14 oktober 2005 (dag honderd!!!)

de afgelopen dagen heeft ben ik een beetje bekomen van het weinig slaapvattende afs kamp als dat al een woord mag zijn. dat hield dus in uitslapen en dan met een schuldgevoel veel te laat op staan, kan ik er iets aan doen dat ik drie seconden nadat ik op het knopje stoppen op mijn wekker weer in slaap val? Overdag gebeurde er ook niet veel, toch niets interessants dat ik kan vertellen. vandaag kwam er anders wel verandering in, ik had het besluit genomen om eens mijn fiets te nemen en naar jimmy te gaan nadat ik een gsm kaart zou kopen, wetend als ik dat niet zou gaan doen aan mijn strijk moest beginnen.
Zo gezegd zo gedaan, en toen ik klaar stond om te vertrekken zag ik dat de banden van de fiets plat waren, die maar eerst opgepompt en dan echt vertrokken. eerst helemaal naar het winkeltje waar ik altijd mijn gsm kaarten koop, ik let dus al die andere winkeltjes waarvan je nauwelijks weet dat het winkeltjes zijn omdat ze meer op huizen lijken achter mij.
Er zat een groepje oude vrouwen voor het winkeltje die maar al te graag met me wouden babbelen, maar het enige wat ik kon verstaan was “pai nai?” (waar ga je naartoe) en door gebrek aan mijn vocabulaire heb ik maar gezegd “klap baan” ik ga naar huis. En ben toen zo rap mogelijk op mijn fiets vertrokken omdat die madammetjes hoewel ze weten dat ik geen Thai kan toch vrolijk blijven doorbabbelen.
Even verder was ik alweer gestopt om mijn kaart te herladen en dan naar jimmy te bellen of ze wel thuis was. ze was thuis en bleek nog in haar pyjama rond te lopen, als er één ding aan jimmy is, dan is het toch dat ze geen echte Thaise is. Wel van nationaliteit, maar niet van haar gewoontes, ze vertelden mij dat ze meestal tot twaalf uur in bed ligt! Ik voel me plots minder schuldig met mijn negen uur. En even later kreeg ik ook te horen dat het meisje in de winkel jimmy had gebeld om te zeggen dat ik een gsm kaart had gekocht en daarna waarschijnlijk op weg was naar haar. Waarom zou je zoiets doorbellen? Maar toch, na een uurtje of twee bij jimmy te hebben gezeten kon ik weer naar huis met een zak vol met pasgeplukte som-oo’s en nog een andere vrucht uit jimmy haar tuin.
Terug thuis viel ik weer in het vakantiepatroon, niets doen…
Ik heb vandaag wel een mooi rood kleurtje opgelopen op mijn armen, je kan zo zien waar mijn t-shirt begon, en dat allemaal van dat halfuurtje fietsen.