7 april 2006

Bank kwam mij in de morgen vragen als ik deze avond mee wou naar een feest. Ik lag nog te slapen en heb maar gewoon ja gezegd. En omdat ik nu toch wakker was gemaakt uit de droom met veel te grote slangen die in het water rondzwemmen was ik maar opgestaan. Juist op tijd om nog een grappig programma te kunnen zien op tv, een programma waar Bank ook in geïnteresseerd was wat mij helemaal verbaasde omdat het in engels was, maar na er even te hebben gezeten wist ik waarom hij daar zat, hij wou op mijn computer SIMS spelen. Hij had eindelijk de moed gekregen om die vraag aan mij te stellen. Ik heb hem dan maar mijn computer gegeven en af en toe dingen vertaalt of uitgelegd die hij niet kon begrijpen omdat alles in het Nederlands is.
Om drie uur was het tijd om te vertrekken en het viel mij op dat Bo en Bank niet eens hun kleren hadden aangedaan, het leek er dus weer eens op dat ik alleen ging gaan met mijn ouders. Kunnen ze dat er niet bijzeggen als ze me vragen als ik wil gaan, vorige keer ben ik zo op een begrafenis beland. Dus met boek en mp3 gewapend stapte ik in de auto die naar school reed. Daar mochten we weer overstappen in het busje van de school die ook nog eens de directrice en een twee leerkrachten bevatten. We gingen dus niet alleen.
Maar naar waar gingen we? Het was een feestje in iemand zijn tuin, het was wel een redelijk grote tuin, de ronde tafels met rode gehuurde stoelen stonden al klaar. En natuurlijk stonden op alle tafels de pepsi, het water en de whisky met het spuitwater klaar. Ondertussen had ik al ondervonden voor wat het feest was, en dit had ik ondervonden omdat er een man helemaal in het wit rond liep zonder haar (zelfs geen wenkbrauwen) waarvan de ouders hem constant achtervolgden. Het was een feestje voor hem omdat hij monnik ging worden. dit is de tweede waar ik al naar toe ging, een paar dagen geleden ben ik naar nog een geweest wat ik ben vergeten te vertellen op de site, dat feest was in een omgeploegd veld gegeven met een heel groot podium waar weer zo van die meisjes op dansten die meerdere keren van las vegas outfit veranderden. Dat feest was ook in nakhon Nayok zelf geweest en mijn moeder moest het podium op als vertegenwoordiger van Nakhon Nayok om hem proficiat te wensen en een kleine toespraak te houden voor de tweeduizend genodigden. (en ik was de enige vreemdeling, niet verbazend dus dat er zeker honderden ogen mij volgden toen ik moest opstaan om naar huis te gaan)
Maar dit feestje was een beetje kleiner, hier waren maar een honderdtal genodigden die dus allemaal in de tuin zaten. Dat is dus ook een voordeel in thailand, je kan het hele jaar door feestjes geven in je tuin. Hier stond ook een podium, maar een stuk kleiner als op het ander feest, maar de entertainment was stukken beter, hier waren geen meisje in lelijke las vegas kostuums maar een man en vrouw met viool die zongen, ze hebben zelfs twee engelse liedjes gezongen. Of toch iets dat op engels leek. Onder de afsers noemen we die taal Tenglisch (op zijn engels uitgesproken) tenglisch is een taal tussen thai en engels. maar goed, er was dus een engels liedje dat ze vanavond hadden gezongen en dat door hun tenglisch heel grappig werd. Ze moesten namelijk zingen, the smile on your face, maar ze zongen eerder iets dat leek op, the smile on your feet. Hilarisch dus voor mij, aan mijn tafel of aan de tafels langs mij bleek niemand dit door te hebben, (waarschijnlijk omdat niemand engels sprak)