17 mei 2006

zoals ik gisteren te horen kreeg was er vandaag een afscheidsfeestje voor mij. De dag begon vandaag normaal met mijn ouders, broer en zus die vroeg in de morgen vertrekken naar waar ze ook naar toe moeten. Maar juist na de middag waren mijn ouders al terug, mijn vader had vier tafels van school mee die in de tuin werden gezet. En mijn moeder stond al achter het fornuis. Ik heb mij bezig gehouden met de kleine dingen, ik zal toch iets moeten doen he. Stoelen plaatsen en afvegen, je kent dat wel.
Om zes uur ging het hier beginnen en ik had geen idee wie er allemaal komen zou. Mijn moeder stond nog steeds achter het fornuis en mijn broer en zus waren terug van school toen de eerste gasten aankwamen. bank liep nog in bloot bovenlijf rond en kon zijn T-shirt maar niet vinden. De gasten waren leerkrachten van bij mij op school en de directeur. Later zouden er nog meer leerkrachten volgen en collega’s van mijn mama, maar tot mijn grote verrassing kwam plots ook de counselor van Paula opdagen met haar man. Dat was pas plezant. En natuurlijk hoort bij elk feestje ook cadeautjes, ik kreeg van alles en ik weet niet waar ik het zou moeten steken om het mee naar huis te nemen. De engelse leerkrachten waren wel slim geweest, ze hebben mij naast andere cadeautjes speciaal vier pizza’s meegenomen voor op het afscheidsfeestje, heerlijk. Nu eten was er in over vloed omdat mijn moeder nog heel lang in de keuken heeft gestaan, er was salade (omdat ik dat hier graag heb) vis, heel veel rijst, kippenbouten, varken, iets met lekkere noten in, cake,… och, veel te veel om op te noemen! Als drinken waren en groten vazen met cocktails in die waren ook wel lekker. De sfeer was geweldig, misschien maar goed dat het was beginnen regenen want nu moest iedereen gezellig binnen komen zitten dicht bij elkaar. De bovenste living zat vol met mensen en het terrasje voor het huis onder het afdak ook. Ik had het eerlijk niet verwacht, maar het was zo plezant. Toen het grootste deel van de mensen al weg waren moesten er natuurlijk een paar zijn die kost wat kost karaoke wouden zingen, nu dat ging wel met die grote tv en een karaoke cd. Toen kwam Bank mij iets vertellen, het kwam er op neer dat ik nog even moest meekomen omdat iemand een “geschenk” voor mij had. hij heeft letterlijk geschenk gezegd, maar dat alleen omdat hij het van het Duits kent, en dan zei hij het ook nog heel gebroken. Rond tien uur begon iedereen weer naar huis te gaan en bleven wij achter met een huis vol rommel en heel veel afwas, gelukkig maar dat de afwas hier heel rap gedaan is doordat ze geen warm water gebruiken en niet afdrogen. Het is bij de afwas gebleven, de rest zal voor morgenvroeg zijn. dan ga ik trouwens ook nog eens op school kijken.