21 november 2005

toen ik deze morgen klaar stond om naar school te gaan kreeg een rare blik thuis, maar meer hebben ze niet gezegd en ik ben vertrokken met mijn vader. Deze keer niet met de auto, maar achterop de motor. Heel raar om te doen en vooral grappig als je op school aankomt en de blik van de studenten ziet, de farang van school achterop de motor met een leerkracht, ik zou gelachen hebben als ik het gezien zou hebben. Vooral om die stomme helm die ik ophad, een zwart exemplaar dat meer op en af schommelt op mijn hoofd met zo een soort van luik/zonnebril voor je ogen.
Die vreemde blik van in de morgen werd mij rustig door de dag duidelijk, het was niet de bedoeling dat ik naar school kwam, er waren geen lessen, maar naar wat ze mij vertelden, of beter naar wat ze mij gezegd hebben nadat ik het tien keer had gevraagd zeiden ze mij dat er een soort van examen was over boedisme voor een deel van de studenten. Er waren inderdaad heel veel monniken op school. zeker honderd! Maar die had ik pas laat opgemerkt omdat ze allemaal in de eetzaal zaten. Ik had mijn computer bij, en had dus toegang tot internet waar ik mij de komende uren mee had bezig gehouden. Maar rond de middag werden de thaise mensen rond mij onrustig en wist ik dat het tijd was voor lunch, dus daar gingen we, op weg naar de cafetaria, dat dacht ik, maar wat we echt deden is liepen richting cafeteria en zette ons neer op bankjes voor de cafetaria, wachtend dat al die monniken klaar waren met eten om dan de restjes op te kunnen eten. Ik voelde mij een gier. Maar we zijn hier nog steeds in thailand en dit is dus heel normaal, het feit dat je op iemand zijn resten moet wachten bedoel ik dan.
Na dit alles ging de dag op zijn gewone thaise gangetje door.
En weet je, verbazend genoeg gaan de afgelopen dagen sneller voorbij dan die wat er voor kwamen. Weet je dat ik bijna twintig weken zit, dat is al lang!