5 mei 2006

het is niet meer lang en daarom ben ik al aan het denken wat ik nog allemaal moet doen voor ik hier vertrek. En één van die dingen was naar Future park rangsit gaan, het winkelcentrum dichtbij Bankgkok. Gisteren heb ik het gevraagd gehad aan mijn vader die na lang twijfelen akkoord ging nadat ik ermee akkoord was gegaan dat Bo ook meeging. Ik wou eigenlijk alleen gaan want met een Thai winkelen is niet zo plezant, zeker niet met Bo want bij alles wat je koopt wil zij de prijs weten om te zeggen als iets duur is of niet, in de thaise prijsklasse. Dus bij elke euro zou je te horen krijgen dat het duur is.
maar ik had geluk want juist toen mijn vader Bo en ik op de motor wouden stappen zei Bo dat Joy ons buurmeisje ook mee wou. Dus de auto werd er bij gehaald en even later stonden we aan de eerste “busstopplaats” om in de bus te stappen op weg richting Bangkok. Het was iets voor twaalf toen we aankwamen en het eerste wat we dus gingen doen was eten vooral omdat ik geen ontbijt had gehad. Het werd Pizza op mijn kosten, daar had ik al een tijdje zin in, in de pizza dan, niet in het betalen.
En toen hebben we afgesproken dat we om vier uur terug aan de deur zouden staan, zo kon ik nog alleen winkelen en Bo en Joy zouden zich ook amuseren. Dat was toch het beste want ik ben dat hele shoppincenter van boven naar beneden “doorgerend” op zoek naar de laatste souvenirs. Uiteindelijk heb ik nog niet alles kunnen kopen omdat ik gewoon niet weet wat te kopen. Maar ik ben er gelukkig op tijd aan begonnen en heb nog tijd over om mijn hoofd erover te breken wat ik kan kopen voor die laatste souvenirs. Maar terwijl ik daar zo rondliep ben ik niet vergeten om er voor mijzelf nog een leuke dag van te maken, en dat heb ik gedaan door een half uur op voorhand naar de afgesproken plaats te gaan waar een swenssen ligt, een paradijs voor mij omdat het een ijssalon is. daar heb ik dan nog eens heerlijk gezondigd aan een heerlijk ijs-“je”. Om vier uur had geen van ons drie de zin om nar huis te gaan dus zijn we de brug ondergelopen en de straat overgestoken naar de markt die daar bezig was waarna we het cinemacomplex binnen gingen waar ze ook nog heel veel winkels hebben. En Bo en ik hadden het daar echt naar onze zin omdat er een standje was met ik weet niet hoeveel oorbellen. Het zwakke punt van mij en Bo. Ik heb hier een hele verzameling aangelegd.
Maar het werd tijd om naar huis te gaan en met een geluk hadden we nog een bus waar we nog met meer geluk plaats hadden om te zitten. Terwijl we zo in die bus zaten werd het steeds donker en toen we aankwamen was stonden de sterren weer aan de hemel. Nu nog wachten tot ze ons komen oppikken zodat we dat laatste stukje in de pick-up naar huis konden.