30 januari 2006

vandaag zou ik naar het afs kantoor gaan om dan te vertrekken met een heleboel andere naar het afs kamp in lampung, dichtbij chang-mai het toeristenmonster. Ik had mijn koffer gisterenavond nog gemaakt toen iedereen al lag te slapen. Ik moest nog naar school gaan dacht ik, even op internet, ik was er heel zeker van dat dat internet er ging zijn, maar zoals dat hier gaat in thailand kan je van niets zeker zijn. er was geen internet in de leerkrachtenkamer en heb daarom zeker een uur zitten wachten in de bibliotheek totdat er een Thaise student zijn plaatsje verliet achter zo een computer om dan zelf vijf minuten achter de computer te zitten mijn e-mail te controleren.
Maar goed rond drie uur was het tijd om terug naar huis te gaan mijn koffer te nemen en samen met mijn vader en moeder in de auto te stappen, we moesten om zes uur aan het afs kantoor zijn, en we kwamen om kwart na zes aan, het verkeer was hel. Dat krijg je ervan als je op een normale weekdag in Bangkok rijdt met de auto. Maar het bleek dat we toch pas om acht uur zouden vertrekken. En daar zaten ze weer allemaal, al de afsers van het zuiden en centraal thailand waar we een heleboel mee moeten bij babbelen. Die kans kregen we inderdaad op de bus, het was namelijk een ritje van ongeveer twaalf uur naar Lamphun. En daar zijn we om vier uur in de morgen volgende dag aangekomen, ik had niet echt geslapen op de oncomfortabele bus, ze hadden er wel dekentjes, want met die airconditioner was het wel heel koud.