15-16 januari 2006

zondag was een zondag zoals altijd, niet veel te doen. maandag daarentegen, ik was vroeg opgestaan zoals ik altijd op een schooldag doe,maar ik vond het nog verdacht stil in huis, ik dacht, ja die zijn nog niet aan het uur en ik ging gewoon mijn morgendouchke pakken, dan ging ik terug naar mijn kamer om mijn schooluniform te halen en dit rap te strijken, was het vergeten om dat gisteren te doen, en toen ik mijn kamer uit kwam, kwam mijn moeder juist uit de andere kamer en maakte mij duidelijk dat er geen school was vandaag, dat hadden ze mij ook wel een dag eerder mogen zeggen vond ik zo. Maar nu was ik toch al wakker en gedoucht, kon ik beter iets gaan doen, mijn zus vader en moeder waren zich aan het klaarmaken om naar de markt te gaan en mijn broer liep na een tijdje ook al rond, ik vind hem wel heel stil sinds die terug is van Duitsland, ik denk dat die een goede verkoudheid heeft opgelopen daar. ik moest natuurlijk van een vrije maandag profiteren en naar de engelse tv kijken, want tijdens de schooluren zijn er altijd de beste programma’s bezig, ondertussen was ik ook nog een cd aan het maken voor Paula die binnen acht dagen terug naar Argentinië gaat vertrekken. Maar dat wordt je na een tijd ook allemaal beu he. Bow vond het anders wel plezant om spelletjes op mijn computer te spelen, ik heb ze dan ook maar laten doen.
ikzelf kon niet meer stilzitten en was zo aan het denken wat ik kon doen, en ik had het rap gevonden, mijn mama had voor mijn verjaardag de ingrediënten opgestuurd om een koekjeskoek te maken, maar dat had ik dan niet gedaan omdat er verjaardagskoek genoeg aanwezig was, en ik was toch zo verveeld en had tijd genoeg, ik kon die koekjeskoek vandaag maken. Nu hier in Thailand achter het vuur staan is een hele uitdaging, het zweet breekt je uit, zelfs in de winter. Nadat de melk aan de kook was gebracht ging alles weer snel voorbij en stond de koek al in de frigo, ik had niet zo veel zin om die ook te eten. En er was nog een hele dag te gaan, ik heb dan maar kleine Belgische vlagjes gemaakt om op die koekjeskoek te zetten, was wel een grappig zicht. Maar er was nog steeds tijd teveel. Wacht eens even, ik had mijn strijk nog niet gedaan, laten we dat doen, en alweer was ik ergens aan begonnen waar het zweet je over je rug stroomt, en alweer zette mijn vader de ventilator volle bak op mij als ik bijna klaar ben. En ik was juist klaar met mijn strijk en had juist al mijn spullen opgeruimd toen mijn moeder zei dat we iets gingen doen wat met haar moeder te maken had en daarna gingen we eten in Nakhon Nayok. Maar zij stonden al bijna vertrekkensklaar en ik liep daar nog rond in mijn zweet kleren, ik heb vliegensvlug mijn doucheding aangetrokken, nog rapper naar de douche gegaan, mij en mijn haren gewassen, rond die tijd zaten ze al met hun vieren in de auto, ik rende de trap op om mij om te kleden, mijn haren te borstelen ondertussen van de trap af te spurten, mijn borstel op de bank te gooien en mijn broer in de deuropening tegen te komen die mij juist wou komen vragen waar ik bleef. Dan maar naar de auto gelopen en daar mijn haren in een vlecht te doen, waarom kunnen ze die dingen nooit op tijd zeggen?
Nu bleek dat we naar de zuster van mijn moeder haar moeder gingen om te babbelen over
Duitsland, alé, mijn moeder babbelden, de rest van ons zaten te wachten dat we terug konden vertrekken om te gaan eten, maar mijn moeder babbelt nogal graag, we hebben daar zeker een uur gezeten totdat ik de kriebels kreeg en mijn moeder dit opmerkte waarop mijn vader heeft duidelijk gemaakt dat we gingen vertrekken, op weg naar de straat met eetkraampjes, ik hou gewoon van die plek, het is daar zo gezellig hoewel er vandaag voor de eerste keer een man op mij heeft geroepen omdat ik blank was en hem geld moest geven, hij heeft het dan niet met zoveel woorden gezegd, hij zei alleen hey you! Maar je weet meteen waar het op neer komt als je in de situatie zit.