31 augustus 2005

30 augustus is er denk ik niet veel speciaal gebeurt, omdat ik er vandaag niet veel van kan herinneren. Ik weet wel nog dat ik in de avond geen zin had om mijn strijk te doen en dat de hoop alleen maar groter werd zodat ik vandaag een anderhalve cd van marco borsato heb staan strijken. Die cd was trouwens in de living keihard opgezet door mijn vader toen ik mijn cd’s bewust op de tafel in de living had laten slingeren. Misschien ben ik gisteren wel met mijn klasgenoten meegegaan, en ik weet niet hoeveel porren in mijn zij geïncasseerd. Dat is iets wat ze hier constant doen bij mij, vooral omdat ze niet weten wat of hoe te zeggen, maar ze willen me wel aandacht geven en me laten merken dat zij er zijn. Porren in mijn zij, tikken op mijn hand. En als ik hen ’s morgens voor het eerst zie vliegen er altijd wel een paar meisjes rond mijn nek om me de komende minuut niet los te laten.
Gisteren toen ik dus niet mijn strijk was aan het doen heb ik op de home cinema naar engels talige klassieke zwart wit kortfilms gekeken. Vandaag was er een beetje meer kleur op de tv.
Ik ben vandaag naar school vertrokken met heel mijn fortuin voor een jaar op zak, ik ging vandaag met hulp van jimmy een Thaise bankrekening openen. En nadat ik nog een enorm saaaaie les met mateoom vijf heb mee gevolgd, nadat ik mij een beetje geamuseerd heb met mijn tenen te tellen en nadat ik nog een beetje gameboy spelletjes heb gespeeld op de computer in de les informatica zijn jimmy en ik in de pick-up van school vertrokken met onze eigen privé-chauffeur.
Maar toen we even later terug in de pick-up zaten zonder een bankkaart was ik toch even geïrriteerd. Ik moest mijn paspoort hebben! Terug op school kwam mijn advisor plots met een papier af, het was een kopie van mijn paspoort. Hoe komt ze daar plots aan en waarom heeft ze dat niet eerder gegeven? Ik had geen zin meer om iets van les te volgen, net zoals jimmy. wij zijn uiteindelijk weer op de scooter van jimmy geklommen en naar ons restaurantje geweest, vooral omdat ze niets meer op school hadden omdat de middag al even voorbij was. Terug op school had ik nog steeds geen zin om een les te volgen en besloot naar de bib te gaan waar ze “supersnel” internet hebben. Maar één stap uit het kantoor en de directrice merkte dat ik er was begon die in het thais van alles te brabbelen, en op één of andere manier begreep ik dat het met de bank te maken had. We gingen vandaag dus nog eens terug naar de bank. Maar ik moest wachten… wachten… wachten… en door al dat wachten ben ik weer eens in slaap gevallen. Terug wakker was er niemand meer te zien, mijn been was nog steeds aan het slapen en ik probeerde hem weer wakker te maken door een rondje te lopen, daar was de directrice weer die weer in een sneltrien vaart thais begon te brabbelen en deze keer was er niemand om te vertalen maar wat ik wel kon verstaan was jimmy. En even later zaten jimmy en ik weer in de pick-up met privé-chauffeur op weg naar de bank. Daar binnengelopen stond er een man achter zijn hand te lachen. We werden aan een bureau neergezet, daar hebben we nog lang na sluitingstijd gezeten. De man vond het wel plezant en kon geen woord engels verstaan waardoor ik en jimmy het ene grapje na het andere maakte over hem voor zijn neus, hij deed natuurlijk net hetzelfde over mij maar dan in het Thai. Ik moet zeggen de service was wel goed, na een kop koffie en heel veel wachten had ik eindelijk mijn bankkaart in handen. Ineens voelde ik mij een stuk veiliger.
Toen zijn we langs de achterdeur buitengegaan omdat de voordeur al op slot was gedaan. En voor het eerst heeft mijn vader eens op mij moeten wachten en ik niet op hem.