16 april 2006

het was een beetje heel laat geworden gisteren, of beter gezegd vandaag, 3uur. Maar ik had een reden. Maar dat ze dan vandaag om 10uur voor mijn deur staan is minder. En waarom stond Bank daar, hij kwam mij melden dat we vandaag gingen winkelen aan de grens met Cambodja. Anders gezegd in aranprathet, dezelfde provincie waar ik in september mijn eerste englisch camp had. Dus ben ik maar rap in mijn kleren gesprongen en zat ik als eerste in de auto om dan te ontdekken dat heel de familie mee ging.
En hier is nog eens een voorbeeld van het Thaise logisch denken. Het busje heeft twaalf plaatsen. Wij waren met negen mensen, logisch dus dat er plaats genoeg is. maar op één of andere manier zaten we toch allemaal opéén.
Bank zat heel comfortabel alleen op de achterste bank, hier kunnen normaal drie mensen zitten, dan zaten mijn grootmoeder en mijn neefje met hun tweeën op de bank waar je ook met drie kunt zitten. Van voor zat mijn oom waar je normaal met twee kunt zitten en mijn vader reed. Dat houdt ons dus nog vier mensen over, en die zaten allemaal op de eerste bank waar je normaal met drie kunt zitten. Ik , mijn tante, bo en mijn moeder. WAAROM?
Het duurde twee uur voordat we aankwamen bij die markt aan de grens. En alles wat precies hetzelfde als de vorige keer dat ik hier was. nog steeds was er niets interessants genoeg om geld aan uit te geven buiten dan koud water want het was veel te warm, nog steeds werd je om de tien minuten lastig gevallen door bedelaars die het meeste van de tijd kleine kinderen waren van ongeveer vijf zes jaar. plezant is anders.
En toen we daar ongeveer een uurtje en een half hadden rondgelopen kropen we weer in de auto, alleen zaten we nu wat anders dat stukken beter was. we zijn toen nog gestopt bij een Vietnamees restaurant, ik moet zeggen die vietnamen eten toch niet veel het waren precies snacks, maar het was wel lekker., vooral de zoete saus met nootjes.
En toen hadden we weer een twee uur duurend ritje voor de boeg.