16 november 2005

vandaag was het Loy Krathong (of hoe je het ook mag schrijven) het festival dat iets te maken heeft met licht en water. Maar het was geen feestdag waar er vrij gegeven werd, er was wel degelijk school. maar niet dat er vandaag echt iets gedaan werd buiten dan Krathongs maken met de hele school. maar nu vragen jullie je zeker af wat een Krathong nu precies is. wel het is een soort van bootje van bananenbladeren gemaakt waar dan drie wierookstokjes worden ingezet en een kaarsje om dan op het water te laten drijven (drijven betekent in het thais loy) en dat hebben we dus op school zitten maken. Ik zelf heb er twee gemaakt, en om dit de eerste keer te doen vond ik dat ze wel redelijk goed gelukt zijn. het werd gemaakt met een basis van een stengel van een plant met een diameter van tien tot vijftien centimeter die je dus versierd met bananenbladeren die in alle bochten zijn gevouwen om er mooi uit te zien.
in de middag stonden bijna alle vrouwelijke leerkrachten rond een tafeltje, eens even kijken wat daar gaande is dacht ik, en toen zag ik waarom ze daar allemaal stonden, er waren weer verkopers bij ons op school, deze keer verkochten ze juwelen. Maar het waren bijna allemaal lelijke gouden spullen. Er was wel één ring die ik mooi vond, een zilveren waarvan je de binneste ring kon ronddraaien en tibetaanse woorden op stonden geschreven. Ik kon die voor zes euro kopen, maar heb het niet gedaan omdat die alleen rond mijn pink kon. Spijtig.
na school bleek dat thuis mijn broer en zus blijkbaar ook nog krathongs gingen maken voor hun zelf, dus heb ik mij maar gezellig op het matje in het gras bijgezet en er zelf ook nog een gemaakt. Wel plezant om zo dingen te maken met bananenbladeren.
In de avond zijn we dan vertrokken met ons vieren naar de tempel waar het festival plaats vond. Mijn vader was al daar want blijkbaar verzorgde onze school een deel van de activiteiten die er waren. En daar aangekomen bleek de school de krathongs te verkopen die wij dezelfde dag nog hadden gemaakt. Er stonden ook heel grote krathongs, ik denk dat die voor een wedstrijd waren bedoeld. En in het midden van het plein stond een groot podium waar er van alles werd gedaan, het orkest met thaise instrumenten van onze school deed er een liedje, de thaise danseressen deden er een thaise dans, maar er waren ook mensen van buiten onze school die dansten en zongen in enorm belachelijke kostuums met schoenen die zeker tien centimeter hoog waren. Maar wij liepen onmiddellijk door naar de rivier om onze krathongs te water te laten. En toen we daar stonden werd ik gegrepen door het zicht van honderden lichtjes op het water, allemaal krathongs die stroomafwaarts gingen. Een schitterend zicht. En dat achter de rug gingen we op onze ontdekkingstocht tussen de mensen, en om de vijf minuten hoorde je wel iemand roepen hey Boa of farang! Mijn zus zei al dat ik een superster was.
En toen we het daar allemaal een beetje gezien hadden bleek het dat we nog naar ergens anders gingen. Naar de school van bank en bo omdat daar ook feest was. en daar was het zicht van de vele lichtjes op het water nog indrukwekkender omdat er veel meer mensen waren die hun krathong lieten drijven op de veel grotere rivier. Ik hoop dat ik het zicht van op de brug nooit zal vergeten, de volle maan die juist genoeg licht geeft, de rivier die een bocht maakt en de zovele lichtjes die voorbij komen drijven op soms wel indrukwekkende mooie krathongs. Op de school van bank en bo was er juist hetzelfde gaande als dat er bij de tempel waar we juist vandaan kwamen gaande was. alleen was ik niet meer de enige farang, er was een buitenlander gekleed in thaise kledij die vriendelijk door het volk riep, sawadikha farang! Het bleek een leerkracht van mijn broer te zijn. hij kwam uit canada net zoals de andere buitenlander die naast hem stond. En toen we daar zo een beetje rondliepen riep bank af en toe hey, en zei dan tegen mij, a friend. Het viel me wel op dat die vrienden allemaal meisjes waren. En die vrienden zeiden hey terug en drufde niet veel meer te zeggen toen ze mij zagen. Buiten het schoolterrein stonden de zovele kraampjes met eten weer paraat en terug op weg naar huis had mijn broer al verschillende zakjes met eten vast. Een zakje met fruit een zakje met vlees een zakje met nog iets anders. Zelf had ik twee stokjes gefrituurt iets met pikante saus gekocht, het is altijd een verrassing wat je hier in je mond stopt, zo heb ik hier ook al eens larven gegeten. Maar dat is weer een ander verhaal.