14-15 augustus 2005

zondag is er niets gebeurt, toch niets speciaals om bericht over te doen. Vandaag daarentegen, ik dacht eens aan een gewone, doodnormale schoolweek te beginnen, niets was minder waar. Na de hele ochtendceremonie van het volkslied, een Boedistisch gebed en heel veel Thais gebrabbel bleek er weer een scholencompetitie te zijn die bij ons op school gehouden werd. Maar deze keer was het geen engelse wedstrijd. deze keer was het een wedstrijd die Thailand heel goed specifeert. Handwerk en zingen. Er zijn bloemstukken met bananenbladeren gemaakt, zo van die typische Thaise bloemenarmbanden zoals ik ze noem. En dit was allemaal gemaakt door kinderen van tien tot twaalf jaar schat ik.
Bij het zingen wist je meteen wie ging winnen, want eerlijk gezegd, als iemand Thais zingt die niet de mooie stem of stemvastheidheeft dan is het niet om aan te horen .
Mijn lunch heb ik deze keer met Tinkelbell en co doorgebracht. De geluidsinstallatie was nog even blijven staan nadat de wedstrijden gedaan waren en de studenten terug naar hun school zijn gegaan, en er zat natuurlijk een karaoke bij, en daar hebben er een paar gretig van gebruik gemaakt. De één na de andere ging het podium op om te zingen, zelfs Jimmy heeft gezongen. Maar op een moment stond Jimmy naast het podium te zingen en stond de grapjas van school op het podium te playbacken, dat was echt een raar zicht. Na de school was er weer een vergadering voor alle leerkrachten dus moest ik weer wachten en mezelf bezig houden. Ik had mij achter een computer met internet in de bib geplaatst en daar blijven zitten totdat heel de stroom en ook internet uitviel. Dat was natuurlijk minder, vooral als je midden in een gesprek zit.