6 april 2006

na vele pogingen ben ik er uiteindelijk geraakt. ik heb weer eens een computer met internet voor mij staan. het zit namelijk zo, ik wou dinsdag en dat wou ik op een heel sportieve manier doen door op de fiets te stappen en heel die fietstocht te doen. de zwarte fiets was er niet meer omdat de zus van mijn moeder die had of zoiets, en daarom nam ik de gekleurde. eerst moest ik de banden oppompen, dat moet ik bij die zwarte ook altijd doen, ik weet niet waarom. en toen zat ik daar op de fiets, ik had deze keer geen last van de honden, er liep wel een klein krokodilachtig ding de struiken in toen hij mij hoorde aankomen. en toen merkte ik plots dat mijn band platter begon te worden, ik zat toen al zo een kwartier op de fiets en ik had een platte band. nu moet ik even zeggen dat er in de verste verte niets te zien is buiten rijstvelden. ik was dichter bij nakhon nayok dan thuis. wat ging ik nu doen. ik ben dan maar gewoon terug gedraaid en op de platte band naar huis gereden, daar was natuurlijk niemand thuis en ik had geen geld op mijn gsm staan. dus ik was opgesloten. ik kon nergegns heen en ik kon met niemand praten. plezant is anders. ik heb mij er maar bij neergelegd en gedacht dat ik morgen extra vroeg ging opstaan om met bank en bo mee te gaan naar nakhon nayok, dus dinsdag was ik al vroeg wakker sprong onder de douche, maar toen ik daar onderuit kwam was iedereen weer weg naar werk of school. dit ging weer een dag thuis worden. maar gelukkig hoe slecht een dag ook worden kan er is hier altijd een schitternd einde te zien op mijn terrasje, ik heb namelijk mijn kamer en dan een deur naar het dak van de was/strijk schoendenen opbergkamer. en daar kan je de meest schitterende zonsondergangen zien, ik heb er overlerlaatst zelfs eentje met een onweer gehad.