1 september 2005

dit was een dag waarop ik niet heb stilgezeten. De eerste les die ik gevolgd heb was zwaardvechten, hoewel dat weer niet doorgegaan is om één of andere reden, in plaats heeft iedereen zichzelf een beetje bezig gehouden, ik heb met titi en haar compagnie basketbal gespeeld maar toen ik dat een beetje beu was omdat iedereen er niets van kan en de bal uit elkaars handen trok ben ik koordje gaan springen, hé ik moest toch iets doen met de tijd.
Toen ik dacht even terug op kleur te komen in de leraarskamer kwam titi me vragen als ik misschien met haar klas wou meegaan,… hmmmm wat zou ik doen, hier blijven zitten en mijn thais een beetje bijschaven met mijn woordenboek of naar een klas gaan met leerlingen die een stuk jonger zijn dan mij en constant aan mijn hoofd zitten te babbelen? Ik heb gekozen om mee te gaan omdat dat Thais leren op momenten saai kan zijn. En welke les hadden zij, je raad het nooit,.. Thai. Maar de leerkracht was niet komen opdagen en ze zaten allemaal te kleuren en te tekenen. Ik heb mij dan ook maar neergezet en getekend. Er was een meisje, (waarvan ik de naam niet ken, maar ze is zo zot als een achterdeur en ze roept altijd mijn naam) die een portret van mij heeft gemaakt, was wel heel grappig om te zien.
Daarna was ik even gaan zien als er een computer vrij was om op het internet te surfen. Dat was er en ik heb er gretig gebruik van gemaakt, maar na een tijd stonden er tiental ogen op mij en mijn scherm gericht. Dat zorgde er dan voor dat ik er zo rap mogelijk vandoor ging.
Jimmy was vandaag niet op school. dus kon ik nergens heen vluchten als ik het even beu was, ik kon in de leraarskamer gaan zitten, maar daar is het dan zo saai. Nu stond ik daar, waar moest ik naar toe? Ik heb toen even een telefoontje gedaan naar mijn klasgenoten van mateoom vijf om te vragen waar zij waren. Ze zaten al aan hun middagmaal, allen daar heen. Noedels,… had er niet heel veel zin in… in de namiddag heb ik nog een les gevolgd bij mateoom vijf en daarna hadden ze een les badminton. Ik ben er helemaal voor gegaan. Zodat ik er weer kleurrijk uitzag, dat zijn ze hier dus niet gewoon, ze vroegen constant met een bezorgde blik als ik ok was waarop ik dan weer moest lachen. Ze begrepen er niets van.
En op het einde van mijn schooldag heb ik nog volleybal gespeeld om de tijd te doden, nu moet je één ding weten, ik kan helemaal geen volleybal en dat is juist de sport die iedereen hier speelt. Het is het voetbal van Thailand. Dus ik stond daar maar een beetje voor schut, vond ik, die thaise mensen durven daar toch niets van te zeggen en ze zijn al blij als je de bal raakt.
Weet je hier staat een huis naast ons huis, eerst dacht ik dat het een huis was waar niemand meer in woonde, maar nu blijkt dat het huis te zijn van mijn grootouders die al heel de tijd in het ziekenhuis waren. Ze zijn dus terug want mijn grootvader heeft zijn operatie gehad, het was iets met zijn rug.