31 augustus 2005

30 augustus is er denk ik niet veel speciaal gebeurt, omdat ik er vandaag niet veel van kan herinneren. Ik weet wel nog dat ik in de avond geen zin had om mijn strijk te doen en dat de hoop alleen maar groter werd zodat ik vandaag een anderhalve cd van marco borsato heb staan strijken. Die cd was trouwens in de living keihard opgezet door mijn vader toen ik mijn cd’s bewust op de tafel in de living had laten slingeren. Misschien ben ik gisteren wel met mijn klasgenoten meegegaan, en ik weet niet hoeveel porren in mijn zij geïncasseerd. Dat is iets wat ze hier constant doen bij mij, vooral omdat ze niet weten wat of hoe te zeggen, maar ze willen me wel aandacht geven en me laten merken dat zij er zijn. Porren in mijn zij, tikken op mijn hand. En als ik hen ’s morgens voor het eerst zie vliegen er altijd wel een paar meisjes rond mijn nek om me de komende minuut niet los te laten.
Gisteren toen ik dus niet mijn strijk was aan het doen heb ik op de home cinema naar engels talige klassieke zwart wit kortfilms gekeken. Vandaag was er een beetje meer kleur op de tv.
Ik ben vandaag naar school vertrokken met heel mijn fortuin voor een jaar op zak, ik ging vandaag met hulp van jimmy een Thaise bankrekening openen. En nadat ik nog een enorm saaaaie les met mateoom vijf heb mee gevolgd, nadat ik mij een beetje geamuseerd heb met mijn tenen te tellen en nadat ik nog een beetje gameboy spelletjes heb gespeeld op de computer in de les informatica zijn jimmy en ik in de pick-up van school vertrokken met onze eigen privé-chauffeur.
Maar toen we even later terug in de pick-up zaten zonder een bankkaart was ik toch even geïrriteerd. Ik moest mijn paspoort hebben! Terug op school kwam mijn advisor plots met een papier af, het was een kopie van mijn paspoort. Hoe komt ze daar plots aan en waarom heeft ze dat niet eerder gegeven? Ik had geen zin meer om iets van les te volgen, net zoals jimmy. wij zijn uiteindelijk weer op de scooter van jimmy geklommen en naar ons restaurantje geweest, vooral omdat ze niets meer op school hadden omdat de middag al even voorbij was. Terug op school had ik nog steeds geen zin om een les te volgen en besloot naar de bib te gaan waar ze “supersnel” internet hebben. Maar één stap uit het kantoor en de directrice merkte dat ik er was begon die in het thais van alles te brabbelen, en op één of andere manier begreep ik dat het met de bank te maken had. We gingen vandaag dus nog eens terug naar de bank. Maar ik moest wachten… wachten… wachten… en door al dat wachten ben ik weer eens in slaap gevallen. Terug wakker was er niemand meer te zien, mijn been was nog steeds aan het slapen en ik probeerde hem weer wakker te maken door een rondje te lopen, daar was de directrice weer die weer in een sneltrien vaart thais begon te brabbelen en deze keer was er niemand om te vertalen maar wat ik wel kon verstaan was jimmy. En even later zaten jimmy en ik weer in de pick-up met privé-chauffeur op weg naar de bank. Daar binnengelopen stond er een man achter zijn hand te lachen. We werden aan een bureau neergezet, daar hebben we nog lang na sluitingstijd gezeten. De man vond het wel plezant en kon geen woord engels verstaan waardoor ik en jimmy het ene grapje na het andere maakte over hem voor zijn neus, hij deed natuurlijk net hetzelfde over mij maar dan in het Thai. Ik moet zeggen de service was wel goed, na een kop koffie en heel veel wachten had ik eindelijk mijn bankkaart in handen. Ineens voelde ik mij een stuk veiliger.
Toen zijn we langs de achterdeur buitengegaan omdat de voordeur al op slot was gedaan. En voor het eerst heeft mijn vader eens op mij moeten wachten en ik niet op hem.

29 augustus 2005

het regende deze morgen, yes dat betekent dat die lange enorm saaie ochtendceremonie met heel veel Thais gebabbel ingekort zou worden. En vandaag is die zelfs helemaal mijn neus voorbij gegaan omdat mijn vader Bank en Bow naar school heeft gebracht. Toen ik dus te laat op school aankwam ben ik zoals ik wel vaker doe met jimmy gaan ontbijten. Het komt er eigenlijk op neer dat ik babbel tijdens het eten omdat ik zelf niet eet omdat ik thuis altijd eet.
Daarna ben ik naar mateoom vijf geweest, die heb ik de hele dag gevolgd. Eerst zaten ze in de bibliotheek, daar heb ik gretig gebruik van gemaakt, ik heb in “sneltempo” mijn mails kunnen lezen. Het was toch sneller dan thuis. Daarna was de volgende les,maar voordat die begon hebben we alle kasten en banken terug moeten zetten waar ze moesten staan, er was namelijk een nieuwe tegelvloer gelegd. En terwijl iedereen een handje hielp kreeg ik plots een wolk babypoeder(gebruiken ze hier om er witter uit te zien) in mijn gezicht geblazen,ik ben er toen zelf een beetje gaan lenen bij jimmy dat ik dan in dream haar gezicht heb gesmeerd. Toen was er eindelijk fysica, ik heb er natuurlijk geen jota van begrepen maar heb me wel geamuseerd. De leerlingen moesten iets doen met een ding waar ze water in moesten doen, en dat moesten ze met spuitjes doen. En laten we zeggen dat niet iedereen terug droog het klaslokaal binnen kwam, vooral ik niet. dan was er nog wiskunde waar ze mij thais hebben geleerd, en toen sport. Mijn klasgenootjes zijn spontaan volleybal beginnen spelen. Mijn ploeg had gewonnen, gelukkig anders was ik het die die rondjes moest lopen.
In de middag heeft de leerkracht muziek mij en jimmy weer getrakteerd in ons vaste restaurantje. Deze keer was het fried riste whit chicken. Aroi maaaa (zeeeeer lekker)
En buiten dit is er niets speciaals meer gebeurt, maar deze avond, en nu nog steeds heeft het geonweerd niet normaal. Hopen dat het over is als ik ga slapen.

28 augustus 2005

om zeven uur stipt stond ik dus klaar om naar die tempel te vertrekken. Het was weer hetzelfde liedje, kijken hoe monniken eten, nadat je een kaarsje en wierook stokje hebt doen branden bij de boeddhabeelden. Deze keer zijn we niet gebleven om te eten, we zijn ook weer onmiddellijk vertrokken nadat alles gedaan was.
Ik dacht dat we naar huis zouden gaan, maar we hebben nog aan verschillende plaatsen gestopt voor ik weet niet wat. Bij de eerste stopplaats was mijn Thaise moeder iets gaan doen, de rest van ons heeft bij of in de auto zitten wachten, maar we hadden entertainment. Ietsjes verder dan dat de auto was geparkeerd zat een aap, je kon er niet langs zien, hij was zo dik als een voetbal. We hebben hem eten gegeven, alé ik heb hem eten gegeven, Bank en Bow durfde er niet bij te komen en hebben eten naar hem gegooid. Was anders wel grappig om te zien hoe die aap het eten uit je handen nam. De volgende stopplaatsen heb ik niet meer gezien, omdat ik in slaap was gevallen in de auto, het is eerlijk gezegd ook niet moeilijk om daar in slaap te vallen. Dat is de enigste plaats waarvan ik weet dat je comfortabel kunt liggen, het zijn dan ook zo een zachte zetels, toch tegenover mijn bed of de grond waar ik meestal zit.
Terug thuis stond er niets meer op het programma, ik heb mijn bezigheid dan ook verder gezet in mijn bed. Totdat de belletjes die aan mijn slaapkamerdeur hangen rinkelde, eerst dacht ik dat het in mijn droom was, maar toen ik besefte dat dat niets met mijn droom te maken had werd ik wakker om de deur open te doen. Het was bow, ze gaf me een exemplaar van student weekly, een thais magazine, in het engels. Ik heb het in een keer al de tien pagina’s gelezen.
In de avond stond er plots engelse televisie op. We hebben UBC!!! Kan ik ook eens naar tv kijken en verstaan wat ze zeggen!

dit is bow die een boek aan het lezen is op de parking

dit is de hal van de thaise grenslandhallen, en dit is nog weinig volk

dit is mijn mama en broer, ze hadden dezelfde t-shirt aan

27 augustus 2005

het is weer weekend, alweer een week achter de rug. Vandaag hebben ze mij gezegd dat we naar een waterval zouden gaan, om 1uur. Dus om 1uur stond ik klaar om dan nog een uur te wachten dat we zouden vertrekken. En in dat uur hebben ze mij proberen duidelijk te maken dat we niet naar een waterval zouden gaan, maar naar iets anders in Bangkok. Spijtig, ik had wel naar de waterval willen gaan.
Toen we waren aan gekomen zag ik dat we weer bij de Thaise grenslandhallen waren,waar we vorige keer die beurs ter ere van de koningin haar verjaardag hebben bezocht. het ging dus weer een beurs zijn waar we zouden rondlopen. Deze beurs ging over wetenschappen, het zag er zwart van het volk, en nu letterlijk want al die Thaise mensen hebben zwart haar. En als er iets is wat ik niet kan hebben, dan is het wel veel onbekend volk dat overal en altijd in de weg staat. In België zou je af en toe een stoot geven om beter langs te kunnen, maar hier niet, hier wacht je geduldig af totdat de persoon voor je eindelijk door heeft dat je langs wil of dat die zelf door kan lopen. Het was een enorm saaie beurs en waren er dan ook rapper weg dan de vorige keer, we hadden een hele tijd bij een stand met boeken gestaan, mijn Thaise mama heeft er zeker tien boeken gekocht, ik zelf kon er natuurlijk niets doen alles was in het Thais met het gevolg dat ik aan de kant stond te wachten, naast de opzichter van dat standje. Die heeft mij trouwens een hele tijd staan aan te gapen, in heel die beurs heb ik geen enkele andere blanke gezien en dat is dan in Bangkok. Wel ben ik mijn advisor nog tegen gekomen di ik rap goedendag heb gewenst. Toen we terug bij de auto stonden was mijn Thaise vader er nog niet, die heeft de gewoonte om altijd alleen op stap te gaan. Het enige wat we dus konden doen was om ons neer te zetten en te wachten, dat was natuurlijk makkelijk gezegd voor mijn familie omdat die die boeken bij hadden. Ik heb mij maar beziggehouden met het aantal golfballetjes te tellen die voor mijn neus vlogen. Naast de parking was namelijk een golfterrein. Maar wees gerust er was een net tussen het golfterrein en de parking.
Na een uur of zo kwam mijn vader eindelijk aan. Nu moet je iets weten van de Thaise manier van parkeren. Het is gewoon één groot levensecht spelletje van Rush houre, als je dat spel zou kennen. De mensen zetten hun auto midden op het gangpad (of hoe je het ook zou moeten noemen) als al de plaatsen vol zijn, ze trekken hun handrem niet op en vertrekken dan naar waar ze naartoe willen. De persoon wie zijn auto dan niet kan uitrijden met dan die ene auto vooruit of achteruit schuiven om weg te kunnen. Echt grappig. Nadat mijn vader dus millimeter na millimeter uit de parking was vertrokken waren we weer op weg naar de lotus. Daar waren we weer rap door. En nu naar huis. En juist voor ik naar mijn kamer vertrok. “tomorrow we go to temple, at 7 o’clock.”

het uitzicht dat je hebt vanuit jimmy haar klaslokaal, het is dus niet moeilijk om even weg te dromen van de les

jimmy heeft zelf ook iets gedaan

hier zijn ze dus dingen aan het maken voor in de klas op te hangen

26 augustus 2005

vandaag ben ik op school gebleven, en even later kreeg ik telefoon van Paula om te vragen waar ik was, “on my school.” “ you can come to my school if you want.” Ik was er gisteren al geweest, dus ben ik maar bij mijn school gebleven. Ik ben pas echt in gang geschoten in de middag, jimmy en ik zijn weer in ons vaste plekje gaan eten, deze keer was het patsie ieuw. en zoals ik gisteren al zie is de grote kuis bezig op school, en daar hoort ook het decoreren van de klaslokalen bij, jimmy had haar leerlingen dus aan het werk gezet om haar lokaal een beetje op te fleuren. En hoe decoreren de Thaien? ze maken borden voor alles, een bord voor de engelse tijden, voor uitleg over de vakantiedagen of feestdagen, borden voor spreuken, en een bord voor de activiteiten van een afs student. Er hangen dus nu verschillende foto’s van mij op in de gang van school. zelf heb ik ook papieren bloemen gemaakt voor op die borden te plakken. Na school probeerde mijn vader met hand en tand duidelijk te maken dat hij een cd van mij onder wou opzetten. En na vijf minuten had ik door wat hij bedoelde, dus ik ging mijn cd’s halen en hij koos marco borsato uit. Het was dus met de stereo-installatie die bij die grote tv hoorde. Amaai, het was precies alsof ik op een concert van hem stond.
En even later zaten we weer met zijn allen in de auto om naar het ziekenhuis te gaan, het was weer eens lang geleden tot we daar waren geweest. En we liepen in vol automatisme naar de kamer waar we moesten zijn, Bank deed de deur open had zijn schoenen al uit, “sawedikrap, euh???” opa was verdwenen door een oude vrouw. Hahaha we waren weer rap terug die kamer buiten, nu bleek dat mijn Thaise opa een andere kamer gekregen had, op het einde van de gang met een prachtig uitzicht. En na ons ziekenhuis bezoek zijn we weer gaan eten, deze keer in dat restaurant waar ik al twee keer ben geweest, en toen ik aankwam herkende de bazin mij al. Maar toch het eten was heerlijk.

25 augustus 2005

het is vandaag de vijftigste dag in Thailand, nee, ik ben niet aan het tellen, maar ik heb een kalender waar dat opstaat. En het viel mij deze morgen gewoon op.
ik ging vandaag naar de school van Paula, dat was toch gezegd geweest. Maar toen het er eenmaal op aankwam wist niemand van iets, alleen Jimmy, zij heeft er dan ook voor gezorgd dat ik er zou geraken, wat zou ik zonder haar doen.
Het gene wat mij hier het meest frustreert is dat ik niet gewoon langs de kant van de weg kan gaan staan en op een bus wachten, mijn buzzypas kan laten zien en gaan zitten. Nee hier moet alles eerst nog geregeld worden. Vandaag ben is er eerst dat tegen mij gezegd en de andere keer heel het tegenovergestelde, ik kon wel tegen de muren oplopen zo vervelend vond ik het.
Maar even later bleek het dat ik met mijn vader naar die school ging omdat hij er toch moest zijn. We zijn met de pick-up van school vertrokken, ik samen met nog twee andere meisjes in de overdekte laadbak waar twee bankjes stonden en een airconditioning en in de pick-up zelf mijn vader en de directrice. We zijn nog even bij de Thaise brico gestopt omdat de directrice waarschijnlijk nog iets moest bestellen om de school op te knappen, wat ze hier al heel die tijd aan het doen zijn. Vandaag was het de grote schoonmaak op school, maar goed dat ik ergens anders naar toe ging. En eindelijk op de school van Paula aangekomen te zijn bleek daar iets te doen zijn. Er liepen ik weet niet hoeveel mensen rond er stonden standjes met van alles Thais, en aan de andere kant was er een markt met heel goedkope dingen. De mensen die daar rondliepen bestonden uit leerlingen van de lagere school tot het middelbaar, er waren leerkrachten en directeurs. En er waren er weer genoeg die deden alsof ze nog nooit een westerling hadden gezien. Farang, farang hoor je dan als je voorbij loopt, maar ik was niet de enige farang die er te zien was, de school van Paula heeft dus een EP? Englisch program, dan krijgen studenten die veel geld betalen les in het engels van een buitenlandse leerkracht, en die liepen daar dus ook rond. Maar er was ook iemand van België, ik heb zijn naam niet gevraagd, we hebben gewoon gebabbeld, hij was van Bornem in Antwerpen en is al een jaar en een maand in Thailand. Je kon het aan zijn Nederlands horen. Maar ik wou Paula vinden!! Dus ik heb gezocht in het kunstlokaal, daar was ze niet, ben naar de leraarskamer van de buitenlandse leerkrachten geweest, daar was ze ook niet, wel de Chinese leerkracht. Dan ben ik nog eens buiten gaan zoeken, toen ben ik nog mensen van onze school tegengekomen die allemaal luid mijn naam begonnen te roepen. Ook geen Paula te zien. Toen heb ik naar haar zus gebeld, ze had geen idee waar Paula kon zijn want zelf zat ze in bangkok. En toen heb ik naar adjaan … nog wat gebeld. Paula lag nog thuis in haar bed, ze was niet naar school gekomen vandaag! Dan moest ik mij maar alleen amuseren. Twee paar oorbellen, een gsmhoesje, en vele leuke dingetjes later wou ik mij ergens rustig neerzetten. Maar waar? Ik ben de Chinese leerkracht dan maar gaan opzoeken. Goed dat ik dat gedaan heb, want even later zat ik chinees handwerk te maken. Dat was plezant, de leerkracht zei dat ze verbaast was dat ik niet van Azië was omdat het zo goed was.

23-24 augustus 2005

het zijn de laatste dagen heel gewone dagen geweest. Of anders gezegd redelijk saaie dagen. Iedereen vroeg me dinsdag waar ik de maandag ben geweest. En even dacht ik dat jimmy zelfs kwaad was dat ik er maandag niet was, maar het was gewoon één van haar zotte kuren. Ik had trouwens mijn laptop mee naar school. en toen ik met mijn mama aan het chatten was zat titi langs mij, zij heeft ook iets tegen mijn mama gezegd, “yoyo, how are you?” en mijn mama had juist zo een wink van msn naar mij gestuurd, het was een mannetje die een gitaar kapot sloeg. En toen dacht titi dat mijn mama boos was op haar. Ik heb haar twee dagen moeten overtuigen dat dat niet zo was.
Op school was er wel een joues de boules-wedstrijd tussen verschillende scholen, ik heb er niet veel van gezien, want eerlijk gezegd is dat niet de meest interessante sport om naar te kijken. Het was interessant op van en afstand al die kleurtjes te zien rondlopen. En die kleurtjes waren van de verschillende sportuniformen van verschillende scholen. Onze school heeft een bordeaux kleurtje. Maar er waren ook scholen met roos of geel of groen, gewoon elke kleur die je je kan inbeelden.

en in de avond hebben we deze grappige kat tegen een paal zien zitten

kijk eens wat er in de vijver stond voor paula haar huis, de thailandse manneke pis

dit is paula haar gastzus ying, we zitten in zo een fiets met drie wielen

dit is een zicht vanuit de boot.

nog een fotootje van mij en Paula

20-21-22 augustus 2005

ik heb geen tijd gehad om ook maar iets op te schrijven van mijn weekend, en daarom doe ik het nu, omdat het zeker de moeite waard is. Ik ben een weekend bij Paula en haar gastfamilie gebleven. Daarom ben ik op zaterdag graag opgestaan, omdat ik wist dat ik iets te doen had dit weekend, al ben ik met moeite mijn bed uit gekropen. Toen ik uiteindelijk in het familiebusje zat zijn we tot mijn grote verbazing nog gestopt in school, en daar zijn we overgestapt in de zwarte merceders, dat is dus blijkbaar een auto van de school. en even later waren we weer op weg naar Paula, dat dacht ik, totdat mijn vader in the city of Nakhon Nayok. Daar zei hij mij plots dat ik alleen verder ging bij busje!!! Dus ik kruip voor in dat busje omdat achter helemaal vol zat. En even later was ik helemaal alleen op weg naar Paula en zat ik daar in dat busje te wachten totdat de chauffeur mij zei zou zeggen dat ik mocht uitstappen. Ik dacht dat we recht voor het huis van Paula zouden stoppen. Ik had er geen idee van waar dat huis wel was of hoe het er mocht uitzien. En toen de chauffeur me zie dat ik mocht uitstappen zag ik alleen maar een klein winkeltje liggen. “are you sure?” “yes” dus ik stap uit en het busje vertrok weer. Wat nu gedaan? Ik wist totaal niet wat er moest gebeuren of wat er ging gebeuren, ik zat daar in Thailand en wist niet wat te doen. Dus heb ik mij maar op een bankje neergezet en afgewacht.
En een kwartier later stak er een meisje de straat over, “Boa?” Ik was niet gedumpt door mijn gastfamilie. Ja ik weet het, het zijn rare dingen die door je hoofd kunnen spoken als je van niets afweet. Dat hier trouwens vaak het geval is, dus je moet mij niet vragen wat ik hier al allemaal gedacht heb. het was Ying de gastzus van Paula, ze is 25 maar lijkt 17.
En even later zat ik weer op een ander voertuig, de scooter! Heerlijk die wind in je gezicht, die haren daarentegen zijn minder.
En dat was mijn eerste avontuur van de dag, en dat alles zo vroeg, om negen uur stond ik aan Paula haar deur, in België zou ik nog geslapen hebben.
We zijn toen naar één of ander eiland geweest in Bangkok. Ook weer eerst met een busje, dan overgestapt op een ander busje, en toen met zo een fiets met drie wielen, dat was plezant, en toen met de boot naar het eiland. Je kon op dat eiland verschillende Thaise desserten proeven. Het eiland stond vol met huisjes en tempels, het was gezellig om in de smalle straatjes rond te lopen. En even later hebben we op een boot een ronde gemaakt rond het eiland. Natuurlijk zijn we af en toe gestopt voor nog meer Thaise desserten te proeven. Daar hebben we de hele dag rondgelopen, en raad eens, ik en Paula hadden zin in een ijsje, en op dat hele eiland was er geen ijs te vinden. Dat hebben we dan maar uitgesteld totdat we teug van het eiland af waren. In de avond ben ik nog gaan eten met de familie van Paula, in het restaurant waar ik een paar dagen geleden ook was met mijn familie.
Toen we terug bij Paula haar huis waren zijn we ook meteen ons bed ingegaan. Maar aan gebrek aan slaap hebben we nog een paar uur liggen babbelen.
De volgende dag zijn we weer vroeg opgestaan, omdat het niet onze bedoeling was om niets te doen. We hebben een fiets!!! gepakt en zijn vertrokken. Heerlijk om nog eens op een fiets te zitten! We zijn ons ontbijt in een winkel gaan halen, een winkel van de familie. En daarna zijn we naar de kleine huisjes gegaan. De familie van Paula zijn zes kleine huisjes aan het bouwen om te verhuren, en dat wou ze mij dus laten zien. Er was ook een huisje boven het water gebouwd het was er fris en heeeel stil met een prachtig uitzicht, ik kon er de hele dag blijven zitten. Maar nadat we ons ontbijt op hadden zijn we terug op onze fiets gestapt, de mijne was trouwens een stuk te klein en maakte van alle kanten lawaai, en ons bij Paula haar thuis klaargemaakt om naar het shopping centrum te vertrekken in Bangkok.
We hebben een film gekeken, wedding crashers, een geweldige grappige film die ik iedereen aanraad, maar ik denk dat die in België niet meer in de cinema is, alle films komen hier een stuk later uit. En toen ik de filmzaal uitkwam was ik even vergeten dat ik in Thailand zat en moest ik weer even wennen aan al die Thaise gezichten die Paula en mij na gaapte. En van gapen gesproken, er was een vrouw in de pizzahut waar wij onze middag hebben gegeten, een heerlijke pizza… mmmm…. , maar goed, er was dus een vrouw en die had je gewoon moeten zien, ze zou het eten nog langs haar mond hebben gestoken als ze niet had opgelet. Ze zat constant naar ons te kijken, en ik heb ontdekt dat het enige middel tegen het aangapen is, terug kijken en je blik niet loslaten, dan stoppen ze.
En toen de dag weer wat verder was en Paula en ik moe waren van het shoppen besefte Paula plots dat ze haar agenda niet mee had en dus ook het telefoonnummer van haar vader niet! Hoe moesten we nu terug thuis geraken? En na veel gebel naar mensen waar ik het nummer wel van had had ik het nummer van haar vader vast, alleen was het verkeerd! We hebben dan maar gewacht totdat haar vader ons zou bellen op mijn GSM. En dat is ook gebeurt, een uur of twee later. Ze waren ook in het shoppngcentrum en Paula haar moeder had mij en haar een short gekocht. Kapoenkha. We hebben nog even bij de kapper moeten wachten totdat Paula haar moeder haar wekelijkse knipbeurt had gehad en we waren weer op weg naar Paula haar huis.
Wanneer ging ik nu naar huis en hoe? “you can stay as long as you want.” Ok, maar ik dacht vandaag naar huis te gaan want ik heb niets meer om aan te doen en morgen moet ik naar school en… “it is ok.”
Dus die avond sliep ik weer in een kamer zonder airconditioning met een heel plezant kussen dat ik Jef heb genoemd.
De volgende morgen was het een gehaast om de pick-up voor school niet te missen. En pick-up is zowel letterlijk als figuurlijk bedoeld. Hier ga je niet met de bus naar school, maar je zit in de achterbak van de jeep die nog andere studenten gaat ophalen. Iedereen lag er bijna in te slapen. Het was 6.30h .
Op de school aangekomen heb ik nog met de buitenlandse leerkrachten gebabbeld en engelse boeken gelezen. In de middag zijn we door de Filippijnse leerkrachten uitgenodigd om bij hun thuis Filippijns te eten. Heerlijk! Toen we moesten wachten op het eten hebben Paula en ik zo vals mogelijk in de karaoke gezongen.
In de avond wist ik weer niet hoe ik naar huis zou gaan. “you have to wait at the gate and someone will pick you up.” En dat is alles wat ik te horen kreeg. En na lang wachten kwam de zwarte merceders weer aan.

dit is een beetje bezigheidstherapie van twee meisjes terwijl we aan het wachten waren op de leerkracht die niet is komen opdagen.

dit zijn een paar leerlingen van mateoom 5, ze hebben allemaal hun sportkleding aan, alleen ik niet omdat die die morgen nog nat waren van het wassen.

18 augustus 2005

alles is gemakkelijker aan het worden, ik versta af en toe wat ze zeggen, en ik kan mij nu eens echt amuseren met de zotte kuren van de meiden van mateoom 5.
Deze morgen na de ochtendceremonie was er weer een soort van plechtigheid voor iets, naderhand heb ik gehoord datg het voor de derde koning van Thailand was die iets met wetenschap had te maken. Dit is dus iets typisch thais, van elke gelegenheid gebruik maken om iets speciaals te doen.
Ik heb weer zwaardvechten gehad vandaag, dat is dus echt plezant. Naderhand hoor ik van jimmy nog dat de leerkracht had gezegd dat ik er ook nog goed in ben, is dat niet mooi meegenomen. Toen iedereen de les en beetje beu begon te worden (ook de leerkracht) heeft de leerkracht grote plastieken springtouwen uitgehaald. En daar hebben we ons nog de rest van de tijd mee geamuseerd (ook de leerkracht, ik denk dat hij zelfs nog het meeste plezier had) hij heeft zelf ook mee zitten springen en doen. Ik heb er spijt van dat ik daar geen foto van heb, maar mijn fototoestel lag aan de andere kant van de school. zwaardvechten is ook de enige les die ik gevolgd heb, maar dat wil niet zeggen dat ik heb stilgezeten, integendeel. Ik heb Titi proberen in te kleuren met krijt, maar dat is niet echt makkelijk als zij hetzelfde probeerde bij mij. Uiteindelijk hadden we krijt op onze “zwaarden” (stokken) gedaan en waren we elkaar daar mee aan het proberen te raken.

een blik in bangkok door het venster van de zwarte mercedes, dit is trouwens een toek-toek ofzoiets.

17 augustus 2005

Ik ben vandaag de meiden van mateoom 5 weer gevolgd of toch voor een uur of twee. Toen ze computer hadden ben ik naar het kantoor gevlucht omdat ik bijna omviel van de slaap en even geen zin had in zoveel Thai aan mijn hoofd, er was gelukkig niemand te vinden op het kantoor en ik ben daar ook in slaap gevallen.

In de namiddag ben ik met mijn ouders mee naar Bangkok geweest zoals gisteren afgesproken was. Ik had er geen idee van wat we gingen doen. Nu bleek het dat we die madam (familie) die hier al een paar dagen in het huis rondloopt ergens in Bangkok moesten afzetten, en dat was alles. Dus we hebben eigenlijk heel de tijd in de auto gezeten, vond ik niet erg. Ik heb de diskman die in het busje lag aan de praat gekregen en sleur die heel de tijd mee van auto naar auto.
Voor dat we echt gingen vertrekken naar Bangkok zijn we nog aan een garage/benzinestation/winkel gestopt. Er was iets mis met de auto al had ik er geen idee van wat. We reden trouwens in de zwarte merceders, (ik denk dat die niet van de familie is, maar van een vriend ofzo.) en eindelijk aangekomen op het punt dat we die madam konden vaarwel zeggen bleken we gewoon op een busstation te staan. en even later waren we weer op weg naar de Lotus. Daar weer “rap” onze inkopen gedaan en toen terug in de auto gestapt.
Je zou zeggen dat Thailand een warm land is, dat is het inderdaad als je buiten staat. Als je ergens in een auto of winkel staat ben je precies op de noordpool, overal is er airconditioning. In de auto lag ik zelf onder een deken zo koud had ik het.
Thuis terug aangekomen (rond een uur of half tien) zaten mijn ouders aan het avondmaal !?! hadden we niet al gegeten in de Lotus? En toen ze mijn gezicht zagen zei mijn moeder
“Thai people always eat. If there is a birtday, if they are sad, every time”
“Yeah, 24 houres on 24 i even think that you dream about food.” Was mijn antwoorden ik had op school nog een bord (iets dat ze hier heel veel en graag maken) gelezen “ eat to live and don’t live to eat”

twee meisjes van de klas die graar woude poseren, de foto is wel verschillende keren opnieuw gemaakt, steeds met een ander licht omdat ze er anders te donker uitzagen volgens hun.

dit is hoe mijn dag er ongeveer uitzag

16 augustus 2005

Ik was deze morgen heel happy opgestaan, en dat heeft mij deze dag gemaakt. Ik ben op school heel de dag bij mateoom 5 geweest, een klas waar je je geen seconde bij verveelt. Ze zaten trouwens heel de dag foto’s van mij te maken, ook als ik over het schoolterrein lep kwam er wel iemand vragen als die een foto mocht maken. Gewoon mooi lachen en zeker niet naar het resultaat kijken!
In de namiddag nadat ik mijn lunch met die zotte bende had gegeten, en Jimmy compagnie heb gehouden bij haar lunch ben ik ook weer met Jimmy naar mateoom 5 geweest, Jimmy gaf hun dat uur Engels. En even later stond ik ook voor de klas, er moest een dialoog worden gelezen, en dat gingen Jimmy en ik doen, en Jimmy had mij natuurlijk met de meeste tekst opgezadeld, ze vond het blijkbaar wel grappig.
Na de les heb ik jimmy er nog eens aan laten denken dat we naar het postkantoor gingen gaan, ik heb hier al een tijdje iets liggen dat dringend weg moest. En even later zaten we in de auto met miss Sowanee op weg naar het postkantoor. Eindelijk!!!
Ben er al verschillende dagen voor aan het zeuren.
Na school is er niets speciaals meer gebeurt, het heeft weer eens geonweert dus ben ik onder onder gaan zitten en heb mij daar bezig gehouden en even later zat iedereen aan die tafel zijn eigen ding te doen, dat was wel plezant.

14-15 augustus 2005

zondag is er niets gebeurt, toch niets speciaals om bericht over te doen. Vandaag daarentegen, ik dacht eens aan een gewone, doodnormale schoolweek te beginnen, niets was minder waar. Na de hele ochtendceremonie van het volkslied, een Boedistisch gebed en heel veel Thais gebrabbel bleek er weer een scholencompetitie te zijn die bij ons op school gehouden werd. Maar deze keer was het geen engelse wedstrijd. deze keer was het een wedstrijd die Thailand heel goed specifeert. Handwerk en zingen. Er zijn bloemstukken met bananenbladeren gemaakt, zo van die typische Thaise bloemenarmbanden zoals ik ze noem. En dit was allemaal gemaakt door kinderen van tien tot twaalf jaar schat ik.
Bij het zingen wist je meteen wie ging winnen, want eerlijk gezegd, als iemand Thais zingt die niet de mooie stem of stemvastheidheeft dan is het niet om aan te horen .
Mijn lunch heb ik deze keer met Tinkelbell en co doorgebracht. De geluidsinstallatie was nog even blijven staan nadat de wedstrijden gedaan waren en de studenten terug naar hun school zijn gegaan, en er zat natuurlijk een karaoke bij, en daar hebben er een paar gretig van gebruik gemaakt. De één na de andere ging het podium op om te zingen, zelfs Jimmy heeft gezongen. Maar op een moment stond Jimmy naast het podium te zingen en stond de grapjas van school op het podium te playbacken, dat was echt een raar zicht. Na de school was er weer een vergadering voor alle leerkrachten dus moest ik weer wachten en mezelf bezig houden. Ik had mij achter een computer met internet in de bib geplaatst en daar blijven zitten totdat heel de stroom en ook internet uitviel. Dat was natuurlijk minder, vooral als je midden in een gesprek zit.

13 augustus 2005

Mijn Thaise moeder stond om 7uur aan mijn slaapkamer deur, we gingen naar een tempel. Daar aangekomen kwam het weer op hetzelfde neer, kijken hoe monniken aan het eten zijn J. Maar tot mijn grote verrassing was er na nog een plechtigheid ontbijt!
We gingen de restjes (denk ik) van de monniken opeten. Er stonden zeker tien verschillende gerechten op de grond maar eerlijk gezegd zag het er niet zo smakelijk uit en daarom heb ik mij tot de rijst en groenten gehouden. En plots stond er een monnik met een bord brood en iets Thai dat op smoutebollen lijkt langs mij. Heerlijk.
Ik denk dat dit een tempel is waar mijn familie vaker komt, ze kende er redelijk veel mensen en natuurlijk moesten ze allemaal weten waar ik vandaan kwam, maar die uitleg heb ik aan mijn ouders overgelaten.
Terug thuis kreeg ik te horen dat we om 1uur naar Bangkok gingen. Waarom dat wast ik op dat moment nog niet. Dus heb ik mijn wekker op half 1 gezet en mij weer bezig gehouden met van alles totdat er plots op mijn slaapkamer deur werd geklopt, boa, airconditioning ?!?
Mijn vader met een bende jongens die iets met de airconditioning gingen doen. Er is een deur op mijn kamer die naar het dak van de keuken leidt en daar moesten ze dus iets doen. Ze liepen van dat dak door mijn kamer terug naar beneden, was wel een grappig zicht, want ik zat op mijn bed toe te kijken. Naderhand hebben ze de airconditioning op mijn kamer ook nog zuiver gemaakt, heel die tijd heeft die buiten deur dus opengestaan. En voor vandaag was mijn kamer muggenvrij, nu heb ik alweer verschillende muggen op mijn kamer en verschillende muggenbeten op mijn armen. L Toen ik nog eens beneden ging kijken liepen er plots heel veel mensen in ons huis. Weer een bende familie!
Die bende familie is uiteindelijk mee naar Bangkok geweest in ons busje. In Bangkok aangekomen bleken we dat we naar één of andere beurs gingen waar van alles te doen was. En die beurs was natuurlijk ter ere van de verjaardag van de koningin. Je kon er van alles kopen, handtassen, schoenen, planten en we zitten nog steeds in Thailand dus ook eten en drinken. Je kon er ook een massage krijgen, dat heb ik niet gedaan, maar even late”r heb ik wel een bloem gemaakt (anders gezegd, een doekje op een stok gedraaid) en nog een ketting met kraaltjes, ik voelde mij precies een kind van acht.
Eenmaal terug buiten was het al donker, en zijn we nog even gestopt in de Lotus. En ik heb eindelijk enveloppen, nu de postzegels nog. En er zijn weer nieuwe dvd’s gekocht, YES!

12 augustus 2005

Ik ging deze morgen heel op mijn gemak mijn was ophangen, totdat er plots een zwarte slang voor mijn voeten gleed naar het gras. Dat was even schrikken.
En dat is zowat het meest enthousiaste wat er gebeurt is vandaag.
Het was vandaag moederdag en ook meteen een officiële feestdag waardoor ik niet naar school moest.
Veel heb ik niet van die moederdag gemerkt, toen ik opstond was niemand thuis alleen Bo. Het enige wat ik gemerkt heb van die moederdag is dat er niets op Tv te zien was buiten dingen over de koningin. Er was op een moment zelfs op alle kanalen hetzelfde bezig, en ik had zo een zin om een Engelstalige film te zien!!! Maar die vind je hier niet op tv, dus het gevolg is dat ik de dvd van Hitch die we de eerste keer in de lotus gekocht hadden al drie keer heb gezien.

hier is de site van Fauve te vinden, zij is ook een jaar in Thailand met AFS

www.fauveinthailand.be

en nog een leuke foto van haar, getrokken in het hotel in Bangkok

een fijne Thaise moederdag gewenst aan alle moeders.

en dit is een klein maar grappig deeltje van de show.

dit is het publiek en al de leerlingen van school

dit is de boysband nog eens

11 augustus 2005

het was vandaag de eerste dag dat ik iedereen op school in schooluniform had gezien, nu is het nog moeilijker om iemand te vinden tussen al diezelfde kleren. J
het is morgen een feestdag, en die vieren ze vandaag op school, dus daarom moesten we in schooluniform komen, er was één leerling niet op de hoogte, hij was met zijn sportkleding gekomen, die viel natuurlijk op.
Er was een kleine ceremonie op school. er waren zelfs meisjes die een Thaise dans hebben gedaan, ze waren in Thaise kledij zoals je op de foto kon zien. er waren ook een veertigtal moeders aanwezig op school die hebben allemaal een cadeau van hun kind gekregen en het kind kreeg dan een wit koordje rond de pols. Geen idee waarom, maar ik heb dat ook moeten doen maar dan bij de directrice, ik vond het maar niks, vooral omdat ze mij dat twee minuten op voorhand hebben verteld.
Dus ik ging dat podium op met achter mij een vierhonderd leerlingen, een veertigtal moeders en dan nog eens heel veel leerkrachten, en ik wist niet wat te doen, en ik heb Jimmy maar nagedaan.
De directeur die geen engels kan had blijkbaar iets ingestudeerd om tegen mij te zeggen, het was iets van jij bent mijn dochter en dat ze van mij hield en dat ik van iedereen moeste houden in parkplee. Joepie nu heb ik al vier mama’s als één nog niet genoeg is. Mama jij bent mijn enige mama J
En toen dat achter de rug was zijn Jimmy en ik weer gaan uiteten, maar deze keer was het op de scooter minder leuk omdat ik met mijn benen aan één kant moest zitten omdat ik een rok aanhad. Het was alsof ik er elk moment van af kon donderen.
In de namiddag waren er allerlei activiteiten op school. er was zelfs een wedstrijdje van iets wetenschappelijks, iets met plastieken flessen die omgebouwd waren tot vliegtuigen en daar werd water in gedaan en dan een luchtdruk opgezet. En dan vlogen die meters verder. Een plezant zicht. Er was ook een hele show ineengeknutseld door de oudste leerlingen. En de boysband van school heeft het allemaal aanééngezongen.
Toen ik aankwam en mij neergezet had op een stoel was dat niet ongemerkt voorbij gegaan, de zanger had het gezien en schreeuwde in het midden van het liedje “Hello Boa” ik heb toen maar terug geschreeuwd. De leerkracht van biologie had er ook voor gezorgd dat er een microfoon in het publiek terecht kwam en er was een jongen constant aan het meezingen die is uiteindelijk door de leerkracht muziek op het podium gezet, hij kon helemaal niet zingen maar die kreeg wel een applaus van hier tot in China. (waarom heeft deze uitspraak nu niet meer zo een groot effect?) ik kreeg ook een heel applaus en geschreeuw toen ik maar gewoon mijn armen in de lucht stak om mee te zwaaien. Toch raar he.
Maar aan alles komt een einde en de show was weer rap gedaan zodat ik alweer op het kantoor kon gaan wachten totdat we naar huis gingen, maar daar had ik geen zin in en ben eens gaan rondkijken op het schoolterrein en blijkbaar zitten ze na school altijd te petanken of ik zou niet weten hoe je dat schrijft.

We zijn ook weer naar het ziekenhuis geweest, en op de manier waarop het mij vertelt werd dat we naar het ziekenhuis gingen wist ik dat ik er deze keer niet onderuit ging komen.
En daar was ook een reden voor, we gingen niet rechtstreeks naar het ziekenhuis maar we hadden nog iemand op gehaald,een oude vrouw en een man, mijn vader zei dat het zijn broer was, maar dat klopte van geen kanten meer, ik weet echt niet meer hoe hun stamboom in elkaar steekt.
Maar die man sprak dus vloeiend engels, het zou wel moeten als je al acht jaar in
Amerika woont. Dus had ik weer eens iemand om tegen te babbelen. Hij heeft mij bijna heel zijn levensverhaal vertelt, dat hij in Duitsland heeft gewoond en dat hij vooral het eten van daar mistte. En hij was vooral nieuwsgierig naar het eten van België. Maar even later zaten we weer in een Thais restaurant, en mijn vader werd roder met de minuut zo straf was het weer.

de vier meiden die de ramtam ofzoiets gedanst hebben, een thaise dans zoals je aan de kleding kunt zien

omdat het morgen moederdag is hebben ze vandaag op school een speciale plechtigheid gehad, weer iets met witte koordjes. :-) ik heb de directrice een bloem moeten geven, ze hadden het mij weer op het laatste moment gezegd waardoor ik het een beetje met tegenzin gedaan had.

hier is de prijsuitreiking van het estaffetelopen bij de oudste jongens. de medailles hebben ze ook weer meteen moeten afgeven.

dit zijn de voetbalploegen, ik supporterde voor geel , maar rood heeft gewonnen met 5-2 en is met de beker gaan lopen

dit ben ik met jimmy in de vip-room :-) en aan de kant zie je de bekers die uitgedeeld werden

nog een klein deeltje van de parade.

dit is een rode cheerlaeder, ik noem haar tinkelbell, een heel zotte madam

de drie kleuren, ik denk dat ze hier een eed ofzo aan het afleggen waren van eerlijkheid. ik weet het niet, ik heb er niets van verstaan

dit zijn de cheerlaeders van de gele ploeg die mij aan carnaval deden denken, moet je hun schoenen zien!!!

de hond mocht tijdens de plechtigheid niet over het grs lopen, daarom had de leerkracht die mij zwaardvechten geeft haar stevig vast, dit is ook de leerkracht die ons naar het populaire restaurant had gebracht.

dit is nog een foto van in juli , maar ik heb die nu pas van de pc op school afgehaald

dit is mijn thaise vader op school, hij is leerkracht en geeft landbouwkunde

dit is jimmy die in slaap is gevallen in haar stoel aan haar bureau

een volleybalmatch, in onze gym

dit is dus de kamer met al de bekers

10 augustus 2005

vandaag was er de grote parade en het einde van de spelen, morgen zal er een of andere officiële dag zijn en vrijdag is er vrij omdat het dan de verjaardag is van de koningin en dus ook moederdag. Ik heb heel de dag in de vip tent gezeten, als dat niet plezant was. J
en de parade was wel leuk om te zien, al de studenten waren bij hun kleur en kwamen per kleur het veld op, van voor liep er steeds een vertegenwoordiger, dan een bord met de naam op van hun groep en dan de cheerleaders en dan iets speciaals, bij blauw was dat een kar met een meisje in het blauw(de kleur waar ik bij ben) op die iemand (een belangrijke meneer) een fruitmand heeft gegeven. En dan kwamen al de studenten van die kleur. Maar helemaal voorop aan de stoet liep de schoolfanfare.
Toen was er nog een of andere ceremonie waar er iets werd gelezen waar ik dus niets van heb verstaan. En raad het of niet maar toen kwam de vlam binnenlopen. Het waren bijna de olympische spelen.
En toen was er hardlopen, de 100 meter, de 200meter, de 1000 en zoveel meter, estafette lopen, en steeds vier keer want je had dan de jongste meisjes, de jongste jongens, de oudere meisjes en de oudere jongens. En ze kregen ook allemaal een medaille, maar dat was nog het meest rare aan het allemaal, ze stonden dus op hun 1 2 of 3 kregen hun medaille van een leerkracht om hun nek, en meestal nog voor ze van het podium af waren, hadden ze die al terug afgedaan omdat ze die terug moesten afgeven omdat de school maar vier medailles had van elke kleur J. Het was dus allemaal voor de show. Ik heb trouwens ook één keer medailles mogen geven.
Er liep trouwens nog een wedstrijd door heel dat gedoe mee, de cheerleaderwedstrijd en daardoor kwam het dat er constant muziek en gedans was. De blauwe ploeg heeft die prijs uiteindelijk gewonnen. Het zal wel erg zijn als het niet zo was, de blauwe cheerleaders hebben zelfs in de stromende regen staan dansen. Het was eigenlijk komiek om te zien, de blauwe cheerleaderteam werd door een jongen geleid, en die jongen is homo van kop tot teen en die staat daar dan met zijn kont te zwaaien, echt grappig, hij doet het zelfs beter als al die meisjes samen. Het gele cheerleaderteam was laatste, ze hadden enorm lelijke kleren aan die mij aan carnaval deden denken, ook hadden ze schoenen aan waar ze precies op hun tenen liepen, ik weet niet hoe ze daar op gedanst hebben. En het rode team kreeg heel veel commentaar omdat ze heel sexy waren gekleed, ze hadden als bloes iets aan dat hun buik helemaal blootgaf en hun schouders, amaai amaai, ik wist niet dat dat hier kon. J
Na de hardloop wedstrijden en in de namiddag was er de laatste voetbalmatch, geel tegen rood, ik heb helemaal voor geel gesupporterd (daar zaten de meeste plezante mensen in), maar het mocht niet zijn rood had een veel te sterke verdediging en geel een veel te zwakke verdediging. Ik denk dat de score 5-2 was.
En helemaal op het einde was er het uitreiken van de bekers, die net zoals de medailles op het einde moesten ingeleverd. Het gele team stond laatste, met maar een vijftal bekers, het blauwe team stond tweede met een tiental bekers en het rode team stond helemaal aan de top met een twintigtal bekers.
Wat ik nog niet gezegd heb is dat in de middag ik weer ben uitgenodigd geweest om met de leerkrachten mee te gaan eten, deze keer waren het de sportleerkrachten, we zijn naar het meest populaire restaurant in parkplee geweest, en daar heb ik sukie of zoiets gegeten, een soort noedel met zeedingen in, kleine inktvissen enzo. En ik heb ook een beetje van het Thais bier geproefd, is niet veel anders dan een ander bier.
Ik denk dat ik nu zowat alles heb gezegd wat er vandaag is gebeurt, de dag duurde precies twee dagen, zoveel is er gebeurt.
Oh, ik ben nog iets leuks vergeten te vertellen, de muziekleerkracht deed de commentaren, en hij kon het niet laten om af en toe bericht te doen over mijn bezigheden, hij heeft zelfs aan iedereen vertelt dat ik voetbal pas intressant vind als het geregend heeft, natuurlijk kreeg ik dit allemaal pas te horen toen Jimmy bijna op de grond lag van het lachen.

9 augustus 2005

voor ik begin, ik heb eindelijk al de kaartjes opgehangen die ik van iedereen had gekregen voor ik vertrok, nu ben ik helemaal gesetteld.
er was weer sport, sport en sport op school, maar eerst ben ik gaan kijken hoe Iman bekers aan het poetsen is J Ze zei iets van bekers klaarmaken en als ik mee wou gaan, ik ben da ook meegegaan en toen waren we in een kamer waar zeker zo’n vijftig verschillende bekers stonden, met natuurlijk heel veel stof op, die hebben zei ook zuiver gemaakt, en ik heb gekeken en een foto gemaakt. J die zal ik ook op de site zetten.
En toen zijn we sport gaan kijken, maar eerst heb ik zelf een sport geprobeerd. Ik heb er geen idee van hoe de naam ervan is, maar het was een soort van volleybal zonder je handen te gebruiken en met een houten balletje met gaten in. Niet simpel alleszins. En toen ben ik met Titi gaan supporteren voor de rode meiden in een volleybalmatch tegen geel. Het was de ploeg van Tinkelbell en haar vrienden van mateoom 5, echte plezante en superzotte meiden. En ze hebben gewonnen met een schitterend spel.
Toen zijn Jimmy, ik en leerkracht muziek (ik ken bijna zijn naam, het is iets met een oo) weer gaan uiteten, deze keer was het niet patsie ieuw, maar fried rice whit seafood. J was wel lekker. En toen we terug waren hebben we nog naar de voetbal gekeken, het was de gele ploeg (die van gisteren) tegen mijn blauwe ploeg. En de gele hadden gewonnen, vond ik niet erg, want daar zaten de plezantste mensen in J maar dat ga ik daar niet zeggen omdat ik een bij het blauwe team hoor. Dus ssssst.
In de namiddag is er niet veel meer gebeurt, ik ben nog met Jimmy naar meisjes geweest die een Thaise dans waren aan het instuderen, ik moet zeggen, het is plezant om te zien als het maar niet te lang duurt, maar om het zelf te doen is maar niks. Het is veel te kalm en er gebeurt niet veel in. Dus niets voor mij. Dit was in de meeting hall, en daar waren ze ook badminton aan het spelen, en dat had meer mijn aandacht, uiteindelijk zijn Jimmy en ik badminton tegen twee jongens gaan spelen, maar Jimmy had al rap gedaan, ik heb zeker nog een uur gespeeld, en steeds tegen iemand anders, maar je kent mij, enige lichaamsbeweging, en ik heb een knalrode kop, dus vroegen ze mij al rap als ik Som-t am had gegeten, een heel pikant Thais gerecht, ik heb hun dan maar rap doen zwijgen door hun te verslaan in badminton J

hier is een site van Carolien te vinden, een meisje dat ook met AFS een jaar in Thailand blijft.
www.carolieninthailand.blogspot.com

hier is nog een foto van Carolien in het hotel op onze laatste nederlandse avond in Thailand :-)

8 augustus 2005

de spelen zijn nu helemaal begonnen. En alles wat ik heb gedaan is gekeken. In de morgen heb ik naar foosball, (voetbal op een klein geasfalteerd plein met maar 5 spelers) gekeken, toen naar volleybal en toen voetbal. De voetbal is hier dus wel plezant om te zien, vooral als het heel veel geregend heeft en het grasveld 1 groot moeras is. Je kan je wel voorstellen wat het resultaat is, opspattend water bij elke stap dat de spelers nemen, spelers die nog bruiner zijn dat hun eigen lichaamskleur, en vele grappige hilarische uitglijpartijen, een videodinges live in het kort gezegd. En toen ben ik gevlucht met Jimmy gevlucht omdat een paar uur sport kijken zonder zelf iets te doen wel heel saai is, en toen had Jimmy beslist om te gaan lunchen… buiten school. Yess, maar hoe gingen we buiten school geraken?
Er was maar 1oplossing, de scooter van Jimmy, en we hadden zelf toestemming van Miss Sowanee die daar vorige keer heel erg op tegen was, omdat dat zogezegd een regel van AFS was, (maar die regel is dat ik zelf geen gemotoriseerde voertuigen zou besturen.) Dus daar gingen Jimmy en ik dan op het 1week oude scootertje. Je had de gezichten van de studenten moeten zien, blijkbaar heeft er nog iemand geroepen tegen Jimmy dat ze voorzichtig moest rijden met mij achterop J
En even later hadden we een maaltijd van 60cent achter onze kiezen. Hoe goedkoop kan hier iets zijn? En toen nadat er weer een strotbui was geweest gingen we de volle vijfhonderd meter terug naar school. J
Daar hebben we de rest van de schooldag nog naar het voetbal gekeken, hilarisch gewoon. Ook mijn klasgenoten hebben gevoetbald, en ze hadden gewonnen ook, er waren er wel een paar bij die indruk probeerde te maken.

6 en 7 augustus 2005

het was weer een kalm weekend. Niets speciaals gedaan, maar ik heb ook niet helemaal niets gedaan. Zaterdag kreeg ik eens op tijd te horen dat we in de avond gingen winkelen, jaja in de avond. In de lotus, een winkel die te vergelijken is met de Super GB. Het was een eindje rijden, en omdat we toch die richting uitgingen, zijn we ook even aan het ziekenhuis gestopt om mijn Thaise grootvader te bezoeken, ik ben wel in de auto blijven zitten samen met mijn zusje.
We zijn niet naar de Lotus gegaan waar we vorige keer waren, we zijn nu naar de lotus in Bangkok geweest, ietsjes verder dan de cinema, die winkel was nog groter als die andere. Ik moest lachen toen ik zag hoe ze hier een broek paste, ze kijken of de taile van de broek rond hun nek gaat, dan is het precies als ze een slabberdoekje omhebben J, en zij vonden het dan weer grappig dat ik dat grappig vond. Maar toen hadden ze een uitleg dat je taille twee keer de omtrek is van je nek. Maar toen dacht ik, hoe gaat dat dan als je een bierbuik hebt en geen dubbele kin?
En nadat we in de winkel nog zo een ik weet niet hoe lange tijd hebben rondgelopen zijn we weer naar huis gegaan. In de auto hebben we het ijs opgegeten dat we in de winkel gekocht hadden. Was wel een grappig gezicht. In de winkel kon je zelfs speciaal lepeltjes meenemen om ijs te eten, want dat ijs zouden we nooit in z’n vaste vorm thuis hebben gekregen, het smelt gewoon voor je ogen of als je slim bent in je mond J
Zondag was echt een dag van helemaal niets zinnigs doen, er waren plannen om naar een wateral te gaan, maar die zijn letterlijk en figuurlijk in het water gevallen. Vandaag had het echt hard geregend en in plaats van naar een waterval te gaan hebben we een film gekeken op de megagrote tv. Je ligt dan precies in de cinema.

5 augustus 2005

vandaag was er die speaking contest van Iman, ik ben ook mee geweest, maar veel heb ik er niet van gehoord alles speelde zich achter gesloten deuren af. Ik heb een hele middag zitten wachten samen met TITI, ale zo noem ik haar toch omdat ik haar echte naam niet kan onthouden, en TITI is van ting-tong dat gek betekent J ze is ook de zotste hier. Maar we hebben ons wel geamuseerd. Ik heb ook met andere kandidaten gebabbeld en toen besefte ik dat Iman niet ging winnen, die andere leken zo uit Engeland te komen, er was geen enkel Thais accent te horen in hun Engelse taal. Iman is uiteindelijk zesde van de acht geworden, toch niet laatste, zelf was ze heel teleurgesteld, maar ik heb haar nog proberen op te beuren. Niks aan te doen.
Te’rug op school was die sportweek al blijkbaar bezig van gisteren, maar daar had ik niets van gezien omdat ik nu al voor de tweede dag weg was. Dus ik heb nog een beetje naar die sporten gekeken, er was ook foosball, voetbal op een kleiner veld met maar vijf spelers, wist niet dat dat bestond. Terug op het kantoor heb ik nog met Titi zitten grappen, en op het laatste was ik zo moe dat ik en zij de slappe lach kregen om een heel stom mopje. We hebben trouwens twee hele som-oo’s opgegeten met ons twee, als je nu maar eens wist wat dat was, ik kan het u niet vertellen want ik weet er de Nederlandse of de englese naam niet van.
’s Avonds thuis zijn we weer eens gaan uiteten, mijn moeder was ondertussen weer terug, maar was wel ergens anders gaan eten, geen idee waarom.
We hebben in een resort gegeten, het leek allemaal heel sjiek op het begin, als u glas halfvol namen ze het weg om het terug te vullen, en ik zat daar in mijn slobberkleren. Maar toen begon het heel om te slaan en er waren kinderen aan het rondrennen en aan het spelen dat er plots een heel ander sfeertje hing, was echt raar om te maken.

dit is Titi maar ik heb een leukere foto van haar maar ik mocht die niet op de site zetten van haar, ze staat er namelijk een beetje veel te zot op.

4 augustus 2005

omdat er nog steeds niemand thuis was, heb ik op school ontbeten, noedels! De eerste les was zwaardvechten, maar dat is om een of andere reden niet doorgegaan, er was wel een voetbalmatch bezig waar vele naar gingen kijken, maar wij hebben basketbal gespeeld. Daarna ben ik in het kantoor beland en daar ben ik in slaap gevallen. Toen ik wakker werd heb ik te horen gekregen dat we in de namiddag naar de school van het Argentijnse meisje (Paula ) zouden gaan. amaai wat een school heeft die ik wou dat ik daar zat, wat je daar allemaal kan volgen, schilderen, massage,… . die heeft daar zelfs westerse leerkrachten bij haar op school, zelfs een rara Hollander, ik heb met hem nog eens Nederlands gebabbeld, ik moest zoeken op mijn woorden en herviel constant in mijn engels, hetzelfde ging voor hem, de laatste keer dat hij Nederlands gesproken had was drie jaar geleden toen zijn zus op bezoek was. Hij is ook al drie jaar in Thailand, als leerkracht Engels.
Na de school zijn we Bank en Bow gaan oppikken en dan naar één of ander sjiek hotel doorgereden waar blijkbaar mijn moeder al die tijd heeft gezeten, maar vraag me niet waarom. En uiteindelijk zijn we ook weer naar huis gegaan zonder moeder.

3 augustus 2005

het was vandaag de laatste dag examen op school, morgen zullen er weer gewoon lessen zijn. Ik ben nog eens opzichter gaan spelen, hoewel ik de klas niet eens ben in geweest, ik heb de hele tijd met Jimmy zitten babbelen, die af en toe een blik in de klas wierp. In de namiddag benik naar één of andere saaie thaise vergadering geweest met Jimmy en miss Sowanee, ik heb geen idee waar ze over bezig waren, maar ik en Jimmy hebben de hele tijd zitten babbelen en lachen terwijl die andere allemaal druk aan het vergaderen waren, die zullen wel gedacht hebben, met het lawaai dat wij daar hadden.
Na school bleek er niemand thuis te zijn en daarom zijn mijn vader en ik gaan uiteten, maar we zijn naar mijn grote verbazing Jimmy gaan uithalen en die is gezellig met ons mee gaan eten.

en omdat we in het water hadden gespartelt mochten we niet met onze natte kleren in de auto, halverwege de rit ben ik wel in de auto moeten gaan zitten omdat mijn vader niet mocht weten dat ik in de bak van de jeep had gezeten.

dit is de helft van de tweeling waar ik de naam niet van ken, iman en ik in de waterval

en tijdens die tempeltocht was er natuurlijk ook eten voorzien

dit is mij en co op onze tempeltocht van ergens in juli

feit

het zijn niet de dieren die uit de weg gaan voor een auto, maar de auto's voor het dier, hoewel je toch af en toe een dode hond langs de weg ziet liggen

de mensen rijden hier aan de verkeerde kant van de weg zonder dat ze het weten, maar ook hun stuur staat aan de andere kant

wie zijn nummer is 016528950 ? die heeft mij vandaag acht keer gebeld en neergelegd voordat ik mijn gsm zelfs vast had.

dit is het klaslokaal waar de examens volop aan de gang zijn. (het zijn eerder grote testen) ze zijn nog hard aan het denken om de lege plaatsen in te vullen op hun blad om daarna hun blad af te geven, naar de gang te gaan en het volgende uur terug binnen te stappen om hun volgende examen te maken. en in de namiddag terug naar huis te gaan. lijkt allemaal heel normaal. maar dit is een maandag en de examens stoppen op woensdag en dan gaan de lessen gewoon door.

dit is die fantastishe broek waar ik over heb vertelt, dit soort broeken worden door man en vrouw van alle leeftijden gedragen in allerlei soorten felle kleurtjes en met allerlei soorten figuurtjes.

dit zijn jimmy en ik na de eerste schooldag op de grootste dam van thailand

dit is mij met een groepje vijfde jaars studenten en jimmy en uit symphatie voor de jong leuters die op kamp waren heb ik mijn jong leut t-shirt aangedaan, met als gevolg dat iedereen mij de hele dag nariep als sanny, mijn naam staat namelijk op de achterkant

dit is de boysband van onze school, ze spelen elke vrijdag de laatste twee uur voor de leerlingen

2 augustus 2005

weer een dag achter de rug, en weer iets beleefd. Vandaag had ik geen zin om op te letten en te zoeken naar spiekers, ik moet nog les volgen in die klas dus dat kan gevaarlijk zijn voor mij.
Ik heb in de plaats bezigheden meegenomen naar de school, maar toen stonden er plots kinderen op het bureau die half engels konden en met mij wouden babbelen. Even later na Jimmy haar lunch bleken dat kinderen te zijn die naar onze school kwamen om aan één of ander speakingcontest mee te doen die bij ons op school werd gehouden. Ik zelf zat even later zelfs in de jury. het was gewoon een marteling, zowel voor die kinderen als voor ons. De helft van de tijd wisten ze niet wat te zeggen en als ze dan iets zeiden dan was het als robocop. Maar goed, ik ben mild geweest met mijn punten. Thuis was er weer niets te doen, we zijn wel weer in die straat met kraampjes gaan eten omdat mijn moeder niet thuis was. Ik denk dat mijn vader geen maand alleen zou overleven.

1 augustus 2005

Gisteren heb ik alleen maar gelezen, ik denk dat daar echt een vloek op dat stomme potter boek staat :-p . maar vandaag op school was er weer min of meer actie te beleven. Ze hebben hier op school examens, maar ik natuurlijk niet, daarom vroeg Jimmy mij als ik misschien wou helpen om het spieken te vermijden en een klas in de gaten te houden. Deze keer was ik degene die voor de klas stond en iedereen in de gaten hield. Maar ik denk dat ik naar Thaise normen misschien iets te veel heb opgelet. J als ze konden hadden ze gewoon hun papieren aan elkaar gegeven, niet dat er bij vele iets nuttigs opstond, vooral bij engels.
In de middag zijn Jimmy en ik weer uitgenodigd voor lunch door de muziekleraar waar ik echt de naam eens van moet onthouden. En toen we daar zaten kwamen er nog een drietal andere leerkrachten binnenstappen (wel, binnenstappen is veel gezegd, restaurants zijn hier meestal overdekte terrasjes.)
’s avonds thuis bleek het weer dat we naar het ziekenhuis zouden gaan, iets waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had, ze hebben mij gelukkig gevraagd als ik thuis wou blijven of mee wou gaan. Ik wist meteen wat te kiezen. Maar ze waren een lange tijd weg en ik kreeg honger, dus ging ik op zoek naar eten, raad eens,… er was niets te vinden dan alleen ei en rijst!