13 november 2005

zoals gisteren gezegd was gingen we vandaag om vijf uur ’s morgens uit ons bed om naar een huwelijk te gaan. en dus ging mijn wekker om vier uur dertig af. En toen ik in de auto zat bleek dat ik, mijn Thaise vader en bank alleen zouden gaan. het zou zich in Bangkok afspelen. En na een tijdje rijden waren we aan onze bestemming aangekomen, van het uitzicht onderweg had ik niet veel gezien, ik lag namelijk met mijn ogen dicht te proberen slapen, maar dat ging nogal moeilijk omdat de weg heel hobbelig en bochtig was. eindelijk aangekomen op onze bestemming bleek er niet veel volk te zijn. (vond ik ook niet moeilijk zo vroeg in de ochtend) maar er stonden wel tenten en tafels en stoelen waar we plaats op namen, maar er was nog steeds niet echt iemand te bekennen die we zouden moeten aanspreken. Wachten dus maar, altijd het beste wat je kan doen in Thailand. En even later kwam er een tafel te staan met eten dus laten we maar even op z’n Thai beginnen eten zonder dat er nog iemand te zien is, en terwijl wij daar aan een tafel zitten te eten komt er twee grote bussen en een paar auto’s aan met lelijke roze strikjes aan hun wagen. De gasten. Ook mijn Thaise grootvader was er bij, ah het koppel waarvoor we hier zijn heeft dus iets te maken met de familie aan mijn vaders kant. Goed om te weten. En toen begon het circus pas! Buiten mijn zicht speelde er een band een kruising van blaasmuziek met Thaise muziek. Even later zag je een bende dansende mensen achter de auto’s vandaan komen die mijn zicht belemmerd hadden. En naarmate ze dichterbij kwamen zag je dat er ook mensen tussen liepen die geschenken vast hadden, pomelo’s, een dood varken, en het allerbelangrijkste, de bruidsschat. Hier in Thailand moet de man namelijk betalen om met een vrouw te kunnen trouwen, die prijs wordt tussen de man en de ouders van de vrouw afgesproken. Er was plots een luid geknetter, vuurwerk en toen hield de dansende meute mensen halt aan het huis, en de geschenken werden het huis binnen gebracht. Even later begon het hele schouwspel opnieuw, alleen van de andere kant, en er waren geen geschenken meer, alleen de bruidegom kwam nu aangewandeld onder een rood Thaise parasolletje. Hij was helemaal in de traditionele (wit-gele) Thaise kledij. En liep naar het huis, maar daar werd hij door twee vrouwen tegengehouden die een koord vasthadden, de bruidegom moest iets geven en het koord werd opgeheven, dat deed hij bij de deur nog eens en ik ben er zeker van dat hij dit meerdere keren heeft moeten doen. voor de rest heb ik niets meer van dit tafereel gezien omdat het zich allemaal binnen afspeelden. Wij zaten ondertussen nog steeds buiten onder dat tentzeil op die stoelen met een bord desserten voor ons, dat hield Bank en mij wel even zoet. De uren (zo leek het wel) verstreken, totdat we plots binnen in het huis zaten, het eerste kamertje eigenlijk, daar hadden ze airconditioning. En toen kwam de bruidegom juist naar beneden, hij had drie witten stippen op zijn voorhoofd en een soort van bloemenkrans rond zijn nek. Hij moest plaatsnemen achter wat leek een bidstoeltje waar je niet op je knieën moest zitten, toen kwam de bruid ook, die tot mijn verbazing nog druk aan het praten was in haar gsm. Ook zei had drie stippen op haar voorhoofd en een bloemenkrans rond haar nek en nam ook plaats achter dat bidstoeltje. Het volgende moment werd er een wit touw met aan beide uiteinde een lus op hun hoofd gelegd zodat ze met elkaar verbonden waren. Er werd een rij van mensen gevormd die één voor één een deel water over hun handen lieten drijven die in de wai waren gevouwen. En toen was het tijd voor ons om te vertrekken. Terug thuis bleek dat we vandaag nog terug gingen en dat mijn moeder en zus deze keer ook meegingen. Het was deze keer het avondfeest dat in een zaal met airconditioning werd gehouden. (Heel belangrijk feit.) het was wel een leuke avond, maar helemaal niet te vergelijken met al de Belgische huwelijksfeesten waar ik tot nu toe ben geweest. Er stonden alleen maar tafels met stoelen in de ruimte, en natuurlijk was het thema van de avond thais eten. Het meeste wat er op tafel werd gezet was vis, maar het was ook weer niet echt eten, ze aten de gerechten (die niet allemaal tegelijk maar met tussenpozen op de tafels werden gezet) alsof het een schotel chips of borrelnootjes waren. Thaise mentaliteit. Er was ook entertainment. Eerst werd er een projectie getoond waar het koppel de hoofdrol in speelden, en naar wat ik er van begrepen heb is het hoe ze elkaar hebben ontmoet en van die dingen. Was wel leuk als ik het kon begrijpen. Ook was er een moment een komiek aan het babbelen die blijkbaar ook België heeft vernoemd, maar ik had drukker met mijn thais nichtje te amuseren dan naar een komiek te luisteren waar ik maar een procent van verstaan had. En helemaal op het einde was er een hoop gezang van twee Thaise meisjes,waarvan je zou zeggen als je hen zou zien dat ze geen broek aan hadden, natuurlijk hadden ze die wel aan, maar meer dan een vierkante decimeter stof zal het niet geweest zijn. maar nu over de bruid haar kleed, ik moet zeggen, zo een lelijk kleed heb ik nog nooit gezien, (of misschien wel.) het was helemaal niet thais, maar meer de westerse kant op met, maar eerder van dertig jaar geleden met van die golvende boordjes aan. maar ja, over smaak moet je hier niet babbelen, ik was al blij dat het geen roos kleed was. en er was nog iets westers aan het feest, een Amerikaanse invloed, het snijden van de vijfverdiepingen hoge witte taart met roze versieringen, dus daar ging het pasgetrouwde paar met een mes met een mooi wit strikje aan, ze hebben het uiteindelijk moeten opgeven want het stukje dat ze gesneden hadden wou niet op hun bord belanden. Maar toen het eindelijk gelukt was stond dat bord voor de neus van hun moeders. Even later kwam het bruidspaar de zaal rond om aan iedere tafel stil te staan en een foto te laten maken, maar ze gingen pas verder als iedereen aan die tafel ook een geschenk had, een leuke houten waaier van Chinese afkomst zoals mijn broer naderhand zei. En toen was het plots afgelopen het kon niet later dan negen uur zijn geweest. Maar de gasten verlieten de zaal naar mijn grote verbazing. dus daar zaten we weer met z’n vijven in de auto op weg naar huis met een tussenstop in en restaurant omdat niemand genoeg had gegeten op het feest. Ik moet zeggen de rit terug naar huis was pas plezant, bo deed mij constant na, waarbij ik in het ijle sloeg waardoor bo dan Bank moest slaan die naast haar zat en nog meer van die stomme maar hilarische dingen.