19 november 2005

ik dacht dat het vandaag een rustig dagje thuis ging zijn waarbij ik mijn kamer kon opruimen enzo, maar daar kwam verandering in toen mijn moeder terug kwam van ik weet niet waar, waarbij ze een hele hoop rommel had meegebracht die nog steeds in de living liggen, had gezegd dat we gingen zwemmen.
Oh leuk, daar heb ik eigenlijk wel zin in. En daarom ging ik dus maar op zoek naar mijn zwemshort, maar die was, hoe fluo groen die ook is nergens te zien. even vragen, a, die heb je niet nodig, je hebt een zwempak nodig. En geloof het nu of niet mensen, ik ben naar thailand gekomen zonder zwempak! Oh, dat is ook geen probleem, je krijgt er daar wel een. Normaal moet je nu gerust zijn dat de gedachten van naakt zwemmen tussen thaise mensen uit je hoofd verdwenen is, maar de kans van een fatsoenlijk zwempak te vinden was klein, vooral omdat meer als de helft van de thaise bevolking nog nooit zo een ding heeft aan gehad.
En ik heb gelijk gekregen, er waren wel degelijk zwempakken in het zwembad, dat trouwens op een militair domein ligt, alleen waren ze te huur en hadden ze alle kleuren van de regenboog! Dus daar ging ik dus naar de kleedhokjes met twee zwempakken in mijn hand, een wit dat er nog normaal uitzag maar wit was en elk wezen weet dat een zwempak niet wit moet zijn en een tweede felgroen model met lelijke bloemetjes op. Hoe oud zou dat zwempak zijn? en toen ik in het kleedhokje stond met het groene zwempak aan en mijn ondergoed er nog steeds onder omdat dat hier zo gedaan word. Was ik mijn keuzes aan het afwegen, ga ik hier buiten zo belachelijk en neem een heerlijk duik in een zwembad, iets dat ik hier voor de eerste keer zie, of ga ik terug in mijn eigen kleren aan de rand zitten op mezelf zitten vitten en kijken hoe de rest in het water springt. Mijn keuze was rap gemaakt en liep het hokje met een dapper hart en een handdoek rond mij uit op weg naar de tafel waar niet alleen mijn ouders zaten, maar ook de collega’s van mijn moeder die natuurlijk ook van de partij waren. Leg mijn bril daar op tafel neer en spring zo rap mogelijk in het water, gelukkig dat ik mijn ondergoed onder dat zwempak moest aan houden, eenmaal in het water scheen het helemaal door. How cares! I am in thailand! Waren de woorden die toen dor mijn hoofd gingen en zwom verschillende baantjes, dat was dan weer vooral om aan de collega/vervelende vriendin van mijn moeder te kunnen ontsnappen die het water overal heen sloeg terwijl ze iets deed dat op de vrije slag leek.
En het is hier precies hetzelfde als in Thailand, na een zwempartij van een paar uur heb je honger. En toen we achter in de laadbak van de jeep zaten had ik een zakje borrelnootjes ontdekt, die sneuvelde natuurlijk in mijn mond, niet het zakje, maar de nootjes.
En even later waren we weer in die straat met al die kraampjes waar je zowat alles kunt eten, ik heb mij maar bij de rijst met gefrituurde kip gehouden, mijn favoriet omdat je daar zo een lekker zoet pikant sausje bijkrijgt.