28 december 2005

de twee weken van stilte zijn vandaag officieel begonnen. Mijn gastgezin, buiten mijn vader zijn naar Duitsland vertrokken. en ik moet zeggen, mijn vader zegt niet veel en ik zeg niet veel tegen mijn vader door mijn Thais. Maar we slaan er ons wel doorheen zeggen ze dan.
Ik ben natuurlijk weer niet naar school gegaan deze morgen omdat mijn vader de rest van de familie naar de luchthaven heeft gebracht. Ik heb de rest van de dag mijn strijk gedaan, of films gekeken of iets te eten gezocht, er was echt niets in het huis te vinden buiten potjes yoghurt of appels. Maar dat zou allemaal in de avond in orde komen toen mijn vader weer thuis kwam. Hij kan namelijk helemaal niet koken, mijn broer zegt dat als hij een ei wil klaarmaken het helemaal zwart zal zijn. het enige wat wij dus de komende twee weken gaan doen is uiteten vermoed ik. Zo erg vind ik dat dus niet.
Op weg naar the “big” city Nakhon Nayok vroeg mijn vader wat ik met nieuwjaar ging doen, er stond dus niets op het programma en moest mijn eigen zin maar doen. leuk vooruitzicht.
We gingen spaghetti eten in een restaurant waar ik al twee keer eerder ben geweest en er altijd al een klein meisje lawaaierig rondrende net zoals deze keer.
Ik vond het eigenlijk maar vervelend, ik zat daar mijn spaghetti te eten en mijn vader zat tegenover mij te wachten dat ik klaar was met eten, hij had niets besteld.
Toen ik klaar was besloot hij te betalen, er was alleen één probleem, hij was zijn portefeuille vergeten, en ik had ook geen geld meegebracht. Daarom bleef ik daar in dat restaurant zitten helemaal alleen met alleen dat schreeuwend overactief kind en een paar muggen om mij gezelschap te houden terwijl hij heel die weg terug naar huis ging om geld te halen.
En toen hij terug was heeft hij betaald en zijn we ook weer meteen vertrokken, met een tussenstop in en klein winkeltje om een ontbijt te kopen. Het gaat de komende weken dus geen rijst in de morgen zijn maar cornflakes!