23 december 2005

vandaag is de dag waarop ze kerstdag gevierd hebben op school. een bende boedhistische thaien gingen inderdaad kerstmis vieren. eerst kon ik mij er nogal moeilijk in vinden, de voorbereidingen kwamen dan ook veel op mij neer, ik heb ze bijvoorbeeld het kerstverhaal moeten uitleggen, ik heb ze moeten uitleggen dat wij niet echt in de kerstman geloven en van dat allemaal. ze hadden mij ook gevraagd als ik een engels liedje, (zombie) zou zingen met de schoolboysband, ik had wel ja gezegd, maar ze hadden blijkbaar de tekst niet bij dus daar is niets van gekomen. wel heb ik mijn zelfgeschreven kerstverhaal in het engels moeten voorlezen terwijl de studenten het uitbeelden, en ik vond het nogal grappig om te zien, vooral dat de drie wijzen met pakken noedels afkwamen inplaats van het traditonele goud enzo en vooral dat jesus een meisje was.
de hele kerstshow was leuk om te zien, er was zelfs een mooiste kerstman wedstrijd. natuurlijk kwerden er vele cadeautjes gegeven, ik heb er zelf ook een gekregen heel onverwachts, het was een kerstknuffelbeertje met een heel pak chocoladekoekjes. mmmm
na heel die show was het tijd voor mij om te vertrekken naar Paula haar school, ik zou kerstmis immers doorbrengen met buitenlanders. ik had mijn koffer in de morgen al in de auto gezet, dus daar gingen we dan.
op de school van Paula was het weer lopen van hier naar ginder om haar te vinden, die school is dan ook vijf keer zo groot.
we vertrokken in de late avond na het kerstfeestje van de leerkrachten op school, Paula en ik hadden ondertussen onze tijd gevuld met rondwandelen in the city of Nakhon Nayok, meer dan drie lange straten zou het niet geweest zijn.
en dus toen iedereen er klaar voor was stapten we (Paula, ik Alicha en Neil die twee zijn filipijnse leerkrachten in de school van Paula) in de achterbak van de jeep, het was een koude nacht en we zaten er dus met de dikste truien of jassen die we bijhadden. die rit duurde misschien een uur, maar ik had dar in die jeep het prachtige uitzicht van de duizende sterren die je nooit in belgie zou zien. we werden door vrienden van die leerkrachten gebracht naar het busstation in Saraburi, daar zouden we een bus verder moeten nemen, (als die er nog was) maar we hadden geluk, er was nog een bus om negen uur 's avonds.
en na dat uurtje bus kwamen we in Khorat aan. we moesten een Toek Toek nemen om bij de zus van Allicha aan te komen, was mij dat een ritje, de toek-toek staan er namelijk niet om bekend om rustig te rijden.