10 december 2005

de volgende dag english camp. Maar alweer stond er niets op het programma om voor ons te doen buiten rond te lopen. Paula en ik zijn zelfs een tijdje ergens tussen de bomen in de tuin gaan zitten, genietend van de omgeving hebben we daar uren gezeten zitten babbelen over vanalles en nog wat.
In de namiddag hadden we het idee om mijn opblaasbare kerstboom te versieren die mijn mama gestuurd had, en ondertussen moesten we eens nadenken wat we gingen doen met de talentenshow in de avond. We waren niet zo creatief, en hadden er ook niet veel zin in, we zijn uiteindelijk tot een dansje gekomen dat we de muggendans noemden, en de tekst ging als volgt, kill mosquitos kill kill mosquitos. Onze inspiratie kwam van de vele muggenbeten die we de vorige avond gekregen hadden.
Het was een totale ramp! De leerkrachten hadden wel iets leuks bedacht voor de talentenshow, maar om dit hier uit te leggen is niet zo leuk, je moest het gewoon zien, maar het had iets te maken met de mannelijke leerkrachten die make up opkregen, heel grappig.
In de avond was er nog een fuif. Veel hadden wij afsers er niet van verwacht, we hadden al kennis gemaakt met de thaise fuiven, maar deze keer was het veel anders! Het was een echte fuif met echte muziek en echte lichtinstallatie en thaise mensen die aan het dansen waren! Wauw! Het was echt plezant. Maar te goed om waar te zijn, want juist toen het op gang kwam stopten de muziek. Het was gedaan. De avond was nog jong! De studenten gingen allemaal braaf terug op hun stoel zitten en deden een gebed. Het was echt gedaan? Toch niet, ze kregen nog twee liedjes.
Gelukkig hadden we overdag al plannen gemaakt met de Danielle, de vrouwelijke buitenlandse leerkracht om naar de disco te gaan. ik wou dan ook wel eens weten hoe het er in een Thaise disco aan toe ging. Het enige probleem was om vervoer te vinden. Niemand wou ons brengen! Maar toen kwam de hulp, Ikie, de Amerikaan die ik hier al eerder in het begin van mijn jaar ontmoet heb was ook daar en wou ons wel brengen. We zouden dus binnen een tijdje afspreken. En terwijl we wachten hebben we nog een voetbalmatchke gespeeld met een paar Thaise studenten, was dat plezant! Ik heb er alleen een pijnlijke voet aan overgehouden.
Onze rit was daar, en toen we wouden vertrekken bleken er problemen te zijn. ingewikkelde problemen.
Blijkbaar wouden de Thaise leerkrachten niet dat we gingen, vooral niet met die Amerikaan. Het had iets met bendes te maken en schietpartijen. Die Amerikaan zat namelijk in een reddingsteam waar er twee, die twee hadden altijd gevechten, geen kleine gevechten maar gevechten met geweren, en er was een thaise leerkracht die bij die andere reddingsploeg zat. ik vond het allemaal een beetje belachelijk en onwerkelijk klinken. Maar na heel een ingewikkelde uitleg zijn we toch weggeslopen, we waren namelijk over het hek geklommen met een deel om dan opgepikt te worden door die Amerikaan omdat de Thaise leerkrachten misschien tegen de bewakers gezegd hadden dat we niet mochten vertrekken.
Het was weer een heerlijke avond. En we besloten om even een stop te maken aan the zeven eleven, een supermarkt die je hier heel heel veel vind in Thailand, soms wel honderd meter van elkaar af. En toen we daar zo stonden te bedenken waar we onze baths aan konden besteden kreeg Danielle een telefoontje.
Het was een Thaise leerkracht, ze heeft zeker een tien minuten zitten uitleggen dat we niet in de disco waren en gewoon ergens iets gingen eten. Wat natuurlijk niet waar was. want even later zaten we weer in de auto op weg naar de disco. Wat zijn we toch weer stout!
De disco was fantastisch, en voor een lange tijd kon ik de geur van sigaretten weer ruiken en was er loei harde muziek. er was juist een concert bezig.
Op een moment stond er een thaise man met string en bikini aan en een hele hoop make-up op het podium te zingen, maar het meest rare aan deze situatie was dat hij nog heel dikke schoenen aan had.
En na een colaatje was het tijd om maar weer op weg te gaan, omdat we er zeker van waren dat die Thaise leerkrachten niet zouden opgeven , ze waren dan ook nog steeds naar Danielle aan het bellen. En toen ik al dansend naar de uitgang liep nam er plots iemand mijn arm vast, het was een Thaise leerkracht. BETRAPT!!
Dat gaan problemen worden. en om de dag nog slechter te laten eindigen heeft die Amerikaan nog een hond omvergereden! Hier zijn zo veel loslopende honden, en ik wist vanaf het begin in mijn jaar dat we er zeker één moesten omrijden omdat die de helft van de tijd op de weg liggen of lopen, maar had dit liever vermeden.
Toen zaten we daar allemaal in onze kamer, in onze gedachten verzonken, wat zou er verteld worden aan onze gastfamilies, wat gaat er tegen afs gezegd worden? wat gaat er met Danielle gebeuren? Hoe is het met die hond, want hij was nog terug opgestaan.
En toen stond Jojo, een duitse afsers plots met een bord brownies. Ze had die van Ikie gekregen, hij voelde zich blijkbaar schuldig. Plezant, want de brownies waren heerlijk, zijn moeder had die gemaakt.