23 oktober 2005

omdat ik dat dus gezegd had tegen mijn vader zou ik meegaan op de uitstap en afwachten wat er met de plannen over Paula die hier ging komen ging gebeuren. Daarom zat ik om zeven uur ‘s morgens in het busje op weg naar ik weet niet waar. En daar aangekomen bleek in in een soort van bungalowpark te zijn. er waren een hele groep mensen die ook iets met een bootje gingen doen. (ik ben hier nu niet aan het overdrijven over de weinige informatie die ik heb of had) er was een “meisje” (ze was al 28jaar maar leek er 18) die vloeiend engels sprak, ik was dan ook een beetje op haar aangewezen om meer details. En die waren, we gingen in naar de dam en daar in een bootje zitten. Ahha leuk.
Zo gezegd zo gedaan, nadat die Thaise mensen hun ontbijt achter de kiezen hadden zijn we stilletjes aan vertrokken. En op weg naar de dam kreeg ik telefoon van Paula haar gastzus, ze zei dat Paula niet ging komen omdat ik niet thuis was en het onbeleefd was, dat is eigenlijk alles wat ik heb gehoord van dat hele gesprek. Het was dan ook wel te begrijpen dat ik kwaad was, waarom konden onze vaders het niet fatsoenlijk afspreken? Wij zijn om zo laat terug, dan kan ze komen. Maar neeeee. Toen we waren aangekomen aan de dam heb ik dit mijn vader verteld en hij heeft onmiddellijk terug gebeld, Paula ging om vier uur vandaag komen. Ah, dat is goed, het is dus weer in orde.
we kregen een reddingsvest aangereikt en ik dacht dus dat het een wilde rit ging worden, niets is minder waar. Even later klommen we dan in een houten bootje met zo een simpele boordmotor. Nu zat ik daar met dat stom ding aan! en toen verdween het bootje op het water tussen de bergen verder weg van de dam. Het was een schitterend zicht en het leek als we helemaal alleen op de aarde waren midden in de jungle. We zijn helemaal tot het einde gegaan, de top van de waterval. De top van de waterval? Hoe kan dat als de dam daar achter is, waar komt al dat water dan vandaan? Mijn antwoord werd een tijdje later beantwoord toen we op de weg terug waren een riviertje insloegen. En helemaal op het einde van dat riviertje was een schitterende maar kleine waterval te zien. we klommen dus uit de boot en klommen dan verder op de rotsen die soms een beetje te glad waren naar die waterval die een stukje hoger lag. Daar aangekomen was er een heel klein meertje gevangen in rotswanden die zeker tien meter hoog waren. Je zat dus bijna in een groene kamer zonder dak. Ik kon de verleiding niet weerstaan om in dat water te springen, en zwom dus een paar seconden na die gedachten tegen de enorm sterke stroom van de waterval. Het water was heerlijk fris en helder. Er waren nog een paar andere die aan het zwemmen waren, ze sprongen zelfs van de rotsen af in het water. Maar nadat ik uitgeput was van op de rotsen te klimmen en tegen de stroom in te zwemmen besloot ik maar om te starten met het drogen. Ik klom uit het water en keek naar beneden, er werd eten gebracht. Mmm kip en somtam en nog van alles. Dat hebben we dan opgepeuzeld terwijl we daar aan die schitterende waterval op de rotsen zaten.
Terug op weg kwamen we weer in dat bungalowpark aan, daar heb ik achter die ventilator met mijn koude kleren kou zitten lijden, en ik was zo moe dat ik gewoon naar huis was. maar toen kreeg ik een ingewikkelde thaise uitleg over mijn vader die nog mensen naar huis ging brengen en dan pas naar huis ging. Maar op een rare onverwachte manier was mijn directeur van school ook daar met een leraar. Die hebben dan maar gezegd dat ze mij naar huis zouden brengen. Dus met hun in de auto gestapt dacht ik voor 4uur thuis te zijn om Paula op te wachten. Maar tien minuten voor tien reden we daar en botste er een een andere auto in dit chaotische thaise verkeer lichtjes tegen ons op. De directeur van school is een vrouw met ballen aan haar lijf zoals ze dat zeggen, ze is kwaad uitgestapt en iets tegen die chauffeur gezegd. Ik dacht eerder, kom laat het, het is niet zo erg, we zijn hier in Thailand, laten we naar huis gaan. en zo gedacht zo gedaan, ze stapte terug in, maar in plaats naar huis te gaan stopten we aan het politiebureau neeeeeee!! Het was nu kwart na vier! En de auto die ons had aangereden kwam ook onder escorte op het politiebureau aan. om tien voor vijf waren we weer terug op weg. Maar nog steeds gingen we niet richting mijn thuis. Nu waren we op de school van mijn broer en zus om twee meisjes op te halen die bij mij achter in de auto kropen. Gingen we die meisjes toch niet eerst naar huis brengen, en dan de leerkracht die bij ons was. het was al vijf uur! Uiteindelijk ben ik om twintig na vijf thuis gearriveerd en er was geen Paula te zien. mijn kwaadheid en frustratie steeg tot een hoogtepunt! Waarom kan hier niets fatsoenlijk gedaan, en zo dat ik er ook van af weet!
Ik moest iets slaan schreeuwen, maar had niets om op te slaan of op te schreeuwen, het enige wat ik kon doen was kalmeren, en al kijkend naar tv lukte dat. Even met mijn gedachten ergens anders zijn. simpsons kijken,j even terug naar mijn wereld.
Toen verscheen mijn vaders hoofd aan de deur, hij zie som-o. ??? waar had hij het over, hij trok de deur helemaal open kwam binnen en werd gevolgd door Paula!!
Een dag kan hier omslaan van heeel slecht naar heeel goed. En hoe chaotisch het hier ook is, alles komt in orde.