9-10-11 september 2005

het is nu maandag morgen en ik zit helemaal alleen thuis. Dat komt omdat ik deze morgen veel te moe was om op te staan en mijn ouders mijn niet durfde wakker te maken. Ik heb ondertussen wel al twee telefoontjes van mensen op school gekregen.
Mijn weekend was gewoon perfect, ik ging dus naar een english camp, en ik dacht dat het zo stom ging zijn, waarom ik dat dacht weet ik niet, maar ik had er niet alle vertrouwen in. Gewoon al heel dat gedoe op voorhand om te weten te komen hoe ik daar ga geraken.
Blijkbaar ging Paula ook en zouden wij samen gaan, ik zat dus vrijdagmorgen al heel vroeg klaar om te vertrekken, blijkbaar was ik veel te vroeg want ik heb nog een uur zitten kijken hoe mijn vader zich klaarmaakte voor school. ik ging naar de school van Paula om daar opgepikt te worden door het busje van de school die het english camp organiseerde, maar dat was pas in de middag, en Paula en ik hebben nog op internet en zo gezeten, ze hadden daar heel toevallig goed internet op school en ik heb naar de Belgische radio kunnen luisteren, fantastisch gewoon. Maar toen er eindelijk een vreemd busje op school stond konden we vertrekken, en we waren niet de enige, er was ook een Duitser bij, hij was drie jaar geleden een afs-er in Thailand geweest, eerst dacht, wat is dat voor een rare kwibus. Maar naarmate de rit vorderende (en het was een lange rit het english camp was helemaal aan de grens met Cambodja.) bleek dat die Duitser waarvan de naam tino is veel te vertellen had en enorm stomme grappige grappen kon maken. Ik heb mij op dat weekend dus geen minuut verveeld, we hebben onbewust een wedstrijd stomste grappen gehouden. Ook hebben we al onze diepzinnige gedachten over Thailand en afs op tafel gegooid, en dat is wat ons weekend zo fantastisch heeft gemaakt.
Toen we vrijdag op de school aankwamen kregen we al meteen een “kamer” toegewezen, het was the soundlab van de school, een kamer waar de Thaise studenten hun engels proberen te bevorderen door een microfoon te gebruiken. Maar de kamer had airconditioning, we kregen allemaal een matras met kussen, het kon dus naar Thaise normen niet beter. Alleen de wc kon wat beter, het was weer zo’n franse wc, jak!
We werden daarna al onmiddellijk aan de 44 engels sprekende Thaise studenten overgeleverd. We moesten ice-breaking spelletjes verzinnen binnen vijf minuten ofzo, gelukkig dat ik een beetje ervaring heb met stomme spelletjes. En het plezantste aan heel dit weekend was dat alle Thaise gewoontes overboord werden gegooid. Je mocht zitten hoe je wil, je mocht mensen aanraken, hoofden aanraken, gewoon terug even normaal doen. het spelletje krantenklop was dus iets perfects, Thaise mensen die elkaar op het hoofd slaan is iets wat je nooit buiten een englisch camp zou zien. In de avond zijn we “fruit” gaan kopen op de markt, we hebben wel degelijk fruit gekocht, maar de bedoeling was om bier te kopen om in de avond een feestje te bouwen met ons vieren (Tino, Paula, ik en nog clayton hij is een afs-er van Brazilië die net zoals Paula al vijf maanden hier is) maar omdat het een regel was om geen drank in je bezit te hebben, een reden dus om dat juist wel te doen, was ons excuus dus fruit kopen. Er was wel degelijk een feestje, en omdat er blijkbaar nog andere mensen in onze kamer sliepen hebben wij ons feestje in een thais klaslokaal gehouden, we zaten OP de houten tafels met een pint in onze handen en heel veel fruit rondom ons. Een beeld dat alle Thaise normen tegenspreekt.
Het was die avond nog laat geworden, twee of drie uur ’s nachts, en dan te weten dat er van je verwacht wordt dat je om 6uur moet opstaan, dat is toch wat het schema zei, gelukkig stond er helemaal onderaan de pagina, NOTE: this timetable is flexible. Zodat we pas om negen uur konden opstaan. Geloof het of niet, maar engels sprekende Thaise studenten bezig houden is zo vermoeiend. In de avond was er een “feestje” voor de studenten, ik heb er niet veel van gemerkt, maar naderhand besefte ik het pas, er was drank, eten dus er was een thais feestje. En tijdens dat thais feestje voelde ik mij even een superster, ik en de andere afsers moesten iedereen hun email geven en met iedereen op de foto staan, dat was zo grappig, je zou hier nog naast u schoenen kunnen gaan lopen.
En nog steeds was er de ene stomme grap na de andere. De volgende morgen zijn we naar een markt aan de grens met Cambodja geweest. Er was eerst geen kat te zien, buiten dan opdringerige verkopers die je elk moment teveel zouden laten betalen. Maar hoe langer we er rondliepen hoe meer kleine meisjes en jongetjes met een broertje of zusje op hun rug voor geld kwamen bedelen. Het enige wat je kon doen was ze totaal negeren hoewel dat zo moeilijk was, en op het laatste was ik blij dat ik daar weg was.
We hadden niets gekocht, we waren er op zoek naar een bananenbroek zoals je dat noemt, je ziet iedereen hiermee rondlopen, maar het was nergens op die hele markt te vinden, ze hadden alleen maar moderne dingen zeiden ze. Van de ene namaak all-star naar een andere namaak addidas, alleen zag je niet dat het namaak was.
De tijd om afscheid te nemen naderde, Tino moest zelfs vroeger door omdat die nog naar een Duitse afs-er op bezoek ging. Wat ga ik zijn stomme grappen missen.
En toen was er de eindceremonie, met alweer heel veel foto’s en certificaten die de mensen hier uitdelen alsof het wc-papier was. en natuurlijk kadootjes, en mooie kadootjes ook.