27 januari 2006

ik dacht om vandaag naar school te gaan, vooral om op internet te gaan. hier thuis gaat die namelijk nog steeds niet. ik weet niet hoe ze dat hier in Thailand klaar gespeeld krijgen, er is niemand die klaagt ofzo, ze hebben namelijk helemaal geen telefoon lijn meer. Maar ja hier loopt iedereen ook met een gsm rond dus zo erg is het niet. maar ja wat ik dus aan het zeggen was, ik wou naar school en stond dus om zes uur dertig op, alleen was er niemand te zien in heel het huis niet, ik ben dan maar terug in mijn bed gekropen met de gedachten dat er geen school was zoals ze het hier wel vaker doen. maar plots stond om acht uur ’s morgens dat neefje voor mijn deur. mijn vader was ondertussen wel naar school dus moest ik wel thuisblijven. Ik lag nog in mijn bed half slapend en dat neefje liep gewoon mijn kamer op toen ik de deur had open gedaan, daar is die mooi blijven rondlopen totdat ik had duidelijk gemaakt dat ik mij wou gaan douchen en omkleden.
Zo is het de rest van de dag ongeveer door gegaan, mijn neefje liep de hele tijd mijn kamer op, de enige plaats waar ik aan iedereen kan ontsnappen als dat nodig is, zeker als die familie op bezoek is, de oom behandelt mij als een kind van vijf wat enorm vervelend is. en nu kon ik niet meer vluchten! Op het laatste heb ik de deur op slot gedaan en gedaan alsof ik er niet was, dat had geholpen.