2-3-4-5 november 2005

de laatste dagen zijn een beetje helemaal hetzelfde verlopen, van afwisseling gesproken. Ik ging naar school, onderging de morgenceremonie, hoewel die donderdag wel heel erg kort was (alleen volkslied en gebed) en liep dan naar the soundlab van school om daar de hele dag te blijven zitten wachten tot er weer een directeur zou komen kijken. Als die er was kwam ik van mijn computer vandaan, gelukkig dat ik die bij had, als dat niet zo was had ik mij doodverveeld. Om dan mijn dialoog te doen. en zo verliep de schooldag keer op keer. Maar dan kwam dan nog bij dat al die studenten die ook in the soundlab zaten met mij wilde “praten”. Ze vroegen me dingen in het Thai, en als ik ook in het minimum Thai antwoorden begonnen ze te juichen en vroegen ze mij die vraag nog duizend keer opnieuw om Thai te horen uit mijn mond. Natuurlijk antwoorden ik geen tweede keer. Ik heb het tegen mijn leerkracht gezegd dat ik dat niet fijn vind, dat die studenten iedere keer opnieuw zo doen, en ze knikte en vroeg toen als ik honger had in het Thai en ik antwoorden ook in het Thai waarbij zij bijna kon juichen. Ze had er dus helemaal niets van begrepen.
Donderdag was het een dag waar alle leerkrachten in hun splinternieuw uniform naar school moesten komen, het is donkerblauw en ik weet niet hoe warm, zo ziet het er toch uit. Och armkes toch, maar ook och armkes voor mij ik moest zo een stom lintje in mijn haren waardoor ik er nog belachelijker uitzag in dat schooluniform.
donderdagmiddag kreeg ik te horen dat ik met mijn advisor naar huis zou gaan omdat mijn vader geen tijd had, woensdag was ik ook al eerder naar huis gegaan omdat mijn ouders naar een begrafenis moesten. Ik ben mooi thuis gebleven. Maar nu terug naar donderdag, ik ging dus met mijn advisor naar huis, maar toen bleek dat zij het ook veel te druk had, en toen zei jimmy, ahja, dan moet je met mij mee. Met jou? Op de scooter? Ik had mijn schooluniform (rok) aan waardoor je met je benen aan één kant van de motor moet zitten, dat ik helemaal niet graag doe, en ik had twee rugzakken, mijn laptop en mijn rugzak. Dat ging dus problemen geven, dacht ik, het ging heel goed eigenlijk, en het was nog leuk ook omdat ik een schitterend uitzicht had over de rijstvelden van parkplee.
Vrijdag (vandaag) is de dag weer helemaal hetzelfde verlopen, alleen duurde het na school zo een lange tijd vooraleer ik naar huis ging, de reden was dat mijn Thaise moeder mij en mijn Thaise vader ons moest komen halen op school omdat we met de auto van school naar school zijn gekomen in de morgen omdat die nog bij mijn moeder op het werk stond omdat mijn ouders daar gisteren mee naar een begrafenis zijn gegaan. allemaal een ingewikkelde zaak he. Maar het was dus laat, en toen ik in de auto zat viel het me ook nog op dat we de verkeerde kant uitgingen. Stonden we daar plots voor iemand zijn huis. Wat nu weer? Het was het huis van een collega van mijn moeder, en hij was niet thuis, dus even wachten. En toen we daar aan het wachten waren kwam de buurman op zijn motor af met een helm op. En met één blik viel het mij op dat hij geen Thai was. en hij had mij ook zien zitten, maar bevestiging kwam pas vijf minuten later toen hij zijn helm afdeed en zijn hond op een westerse manier goedendag zij. Hij was een leerkracht van Frankrijk die ik eerder ontmoet had en zie vriendelijk goedendag tegen mij waarop ik ook goedendag terug zei, daar keek mijn moeder nogal van op omdat ze geen idee had met wie ik aan het praten was. het was wel even raar om te zien dat ik niet de enige vreemdeling hier ben in parkplee, vooral omdat ik er nooit iets van merk. De collega was gearriveerd en moest mee naar binnen, en daar stond een hele kast vol met dvd van de laatste en minder laatste goede films. We waren naar hier gekomen zodat ik een hoop dvd kon uitkiezen om mij bezig te houden. Yes, mijn weekend zal er dus wel als volgt uitzien, films op een megagrote tv kijken!!! Ik had er in het totaal 15 mee naar huis, moeten natuurlijk ooit terug in die kast belanden, maar nog niet voor het komende weekend.