20 juli 2005

vandaag is de laatste schooldag van de week, morgen is het vakantie, als was er vandaag ook niet veel school, juist voordat ze het volkslied begonnen te zingen zijn we naar een of andere internationale universiteit gegaan, ze spraken hier allemaal engels. We kregen een rondleiding op de campus, en toen begonnen de lange speeches en uitleg, er was nog een andere school aanwezig die een stuk groter was. En heel onverwachts na de speeches waren er spelletjes in het engels om te spelen. Dat was nu eens plezant. En daarna waren er weer speeches, maar nu van de studenten en van de leerlingen van onze school en van die andere school, ze werden ook in het engels gegeven en iman moest ook gaan, en toen moest ik plots ook gaan, er was een oorverdovend applaus toen ik op het podium ging. Ik zei alweer wat mij een minuut geleden was ingefluisterd en ging toen terug in de rij staan. De prijzen werden nog uitgedeeld aan de winnaars van de spellen, en iman en ik kregen ook wat omdat we een speech hadden gegeven.
En na het eten was het weer tijd om naar school te gaan, de busrit terug was echt plezant, de bus trouwens ook, het was een blikken kleurrijke bus met een grote stereo-installatie achterin die loeihard aanstond, echt een bus waar elk moment een spotje van coca cola ka opgenomen worden. Ik heb mij ziek gelachen op de bus om iets heel stoms samen met een meisje waar ik de naam niet van ken maar die je wel uit de duizend zou herkennen.
Terug op school zijn we in de bib gaan zitten en niets speciaals meer gedaan, ze hebben mijn haar nog in een kopvlecht gedaan, ze willen hier constant met mijn haar bezig zijn.
Ik heb hun nog dat spelletje voor op tafel te kloppen geleerd, er is zelfs een leerkracht komen meedoen. Het was echt een plezante schooldag geweest
Na school ben ik opgehaald door die vriendin van de familie die we eergisteren zijn gaan bezoeken. Ik moet haar echt niet, we zijn nog naar de markt geweest en zij had constant mijn arm vast, en dat is iets wat ik niet kan hebben van een vreemde, ik voelde mij uitgeleend, ze heeft nog met verschillende mensen staan babbelen. Maar ik wou zo rap mogelijk door, we hebben nog tot acht uur of zo bij haar thuis moeten wachten totdat vader en moeder terug waren van de universiteit van bangkok. Ik was blij dat we eindelijk weg gingen, maar natuurlijk was er een tussenstop, en nee het was niet eten, we gingen de zus van moeder naar huis brengen, en daar was pikkie met een jongere broer van zijn beste vriend en nog een vriend van die jongere broer. Nog even staan babblen en toen eindelijk naar huis. Ik zou niet weten hoeveel kilometers we hier elke dag afleggen, de rit naar school alleen als is een kwartier rijden.