22 april 2006

we gaan naar bangkok morgen, dat heeft mijn broer mij toch gezegd gisteren. we gingen om zeven 's morgens vertrekken dus had ik mijn wekker op 6.30u staan, maar toch stond mijn broer op 6.20 voor mijn deur. veel te vroeg!
we hadden nog even tjip opgepikt (vriend van Bo en Bank) om dan de bus naar bangkok te nemen. dus dat was ondertussen al het tweede vervoersmiddel van de dag, de pick-up en dan de bus. aan het busstation aangekomen in bangkok hebben we een toek-toek naar JJ's genomen, de plek om goedkoop souveniers te kopen. maar ik heb mij deze keer niet zo laten gaan als vorige keren wat maar goed is ook. toen we daar zo een 4uur hadden rondgewandeld zijn we met een toek-toek naar een winkelcentrum gegaan, en het is raar maar ik kom altijd op dezelfde plaatsen terecht wnat het winkelcentrum waar we waren was hetzelfde als die waar ik in de twee weken thai airways english camp heen ging. daar hebben we ook nog een uur of 5 rondgelopen. mijn voeten en benen stonden op barsten op het einde van de dag! ik kon geen stap meer fatsoenlijk zetten, en dat was vooral omdat die zo goed zijn in rondslenteren. toen ze eindelijk besloten terug naar huis te gaan namen we een taxi naar het treinstation en de taxichauffeur was gek! die had bijna drie mensen op verschillende plaatsen omvergereden en daar boven op heeft hij een hele grote omweg gemaakt en dat weet ik omdat hij twee keer opdezelfde plek was. toen hebben we ons eersteklas busticket voor een 100bath gekocht en kregen een bekertje water mee. toen hebben we nog een uur in de bus gewacht tot die vertrok, erg vond ik dat niet want nu kon ik tenminste ergens zitten. tijdens de rit zat er wel een vrouw achter mij die de hele tijd voeten tussen de leuning en het zitvlak stak zodat ze onbewust tegen mijn kont zat de duwen, leuk is anders.
we zijn ook even gestopt bij een benzinestation, en er stond iemand buiten de hele tijd naar mij te kijken, je kon ze gewoon zien denken, wat doet hier een farangmeisje alleen? het is niet de eerste die dat denkt. ten eerste schat iedereen mij hier 15 of 16jaar en ten tweede denkt niemand erbij na dat naast de sekstoeristen en de toeristen er mensen zijn die hier langer blijven dan twee weken. op die markt op de grens met Cambodja is mij zelfs de enigste farang die daar rondliep mij komen vragen waarom ik daar rondliep als buitelands meisje alleen. ik heb hem dan maar geantwoord dat ik hier was met mijn thaise familie. hijzelf had ook een thaise zoon, waarom zou ik dan geen thaise zus en broer en ouders kunnen hebben?

nu we toch met beestjes bezig zijn, kan je deze zien? je hebt ze echt in alle maten

hier is het beest dat achter de kast kruipt, en er is weer een mysterie opgelost, ik heb de foto aan mijn broer laten zien en hij zei dat het een toekhee was, dat zijn de beesten die toekhee als geluid maken, ze zeggen trouwens
dat hoe meer keer ze toekhee achtere elkaar doen hoe meer geluk je hebt

17 april 2006

ik kan eindelijk mijn was nog eens doen. ik had bijna niets meer fatsoenlijks om aan te doen. en toen het wasmachine bezig was wachtte ik geduldig voor tv waar malcolm in the middle, knight rider,the enterprise, the simpson en oprah op te zien waren. Eerst de donkere was. rap tijdens de reclame de kleren uit het wasmachine nemen en ophangen op mijn zelfbedachte waslijn in mijn kamer, dan de gekleurde was in het wasmachine en weer tv kijken, maar dan heel hard schrikken van het grote beest dat de muur oploopt twee meter van je gezicht af. Het was hetzelfde beest dat ik een paar dagen gelden het huis heb zien binnensluipen, het was zoiets als de salemanders hagedissen (ik weet niet wat het precies zijn) die hier in het hele huis te zien zijn alleen een stuk groter en een beetje anders. Ik heb het uiteindelijk achter de kast ingejaagd in een afstand zodat ik het wel nog kon zien, ik heb het daar maar laten zitten en rustig verder gekeken naar tv.
Juist toen alle programma’s gedaan waren kwamen er de eerste druppels, heerlijk dan koelt het nog een beetje af. Ik moet er wel aan denken de luiken toe te doen anders regent het binnen. Normaal doet Bank dat, maar ik was alleen thuis dus nu moest ik het doen. en alsof het weer gewacht had dat ik dat gedaan had begon het hevig te onweren en heel hard te regenen. De stroom viel voor een paar seconden uit en sprong toen weer aan. het was dus logisch dat het volgende dat ik kon doen niets te maken had met stroom, te gevaarlijk. Dus ging ik maar pannenkoeken maken. Thaise pannenkoeken in de wok, ik ben er heel goed in geworden om die te maken en te eten. Thaise pannenkoeken smaken niet veel anders dan gewone pannenkoeken, het verschil zit hem in de manier waarop je ze maakt en eet. Bij Thaise pannenkoeken moet je het deeg als volgt maken, je hoopt dat er melk in huis is, je hoopt dat er nog een klein beetje meel is en je hoopt dat de eieren vers zijn. nu zijn we gisteren terug gekomen van mijn grootvader die een kippenboerderij heeft met een stapel plakaten met eieren dus wist ik dat ze vers waren. Dan kiep je al die ingrediënten bijeen in een kommetje en begint het te mixen met de hand gebruik makend van een vork. Als je geluk hebt heb je goed deeg. Dan neem je de wok en doet er een heel klein beetje olie in want je hebt geen boter, die smelt voordat je die uit de frigo hebt genomen bij wijze van spreken. Dan neem je de pollepel en doet een beetje deeg in de wok dat lekker spettert door de olie. Je wacht een tijdje neemt dan de kromme spatel en probeert de pannenkoek om te draaien zodat het ongebakken deeg er van af drijft en de andere kant van de pannenkoek kan vormen. Als het één pannenkoek is geworden laat je die nog even bakken en die kan je dan op een bord gooien. Als je daar mee klaar bent neem je de enige suiker in het huis dat grove bruine suiker is en strooit dit over de pannenkoeken. Dan neem je lepel en vork, er zijn in het hele huis geen messen te vinden waarmee je kan eten. En probeert de pannekoeken te snijden en te eten. Veel geluk als je het gaat proberen te maken.

16 april 2006

het was een beetje heel laat geworden gisteren, of beter gezegd vandaag, 3uur. Maar ik had een reden. Maar dat ze dan vandaag om 10uur voor mijn deur staan is minder. En waarom stond Bank daar, hij kwam mij melden dat we vandaag gingen winkelen aan de grens met Cambodja. Anders gezegd in aranprathet, dezelfde provincie waar ik in september mijn eerste englisch camp had. Dus ben ik maar rap in mijn kleren gesprongen en zat ik als eerste in de auto om dan te ontdekken dat heel de familie mee ging.
En hier is nog eens een voorbeeld van het Thaise logisch denken. Het busje heeft twaalf plaatsen. Wij waren met negen mensen, logisch dus dat er plaats genoeg is. maar op één of andere manier zaten we toch allemaal opéén.
Bank zat heel comfortabel alleen op de achterste bank, hier kunnen normaal drie mensen zitten, dan zaten mijn grootmoeder en mijn neefje met hun tweeën op de bank waar je ook met drie kunt zitten. Van voor zat mijn oom waar je normaal met twee kunt zitten en mijn vader reed. Dat houdt ons dus nog vier mensen over, en die zaten allemaal op de eerste bank waar je normaal met drie kunt zitten. Ik , mijn tante, bo en mijn moeder. WAAROM?
Het duurde twee uur voordat we aankwamen bij die markt aan de grens. En alles wat precies hetzelfde als de vorige keer dat ik hier was. nog steeds was er niets interessants genoeg om geld aan uit te geven buiten dan koud water want het was veel te warm, nog steeds werd je om de tien minuten lastig gevallen door bedelaars die het meeste van de tijd kleine kinderen waren van ongeveer vijf zes jaar. plezant is anders.
En toen we daar ongeveer een uurtje en een half hadden rondgelopen kropen we weer in de auto, alleen zaten we nu wat anders dat stukken beter was. we zijn toen nog gestopt bij een Vietnamees restaurant, ik moet zeggen die vietnamen eten toch niet veel het waren precies snacks, maar het was wel lekker., vooral de zoete saus met nootjes.
En toen hadden we weer een twee uur duurend ritje voor de boeg.

15 april 2006

na een woelige nacht werd het eindelijk licht en morgen. Alleen toen het licht werd was ik eindelijk zo moe om te kunnen slapen zonder tien keer wakker te worden wat ik deze nacht dus wel heb gedaan. maar dat is niet erg want blijkbaar waren mijn ouders nog niet van plan om meteen te vertrekken. En wat doe je in een huis met niets in het en niet echt iets te doen, en in de verste verte niets te zien, slapen en muziek luisteren. En dat is precies wat ik vandaag gedaan heb, en ik moet zeggen ik wist niet dat de batterij van mijn mp3 zo lang meeging.
En na lang wachten een vies uitziend middagmaal, heerlijke druiven en een tijdschrift dat half in het engels is maar ook halfaaneen plakte doordat het nat is geworden en door mijn grootvader met de beste bedoelingen aan mij is gegeven, vernam ik het nieuws dat we gingen vertrekken. Dus daar gingen we dan met onze rugzakken kussens en dekens over de brugje dat half op instorten staat. En bij de auto aangekomen bleek het dat mijn vader de sleutels kwijt was. maar gelukkig waren ze rap terecht zodat we de weg opgingen om daar weer liters water over de auto heen gekapt te krijgen, want het is nog steeds Songkran festival. Maar vandaag begon het ook te regenen en was de weg zo glad, maar dat mijn vader rijdt zeker niet minder hard en ik vertrouw dat niet.

hier is de spin

hier zijn ze met water aan het gooien bij mijn grootvader

14 april 2006

vandaag gingen we naar mijn grootvader. Dat is mij gisteren gezegd, alleen werd er mij vandaag vertelt dat we er ook gingen blijven slapen. Dat is iets waar ik niet echt naar uitkijk, vooral omdat daar duizenden muggen zijn, of zo voelt het toch, en er is niets te doen. nu heb ik wel het geluk dat het een plezante familie is.
dus we kropen met ons vijven in de auto geladen met dekens kussens en rugzakken. Toen we dor Nakhon Nayok kwamen zagen we dat er een stuk minder mensen vandaag Songkran waren aan het vieren, het is dan ook een festival dat drie dagen duurt, hoewel op sommige plaatsen zelfs vijf dagen.
Het duurde niet lang of de auto was besmeurd met van die vieze meel drap, maar het meeste van de tijd werd het terug afgespoeld met water dat gegooid werd. Één keer was er ook water tegen langszij gegooid waar bank zat en blijkbaar was het raampje niet goed toe en is bank nat geworden. ook was het soms griezelig omdat wij met volle snelheid over de weg gingen en aan de kant stonden dan mensen met water te gooien dat dan met een harde klap tegen de vooruit kwam, toen ik dat voor de eerste keer hoorde wist ik niet wat het was en schrok mij rot, ik dacht dat we iets hadden aangereden. Ik begin hier minder en minder graag in een auto te stappen.
Bij mijn grootvader aangekomen bleek dat alles terug droog was en we niet meer met het bootje naar de voordeur moesten gaan. ook was er een gedeelte familie daar want ik weet dat mijn vader heel veel broers en zussen heeft en het leek ernaar dat ze er niet allemaal waren. Er liepen zo veel kinderen rond, allemaal meisjes, dat geeft natuurlijk een leuk effect van geluid als ze spelletjes aan het spelen zijn. de muggen waren ook present en niet lang en ik stond al vol, vooral op mijn ellebogen, waarom juist daar?
Ik moest mij gaan omkleden in mijn zoals mijn broer het zegt wateruniform omdat er hier ook met water gesmeten ging worden. maar eerst was er weer heel dat ritueel van dat boedha beeldje nat maken en dan de grootouders. En toen dat achter de rug was begon iedereen water opeen te gooien, de tantes hadden wit poeder en er was nog een andere die meeldrap had. geen plaats was veilig, ze liepen zelfs door het huis water te gooien, maar nu moet ik wel zeggen dat dat huis niet echt een huis is. ik heb foto’s genomen en was een tijdje veilig met mijn camera in de handen, maar toen kwamen al die tantes achter mij aan met hun poeder dat ook nog eens begint te branden als je het op je huid doet.

In de avond waren er plannen om naar de winkel te gaan, tesco lotus. Maar natuurlijk werd dit een hele familie uitstap in dezelfde auto. Met vijftien zaten we in het busje op weg naar de winkel. De meeste hadden nog witte oren van het poeder in de middag, er was zelfs een meisje dat kletsnat in de auto stapten. Ik had mij ondertussen al gewassen.
Het was dezelfde winkel waar ik met kerstmis was met Paula en haar twee Filippijnse leerkrachten. Nooit gedacht dat ik hier een tweede keer zou komen. we hebben daar een hele tijd rondgelopen niets speciaals gedaan, gewacht dat iedereen klaar was met winkelen. Uiteindelijk waren bank en ik dat zo beu dat we in de auto zijn gaan zitten wachten. En we hebben zolang gewacht totdat de parking bijna leeg was, toen we aankwamen hadden we moeite om een plaatsje te vinden om te staan. Wat doen mijn ouders toch altijd in die winkel dat dat zo lang duurt?
Terug aangekomen bij mijn grootvaders huis was het tijd om te gaan slapen, en ik kreeg een plaatsje in de enige kamer in het huis met muggenramen. Maar er staat geen bed in die kamer, alleen een soort van houten bed dat meer met een tafel is te vergelijken met daar een rieten matje op, dat ging mijn slaapplaats worden, bank mocht op de grond op een rieten matje slapen samen met zijn tante. Buiten ons drieën zat er ook nog een grote spin in de kamer en een tsjintok, een salemander hagedis achtig ding.

dit is voor de brandweer, zij hebben water genoeg om te gooien

dit is mijn vader die de tonnen is aan het vullen met water

13 april 2006

het was al vroeg vandaag, we gingen namelijk naar de tempel omdat het SONGKRAN is. het Thaise nieuwjaar. Toch maar raar om nieuwjaar zo midden in het jaar te vieren dacht ik nog, en nee dat is niet dom om te zeggen want de jaartelling hier is samen met de westerse. ook is het dat alle THAISE kalenders in januari beginnen. Dus eigenlijk vieren ze nieuwjaar in het midden van het jaar. maar wat maakt het uit, ze vieren nieuwjaar drie keer per jaar, één keer ons nieuwjaar, één keer het chinees nieuwjaar en dan het thais nieuwjaar.
Eerlijk gezegd, ik ben het beu om naar tempels te gaan, er is niets plezants aan! en ik vind het zeker vervelend dat we steeds naar een andere tempel gaan met steeds andere mensen. Het moment dat ik daar binnen kom kijken er al heel veel mensen naar mij alsof ik van mars kom, dan verstop ik mij meestal zo goed mogelijk weg van die blikken, achter bank inkruipen ofzo, maar dat weerhoudt hen niet om zich even te verzetten en dan nog een tien volle minuten naar mij te staren. En ik zeg u, het helpt helemaal niets om terug te staren.
Dus het hele ritueel begon weer van even bij boeddha een kaarsje aansteken, drie wierookstokjes te laten branden bloemen ergens neerleggen en je zo rap mogelijk bij die boeddha beelden weg te krijgen om dan rijst die je hebt meegebracht in de kommen van de monniken te scheppen en dan ergens oncomfortabel op de grond te zitten wachten tot de monniken hebben besloten om hun dienst te beginnen met dat monnikengezaag zodat ze hun laatste maaltijd van de dag kunnen eten om dan weer te zagen en klagen. En dan is het eindelijk tijd om naar huis te gaan. we zijn nu ongeveer twee tot drie uur verder. geef mij toch maar het christendom, die hebben kortere diensten.
Thuis moest ik van mijn broer mijn wateruniform aandoen. Mijn watte? Wat hij bedoelde is dat ik kleren aan moest doen die nat mochten worden. want we gingen songkran vieren! En het komt erop neer dat er met heel veel water word gegooid. En de Thaien nemen dat heel serieus, zo zetten ze grote tonnen water in de achterbak van de jeep en rijden een beetje rond om iedereen nat te maken die ze tegen komen. en dat gingen wij ook doen! joepie! Wij hadden drie grote tonnen in de jeep staan, het duurde een eeuwigheid dat die vol waren met water. Maar toen ze eindelijk vol waren kropen Bank, ik, Bo, Joy het buurmeisje en mijn vervelende neefje in de jeep. En mijn vader reed natuurlijk. Hij reed naar Nakhon Nayok city waar er een heleboel gaande was. maar onderweg waren we al een heleboel water verloren omdat er teveel kuilen in de weg zijn. er was een lange file in Nakhon Nayok, er gingen jeeps met volle tonnen water en natte mensen nakhon nayok in en er kwamen jeeps met lege tonnen water uit en natte mensen uit. Het was geweldig, spijtig dat wij dit festival niet hebben in belgie. Iedereen kiepten water over iedereen, en dat is heel fijn omdat april de warmste maand is in Thailand. Soms was het water ijskoud omdat ze er ijsblokjes in gedaan hadden. Ook liepen er mensen rond met een soort van drap gemaakt met meelbolletjes die je overal kon kopen net zoals de waterpistooltjes en kleine plastieken bakjes. Langs de weg stonden mensen water te gooien naar de mensen in de jeeps, er liepen ook mensen op het midden van de straat alle motortjes tegen te houden om die dan vol te smeren met dat meelgedoe.
En nu moet ik zeggen, als farang ben je niet veilig. Het is onmogelijk als blanke deze dagen droog of zuiver door te komen. ik kreeg liters water over mij heen gegooid door mensen die ik niet ken, maar natuurlijk gooiden ik terug, ook werd ik vol gesmeerd met dat meelgedoe in alle kleuren. Het zat overal, in mijn neus in mijn oren. Ik had nog twee andere buitenlanders gezien die er net zo erg uitzagen als mij. Maar het was geweldig om te doen, dat water gooien en water op je gegooid krijgen. Een goede afkoeling op een heel warme dag.
Maar ik was ook blij om onder de douche te staan zodat dat gedoe uit mijn oren kon komen. maar de dag was nog niet gedaan, hoewel ik in slaap was gevallen na die douche. Het officiële gedeelte van de dag moest nog komen, en dat kwam erop neer dat de hele familie wat water over een boeddha beeldje kiepten en dan over mijn grootouders die een pot bloemen vasthielden en dan stukken stof kregen.
Bij elke feestdag hoort natuurlijk lekker eten en in de avond waren er heerlijke noedels, maar echt lekker waren die. Ik heb er twee porties van gegeten, niet zoveel als mijn broer die er vier had gegeten, maar die is dan ook twee koppen groter als mij, en dat is niet overdreven.

11 april 2006

samen op de motor... nee nee deze keer ging het mij niet gebeuren, ik had muziek mee genomen op de motor zodat ik niet aan dat liedje kon denken. gisteren was er weer iets gebeurt dat hier te vertellen is. er was namelijk weer iemand bij ons thuis waar ik geen idee van had wie het was, maar haar naam was tjip, en ze was de hele tijd met Bo en Bank aan het babbelen, ik vermoed dat ze familie is van mijn moederskant.
maar goed ze hadden besloten om uit te gaan eten en tjip zou trakteren. we gingen thais barbequen in een restaurant waar je zoveel mag eten als je kunt. maar ook zolang dat je barbeaue nog brandt. onze ouders gingen niet mee, waarom weet ik niet. maar het eten was wel lekker, dus daar zat ik daar aan die tafel onder de sterren. ik verstond geen woord van alles wat ze daar aan het babbelen waren maar ik was toch naar de grote tv aan eht kijken die daar stond. daarna zijn we weer in de achterbak gesprongen en naar de avondmarkt gegaan daar was zoals altijd veel te zien, zoals die heerlijke lottie, maa rik had geen geld bij me dus was dat iets voor volgende keer, heeel spijtig.

7 april 2006

Bank kwam mij in de morgen vragen als ik deze avond mee wou naar een feest. Ik lag nog te slapen en heb maar gewoon ja gezegd. En omdat ik nu toch wakker was gemaakt uit de droom met veel te grote slangen die in het water rondzwemmen was ik maar opgestaan. Juist op tijd om nog een grappig programma te kunnen zien op tv, een programma waar Bank ook in geïnteresseerd was wat mij helemaal verbaasde omdat het in engels was, maar na er even te hebben gezeten wist ik waarom hij daar zat, hij wou op mijn computer SIMS spelen. Hij had eindelijk de moed gekregen om die vraag aan mij te stellen. Ik heb hem dan maar mijn computer gegeven en af en toe dingen vertaalt of uitgelegd die hij niet kon begrijpen omdat alles in het Nederlands is.
Om drie uur was het tijd om te vertrekken en het viel mij op dat Bo en Bank niet eens hun kleren hadden aangedaan, het leek er dus weer eens op dat ik alleen ging gaan met mijn ouders. Kunnen ze dat er niet bijzeggen als ze me vragen als ik wil gaan, vorige keer ben ik zo op een begrafenis beland. Dus met boek en mp3 gewapend stapte ik in de auto die naar school reed. Daar mochten we weer overstappen in het busje van de school die ook nog eens de directrice en een twee leerkrachten bevatten. We gingen dus niet alleen.
Maar naar waar gingen we? Het was een feestje in iemand zijn tuin, het was wel een redelijk grote tuin, de ronde tafels met rode gehuurde stoelen stonden al klaar. En natuurlijk stonden op alle tafels de pepsi, het water en de whisky met het spuitwater klaar. Ondertussen had ik al ondervonden voor wat het feest was, en dit had ik ondervonden omdat er een man helemaal in het wit rond liep zonder haar (zelfs geen wenkbrauwen) waarvan de ouders hem constant achtervolgden. Het was een feestje voor hem omdat hij monnik ging worden. dit is de tweede waar ik al naar toe ging, een paar dagen geleden ben ik naar nog een geweest wat ik ben vergeten te vertellen op de site, dat feest was in een omgeploegd veld gegeven met een heel groot podium waar weer zo van die meisjes op dansten die meerdere keren van las vegas outfit veranderden. Dat feest was ook in nakhon Nayok zelf geweest en mijn moeder moest het podium op als vertegenwoordiger van Nakhon Nayok om hem proficiat te wensen en een kleine toespraak te houden voor de tweeduizend genodigden. (en ik was de enige vreemdeling, niet verbazend dus dat er zeker honderden ogen mij volgden toen ik moest opstaan om naar huis te gaan)
Maar dit feestje was een beetje kleiner, hier waren maar een honderdtal genodigden die dus allemaal in de tuin zaten. Dat is dus ook een voordeel in thailand, je kan het hele jaar door feestjes geven in je tuin. Hier stond ook een podium, maar een stuk kleiner als op het ander feest, maar de entertainment was stukken beter, hier waren geen meisje in lelijke las vegas kostuums maar een man en vrouw met viool die zongen, ze hebben zelfs twee engelse liedjes gezongen. Of toch iets dat op engels leek. Onder de afsers noemen we die taal Tenglisch (op zijn engels uitgesproken) tenglisch is een taal tussen thai en engels. maar goed, er was dus een engels liedje dat ze vanavond hadden gezongen en dat door hun tenglisch heel grappig werd. Ze moesten namelijk zingen, the smile on your face, maar ze zongen eerder iets dat leek op, the smile on your feet. Hilarisch dus voor mij, aan mijn tafel of aan de tafels langs mij bleek niemand dit door te hebben, (waarschijnlijk omdat niemand engels sprak)

6 april 2006

Samen op de motor, samen op de mooo ooo tor, we gaan omhoog we gaan omlaag we rijden vlug we rijden traag samen op de mo o tor. Ik kon er niets aan doen, maar dit liedje van Samson en Gert vond zijn plaats in mijn hoofd om er de rest van de dag niet meer uit te komen. De reden hiervoor, Bank en ik zaten samen op de motor op weg naar Nakhon Nayok, hij ging een uurtje naar school en ik ging naar het internetcafé. De tijd ging weer veel te rap om en toen zaten we weer samen op de motor dus dat liedje kreeg ik niet meer kwijt. We hadden voor we vertrokken nog rap een zakje farang (een vrucht) en een zakje ananas gekocht om dat thuis op te kunnen eten. Dat is iets wat ik hier geweldig vind in Thailand, dat je eender waar altijd de meest exotische vruchten kunt kopen. Heel normaal denk je, dat is wel waar, appels zijn hier dan ook zzoooooo duur, laten we maar zwijgen van kersen. Terug thuis ging alles weer zijn gewone doordeweekse gangetje, alleen was mijn moeder deze keer thuis, waarom ik heb er geen idee van, maar veel verschil maakte het niet omdat ze de hele tijd sliep en wij nog steeds van alles bij elkaar in de wok gooiden dat dan ons eten was. Bo had blijkbaar haar haren laten verven, of toch een paar haren, ze heeft zo van die lijntjes haar in de kleur van mijn haar laten doen. blijkbaar vind ze mijn haar mooi, maar dat wist ik al, ik dien hier dan af en toe als barbiepop waarvan de haren duizend keren moeten gekamd en opgestoken worden.
Samen op de motor,…

hier is mijn zonsdondergang met onweer.

6 april 2006

na vele pogingen ben ik er uiteindelijk geraakt. ik heb weer eens een computer met internet voor mij staan. het zit namelijk zo, ik wou dinsdag en dat wou ik op een heel sportieve manier doen door op de fiets te stappen en heel die fietstocht te doen. de zwarte fiets was er niet meer omdat de zus van mijn moeder die had of zoiets, en daarom nam ik de gekleurde. eerst moest ik de banden oppompen, dat moet ik bij die zwarte ook altijd doen, ik weet niet waarom. en toen zat ik daar op de fiets, ik had deze keer geen last van de honden, er liep wel een klein krokodilachtig ding de struiken in toen hij mij hoorde aankomen. en toen merkte ik plots dat mijn band platter begon te worden, ik zat toen al zo een kwartier op de fiets en ik had een platte band. nu moet ik even zeggen dat er in de verste verte niets te zien is buiten rijstvelden. ik was dichter bij nakhon nayok dan thuis. wat ging ik nu doen. ik ben dan maar gewoon terug gedraaid en op de platte band naar huis gereden, daar was natuurlijk niemand thuis en ik had geen geld op mijn gsm staan. dus ik was opgesloten. ik kon nergegns heen en ik kon met niemand praten. plezant is anders. ik heb mij er maar bij neergelegd en gedacht dat ik morgen extra vroeg ging opstaan om met bank en bo mee te gaan naar nakhon nayok, dus dinsdag was ik al vroeg wakker sprong onder de douche, maar toen ik daar onderuit kwam was iedereen weer weg naar werk of school. dit ging weer een dag thuis worden. maar gelukkig hoe slecht een dag ook worden kan er is hier altijd een schitternd einde te zien op mijn terrasje, ik heb namelijk mijn kamer en dan een deur naar het dak van de was/strijk schoendenen opbergkamer. en daar kan je de meest schitterende zonsondergangen zien, ik heb er overlerlaatst zelfs eentje met een onweer gehad.

29 maart 2006

er was gisteren afgesproken dat ik met Bo en Bank mee naar Nakhon nayok zou gaan op het brommertje. Dus in de morgen kropen we met ons drieën op de brommer. Het plan was dat zij naar school gingen gaan voor twee uur en ik zou naar het internetcafé gaan. allemaal goed en wel, maar nu bleek het internetcafé nog niet open te zijn. dus moest ik mij nog even bezighouden in een stad met Thaise mensen die mij allemaal aankeken alsof ik van mars was. ik ben dan maar even naar het postkantoor gewandeld om de prijzen om pakketen op te sturen zijn. en zoals ik al gedacht had ging precies negen uur het internetcafé open. Ik vond het eerder raar dat het precies om negen uur was, ik zit toch nog steeds in Thailand niet? na een uurtje zat mijn zus al langs mij om dan Bank te gaan zoeken. Hij was nog niet op de plaats die we hadden afgesproken, hij zou pas een uur later opdagen met een vriend van hem, een vriend met een roze handtas en blijkbaar heeft hij er nog 99 andere thuis liggen.
Bo en ik waren dus maar naar de bibliotheek gegaan. En toen kwam Bank eraan en hij wou nog niet naar huis. Dus we gingen terug naar het internetcafé. Bo zat op sites van Barbie en Kitty (verschrikkelijk roze sites!!!) en Bank heeft een emailadres aangemaakt waar ik bij moest helpen omdat alles in het Engels was. en toen ons uur weer om was was het ook tijd om naar huis te gaan. dus weer zaten we met ons drieën op de brommer, alleen hebben ze mij nu vertelt dat dit normaal niet mag en je een boete van 400bath kunt krijgen, en natuurlijk waren er juist nu een heleboel agenten in de buurt. Dus na een minuutje rijden reed er ook al een agent langs ons maar hij had blijkbaar niet veel zin om echt iets te doen en gaf gewoon een waarschuwing en reed verder. gelukkig.
In de avond gingen we uiteten, alleen met het gezin dacht ik, toch niet! er kwamen een heleboel collega’s van mijn moeder mee eten, ook de visetende gaat uitspuwende madam die ook nog eens recht tegenover mij zat, ik heb de helft van de tijd met mijn ogen dicht gegeten. Jakkie. we (bank, bo, ik en nog twee andere) hadden niet veel zin om de hele tijd braaf aan de tafel te blijven zitten, daarom zijn we maar naar de winkel gegaan die achter het restaurant lag. Er waren ook videospelletjes waar we een tijdje hebben om te spelen en daarna hebben we nog allemaal een ijsje gegeten en toen braaf zitten wachten in de bak van de jeep. En toen was de dag weer eens voorbij.

het zeezicht met zonsondergang