26 juli 2005

het was weer zo’n dag die ik liever had overgeslaan. In de voormiddag was Iman niet op school waardoor ik een beetje verloren liep tussen groepjes van mensen. We hebben een tijdje in de bib gezeten omdat dat zogezegd een manier van lesgeven is. Ik snap er toch niet veel van. Ik heb daar op internet gezeten, en raad eens, dat gaat een stuk rapper als thuis. Maar toen ging ik gewoon aan een tafeltje zitten lezen, een brief schrijven, maar ik zat alleen dus zullen de studenten wel hebben gedacht dat het spreekuurtje was want ze kwamen allemaal één voor één in groepjes met me babbelen en het ergste was dat ze allemaal hetzelfde zeiden. Ik heb het hele thaise basis engels gehoord. How are you? Where are you from? What is your name? precies als ze dat niet weten, maar meer kunnen ze niet vragen, het maakt ook niet uit wat ik antwoord omdat ze mij toch niet verstaan.
In de namiddag was Iman er terug en ben ik met haar naar een les geweest, vraag me niet welke, er is niet veel les gegeven, de leerkracht wou mij leren schrijven in het thais. Heb je die letters al eens gezien? De leerlingen hebben denk ik ondertussen een opdracht gemaakt. En ik heb huiswerk gekregen, thaise letters schrijven.
Na school zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan en naderhand alweer in die straat met kraampjes gaan eten, maar wat ik vandaag gegeten had was echt lekker om te eten, en toen stond er toch wel plots een babyolifant naast mij. Hoe lief!!!