24 december 2005

er stond heel wat op het programma vandaag, we gingen kerstinkopen doen in het plaatselijke shoppingcenter. we hadden precies twee uur en iedereen ging zijn eigen weg. maar eerst hebben we nog heerlijke pizza bij the pizza company gegeten, je kan het vergelijken met de pizzahut maar beter.
ik vond het shoppen onder een tijdslimiet maar niets, en ik vondhet al helemaal niets dat ik elk moment kon verdwalen. maar ik had een uitwisselcadeautje gevonden, iedereen die namelijk naar het feestje kwam moest een cadeautje voor een honderd bath kopen om dan uit te wisselen, ik had een kleine toek-toek gekocht gemaakt uit een blikje pepsi, heel leuk maar niet voor mij.
die twee uur waren niet genoeg vorr mij en Paula ik en Neil bleven nog achter in het shoppingcenter toen al de andere naar huis gingen om aan het kerstdiner te beginnen.

in de avond was er plots veel lawaai, er waren een bende thaise kinderen kerstspelletjes aan het spelen, het waren de studenten van de zus van Allicha, zij is namelijk ook leerkracht engels. toen zei hun cadeautjes hadden uitgewisseld en volgeprop waren met snoepgoed vertrokken ze en begon ons kerstfeestje, er stond een hele tafel met internationaal eten klaar, het was dan ook een internationaal kerstfeestje, er was iemand van india, er waren twee mannen van amerika, natuurlijk al de zussen van Allicha en Neil van de Filipijnen en dan had je Paula van Argentinie en mij van Belgie, en er konden natuurlijk geen Thaien ontbreken.
de avond verloop gezellig maar het voelde nog steeds niet als kerstmis, het zal hier ook nooit zo voelen denk ik. en in de avond werd er een karaoke opgezet waardoor we allemaal luidkeels konden meezingen, eigenlijk heb ik niet veel gezongen, maar dat was omdat ik maar twee of drie liedjes kenden, de rest waren allemaal heel oude liedjes.
maar het werd stilletjes aan tijd om cadeautjes uit te delen, en Paula en ik hadden geluk, we werden niet met de knuffelberen opgescheept die naar thaise gewoonte aanwezig waren onder de cadeautjes. mijn onbekend cadeautje bleek later die avond een fotoalbum te zijn. we mochten de cadeautjes pas om twaalf uur open maken, dat was nog lang! maar we konden ons niet inhouden en hebben ze rond tien ongeveer open gedaan en er eentje over gelaten om open te doen om twaalf.