31 december 2005

blijkbaar ging ik vandaag mijn nieuwjaar bij Jimmy en haar familie vieren. We zullen zien wat dat gaat brengen. Om vijf uur zat ik dan ook bij Jimmy achter op de scooter om naar haar huis te gaan waar het feest zou doorgaan. Er hingen buiten lampjes en versieringen op. Leuk. En om zes uur vertrokken we plots met een hele bende meisjes naar een geschenkenwinkeltje, iedereen moest een cadeautje kopen om dan in de avond uit te wisselen. maar wat het rare was, is dat iedereen van alles ging kopen in hetzelfde winkeltje dat trouwens piepklein was en volgepropt was met roze! (voor wie het niet weet, roos is mijn minst favoriete kleur en het wordt er hier niet beter op) spulletjes en knuffelberen en andere prullerijen. Ik heb hard moeten zoeken om iets fatsoenlijks (in mijn ogen) te vinden om te geven, het was een hele leuke houten zandloper met verschillende buisjes… ach moeilijk om uit te leggen. De nichtjes van jimmy zag ik allemaal roze kitty spullen kopen, of een knuffel of van die dingen. Dat gaat iets geven.
Terug bij jimmy haar huis kon het feest beginnen, nadat de ballonnen waren opgeblazen die we nodig hadden voor een spel, ik en een paar van Jimmy haar nichtjes hebben ons daar een tijdje mee bezig gehouden en het is uiteindelijk uitgebarsten tot een hoop ballonnen op elkaar gooien, maar dat spel is ook weer zo abrupt afgebroken als het gekomen was toen er een ballon op het plateaudingetje lag van de geesten van het huis. Ze zouden nog kwaad worden, de geesten bedoel ik dan, niet de bewoners van het huis.
Natuurlijk kan je geen feest in Thailand bedenken waar geen eten is. dus de hele ramtamtam van eten was weer aanwezig. Waarop het nu echt begonnen was. na het eten kwamen er spelletjes, en ik dacht, och, laten we daar ook maar eens aan meedoen, het kan nog leuk worden, nu bleek wel dat ik de oudste en grootste was die meedeed, maar ik had gelijk en het was plezant. Het eerste moesten we ballontrappen, je kent het wel, iedereen heeft een ballon rond zijn voet en die moet je proberen te beschermen terwijl je andere hun ballon kapot trapt. Ik dacht om die kinderen hun spel te laten spelen en niet te moeilijk te maken voor hun, maar het bleek redelijk moeilijk te zijn voor mij omdat iedereen mijn ballon wou kapot trappen. Ik ben uiteindelijk nog tot voorlaatste overgebleven! Dat is iets om trots op te zijn niet waar? Het volgende spelletje was stoelendans waar ik eerst niet aan wou meedoen, maar na lang zagen van de kinderen heb ik het eerste rondje meegelopen en te laat ontdekt dat de muziek gestopt was omdat ik het noorden helemaal kwijt was van het zovele rondjes draaien.
De avond ging op zijn normale tempo voorbij en het was tijd om cadeautjes uit te delen, en raad eens wat ik heb gekregen, een roze Kitty klok die ook nog eens lelijke gouden kettinkjes had, ik denk dat dat de eerste en laatste keer was dat die uit de doos kwam, als het aan mij lag natuurlijk. Jimmy vond het nogal grappig want zij weet dat ik roos meer en meer begin te verafschuwen en dat heeft ze natuurlijk ook aan iedereen vertelt. Ik weet niet waar die afschuw ooit is ontstaan, maar het is hier een groot probleem in Thailand :-p
De laatste minuten van het jaar tikten voorbij en ik liep nog even heel snel naar het wc waar ik bijna het risico liep om het nieuwe jaar in te gaan omdat de deur niet zo makkelijk open ging, maar ik heb het nog juist gehaald. Alé dat denk ik toch, want dat is ook iets Thais, dat je bijvoorbeeld twee klokken naast elkaar kunt hebben hangen met een tijdsverschil van vijftien minuten. Wat maken vijftien minuten toch uit. Er was dus geen echt aftellen van tien negen acht… maar al heel avond branden er een kampvuurtje in de tuin (die gelukkig ook de muggen op een afstand hield) waar wij nu onze vuurwerk spetter stokjes op gingen aansteken, (hoe heten die dingen ook? Ik zal proberen een foto op de site te zetten dan weet je wat ik bedoel.) en dus vermoede ik dat het 2006 was. Op dezelfde tijd speurde ik de horizon af naar vuurwerk, maar er was niets maar dan ook helemaal niets van vuurwerk te zien. Wauw! Er was wel een oom die van die heel harde bommetjes of zoiets had en die rondzwierden in de wei voor het huis van Jimmy, en er was een andere oom die een geweer had en in de lucht begon te schieten. En daarna liepen er een paar nonkels van jimmy met een blok hout te zeulen, wat gingen ze daar mee doen. ZE GINGEN ER VUURWERK OP AFSTEKEN!!! Joepie! Maar de vreugde was van korte duur, ze hadden één stuk vuurwerk dat ik bijna gemist had. Het was eerst een harde knal, toen een knal in de lucht witte sterren en daarna zo van dat geknetter, en dat allemaal recht boven ons hoofd, die zal ik denk ik nooit vergeten.
En toen was het gedaan, ik kreeg berichtjes van thuis om mij al een gelukkig nieuwjaar te wensen, terwijl het daar nog zes uur ’s avonds was in 2005, raar maar heel leuk. Zelf heb ik nog twee telefoontjes gemaakt en een reeks berichten gestuurd. En toen ik daar mee klaar was heb ik mij samen met de hele bende binnen neergezet en vier bath verspeeld aan een kaartspel dat ik nog moest leren. Maar wat ik vandaag wel al helemaal onder de knie heb gekregen is zo een truukje om de kaarten te schudden met veel show.