22 november 2005

het weer is aan het veranderen, niet alleen kan je het voelen, je kan het ook zien. op school liepen er verschillende studenten met een jas over hun uniform aan, het ging van golfjes naar dikke winterjassen. Iedereen vroeg mij ook heel de tijd als ik het koud had. Alles bijeen was het wel een grappige situatie omdat ik het eerder een lekker weertje vond, in de morgen leek het een beetje op een frisse zomerdag uit België.
Ik had mij in de morgen gewapend met het harry potter boek dat ik hier vrijdag gekocht had en zat ze de lessen wiskunde en computer door. Maar na uren lezen en het feit dat ik het boek al eens gelezen had werd ik het een beetje beu. Daarop ben ik een beetje gaan rondlopen, en toen ik in de leraarskamer kwam zei er een leerkracht dat mijn gsm was afgegaan die er nog lag. Een bericht van Paula, do you want to come tomorrow to bangkok whit us? Ach waarom ook niet, nu nog een manier vinden om dit aan mijn vader duidelijk te maken en een manier vinden om paula terug te bereiken omdat mijn geld op mijn gsm kaart weer eens verlopen was. als je hier geld op je gsm zet blijft het maar een heel korte tijd, vervelend, maar wat nog vervelender is is dat als je je gsm dan toch herlaadt het geld er nog opstaat waardoor ik nu al zes euro op mijn gsm heb staan waar ik zeker drie uur mee naar huis kan bellen, veel te veel dus. Maar goed, terug naar mijn dag, toen ik er in was geslaagd om dit uit te leggen aan mijn vader waren we op weg naar huis om mijn koffer te nemen, het zou niet zijn dat ik maar één dag bij Paula haar thuis bleef, je moet je op alles voorbereiden hier. Mijn koffer was gepakt en zat wat leek een minuut later op de bus, helemaal alleen, gelukkig wist ik nu wel waar ik naar toe moest, niet zoals de eerste keer dat ik naar Paula ging, waar ik ook helemaal alleen in de bus zat en niet eens wist waar ze woonden. Maar alles komt in orde, altijd!
Het moment dat ik mijn gsm in handen had om naar Paula te bellen ging deze af, de moeder van Paula om te vragen waar ik nu was. toeval? Ik moest aan het paviljoentje wachten tot ze mij kwamen ophalen, dat heb ik dan maar gedaan terwijl ik het houten geval op en af wandelden zodat de honderden muggen geen kans zouden krijgen om mij op te eten. Ik ben er met één muggenbeet van afgekomen, op mijn voet! De meest vervelende plaats, en ik kan het je zeggen want heb ondertussen al op alle denkbare plaatsen een muggenbeet gehad.
De zus van Paula kwam met haar motor af in de donkerte, de avond was ondertussen al gevallen, hoe ging ik dat doen , dacht ik met het koffer in mijn handen en de rugzak op mijn rug kijkend naar de motor. Het koffer werd uiteindelijk tussen Paula haar zus en mij ingezet waardoor het voelde dat ik maar half op de motor zat. het zal wel gaan dacht ik, maar keer op keer vergeet ik hoe lang die weg wel is naar Paula haar thuis, dit is vooral omdat er alleen maar tuinbouwbedrijven euh winkeltjes te zien zijn langs de weg. Dat is nog iets thais, als je hier iets wil kopen moet je naar een bepaalde regio gaan en naar een van de honderden winkeltjes gaan die langs elkaar staan en allemaal hetzelfde verkopen. Raar niet, je zou toch zeggen dat je niet langs honderd andere concurenten zou gaan staan om iets te kunnen verkopen.
En nu zit ik hier op Paula haar nog altijd plastiek ingepakte matras (Paula haar ouders vinden de matras nog niet oud genoeg om de plastiek eraf te doen. ook zo een thaise gewoonte, bij mij thuis zitten alle afstandbedieningen van dvd tv nog in plastiek) met nog een andere afser, een meisje uit Costa Rica, laten we nu maar zien wat de nacht ons brengt.