bijna iedereen hier kan z'n vingers zo plooien, dat wordt hier geoefend als je kind bent omdat je dan de thaise dans mooier kunt dansen, creepy!

kijk eens wie mij op een zonnige morgen een goededag wenste.

een foto van het schoolgebouw waar de leerlingen op hun leerkracht zitten te wachten die misschien op tijd gaat opdagen.

een deeltje van de kring

dit was een spelletje waar ze stil moesten blijven staan, dit is trouwens miss thailand universe zoals wij die noemden, het is hier trouwens de gewoonste zaak om homo ofzo te zijn, maar het grootste schandaal om hand in hand (jongen-meisje) over straat te lopen. homo zijn hier trouwens enorm plezante mensen trouwens

lunch!

n og een deel van het spelletje van ballonen ploffen

een spelletje, dat is trouwens wendy die op de stoel zit.

hier staan de afser YMCA te dansen

25-26-27-28 september 2005

zondag, ik had deze morgen beslist om eens in gang te gaan schieten, de douche onder aankleden,ontbijten, muziek keihard op, ventilator klaar zetten en dan … strijken jakkie. Het ging redelijk vlot naar mijn normen, totdat er plots telefoon was voor mij. Het was mijn counselor ze kwam me binnen 40 minuten ophalen om vandaag naar het volgende english camp te vertrekken. Vandaag, begon dat niet pas morgen? Ik heb dus nog in een sneltreinvaart de laatste strijk gedaan in een sneltrein vaart nog een douche genomen omdat ondanks ik een ventilator op mij gericht had het nog leek alsof ik met kleren aan was gaan zwemmen, dan in sneltreinvaart mijn koffer gemaakt en precies veertig minuten later zat ik te wachten met de tv op. Ik heb nog een half uur zitten wachten want ik ben nog steeds zo stom om te denken dat veertig minuten echt veertig minuten zijn. neeee, in Thailand betekent dat, als ik ook klaar ben en bij jou ben aangekomen. Maar toch, mijn counselor stond dus bij mij aan de deur een hele tijd na de afgesproken tijd, er was nog een man bij en verrassing, Wendy! Een Belgische afser. Dat wordt dus Nederlands babbelen!
In de school aangekomen werd ik al meteen aan het kleuren gezet om the picturebord af te maken met al de andere afsers, er was nog een Japanse waarvan de nickname ook Boa is en dan nog een Duitse, Anne. Ze begonnen al meteen in het Thais tegen mij te babbelen!!! Ik verstond er niets van, maar Wendy wist ongeveer waar ze over bezig waren, is mijn Thais dan zo slecht?
Even later kwam er een happy Hollander (zoals we die het hele english camp hebben genoemd) binnenwandelen. De wereld is klein, want hij kende Meeswijk. Ik zit in Thailand en de happy Hollander kent Meeswijk, zelf was hij van Maastricht, maar hij zei dat hij meer Belg was dan Hollander, hij heeft dan ook een hele uitleg gegeven waarom. De korte uitleg is dat hij ongeveer over de hele wereld heeft gewoond getrouwd is geweest met een Belgische van Lanaken heeft twee dochters die belgisch zijn maar nadat zijn vrouw is gestorven is hij getrouwd met een Thaise waarmee hij nu Englisch camps organiseert in Thailand. En dat is dus de korte uitleg, je weet hoe de Hollanders een uitleg altijd een hele dag kunnen laten duren.
Nadat het bord een beetje in orde was kregen we te zien waar we gingen slapen, het was dezelfde kamer waar we al heel de tijd hadden gezeten, dus er was al airconditioning, maar geen bed of matras te zien, we mochten op rieten matjes gaan slapen, normaal vind ik dat niet erg, maar als je dan ook nog een kussen krijgt dat zo hard als een steen is dan ben je er zeker van dat je slapeloze nachten gaat hebben. En die waren er ook. We hebben wel nog voor we gingen slapen naar een film the bachelor gekeken.

Toen ik de volgende nacht met een stijve nek opstond moesten we ons rap gaan douchen, om dan vlees op een stokje en sticky rijst te eten als ontbijt. En dan begon het pas, 150 studenten die op ons aan het wachten waren om hun english camp te beginnen. Gelukkig werd ons de moeite gespaard om die studenten in groepen in te delen, dat hadden ze al zelf gedaan. Want geloof me of niet, maar dat is dus het moeilijkste aan een english camp.
Ik kreeg de groene ploeg toegewezen, de opdracht die ons gegeven werd, bedenk een naam en dansje voor je groep. Het werd uiteindelijk wonderfallteam met een heel idioot dansje, maar je doet uiteindelijk toch glimlachend mee zoals de Thaise normen het ons voorschrijven.
En toen mochten we YMCA gaan dansen, het is de eerste keer dat ik weet hoe je die nu precies moet dansen. En toen ik daar zo stond te dansen kwam Paula de sporthal binnengewandeld. Ze was blijkbaar nog op de laatste minuut gewaarschuwd dat er een english camp was. maar ja, hoe meer zielen hoe meer vreugd.
We hebben in die twee dagen english camp de meest stomme spelletjes gespeeld die ik zeker moet onthouden voor op Jong Leut, zo was er bijvoorbeeld een spelletje de menselijke stoel, dat kennen jullie misschien, het gaat zo: je hebt een groep en die moeten in een cirkel op elkaars knieeen zitten, de groep die dit het langste kan is de winnaar, wij waren uiteindelijk de eerste die gevallen waren.
De dag vloog verbazend genoeg heel rap voorbij en voor ik het wist lag ik weer in mijn “bed” naar Nothing hill in het Thais te kijken. Ik kende de film toch bijna van buiten dus veel probleem met de taal had ik niet.
De volgende verliep een beetje hetzelfde als de eerste, alleen had mijn groep vandaag oranje t-shirten aan. en toen ik de macarena aan het dansen was zat Tino op een stoel mij aan het uitlachen. Was die niet al terug naar Duitsland vertrokken? Ook hebben we gebabbeld met iemand van Schotland die op deze school les geeft. Je leert hier zoveel mensen van over heel de wereld kennen dat wel plezant is.
Hoe meer we naar het einde van de dag gingen hoe meer Wendy begon te vragen als ik niet ook nog een dag kon blijven, zij moest nog een dag blijven omdat ze met de trein gekomen was, en de volgende dag haar trien pas was. wat zou ik doen? ik heb dan maar gezegd dat ik nog een dagje ging blijven om haar gezelschap te houden. Dat ging dus nog één slapeloze nacht worden. En toen heeft Paula ook gezegd dat ze nog een nachtje zou blijven.
Op het einde van het english camp kregen we weer zo een lelijk certificaat, het bewijs dat we iets hebben gedaan op dit kamp. En dat is ook alles wat ze ons gegeven hebben, er kon zelfs niet eens een dankjewel af. En die avond stond nothing hill weer op omdat paula en wendy die nog eens wouden zien omdat ze de vorige keer in slaap waren gevallen. Maar een film in het thais kijken is meer een marteling, de stem van hugh grant was dus zo lelijk en kwam meestal twee seconden te laat.
We waren nu helemaal alleen met ons drieën op die school.
We konden geen douche meer nemen, de badkamer hadden ze op slot gedaan en dat juist wanneer ik eens echt zin had om een kommetje water over mij heen te gooien.

De volgende morgen was de badkamer nog steeds op slot, we hebben dan maar gewoon ons kleren aan gedaan weer ons ontbijt van vlees op een stokje met sticky rijst gegeten en in de auto gestapt naar het station om Wendy daar af te zetten.
Ik had nog nooit een trien in Thailand gezien, was wel eens interessant om te zien. Die trein had bijvoorbeeld een heel ander en luider geluid, er was alleen maar een derde klas en er liepen mensen met grote plateaus met drank en eten langs de open ramen van de treinen langs om hun producten te verkopen. En toen verdween de trein met Wendy op uit het zicht.
Nu moesten wij nog thuis geraken, maar mij hebben ze uiteindelijk op school afgezet. Ik liep daar met mijn gewone kleren tussen al die schooluniformen, ik kreeg duizend van dezelfde vragen naar mijn hoofd geslingerd. Was het fijn, waar ben je geweest, hoe was het aan zee?
En na een tijdje dit aan te horen heb ik mij in de stoel van Jimmy genesteld onder de ventilator met mijn kussentje dat ik bij had om dan zeker twee uur te slapen, maar twee uur was niet genoeg om de dag door te komen, er kwamen ook nog een vijftigtal kaartspelletjes bij en dan nog dertig keer hetzelfde liedje beluisteren. Mijn Thaise vader was dan ook niet op school, hij was chauffeur aan het spelen voor de directrice naar Bangkok en ging pas laat terug zijn. maar ik wou naar huis, ik moest nog mijn was doen en wou mij zo graag douchen en dan in mijn bed in slaap vallen. Maar dan moest ik wachten. Maar er was nog één kans om vroeger thuis te zijn, mijn advisor kon mij brengen. Maar ze wou het niet doen, … een uur later heb ik haar verteld dat dit misschien de saaiste dag in Thailand was, en toen wou ze me wel plots naar huis brengen.
Daar heb ik dan ook gedaan wat ik heb gezegd, mijn kleren wassen, een douche nemen en slapen. Het was acht uur toen ik in mijn bed lag.

24 september 2005

wat doet Thailand met je? Het maakt je lui, en je leert wachten, dat is dus een redelijk goede combinatie hoewel het me allebei nog steeds op mijn zenuwen kan werken.
Het was weer zo een dag waarop ik helemaal alleen thuis was, dat ik helemaal niet erg vind, en waarop ik niets nuttigs heb gedaan. Ik heb wel eens fatsoenlijk op internet gezeten, dus dat betekent dat die niet om de vijf minuten offline was.
ik heb dus heel wat nieuws van België vernomen door het wonder der msn. Wat zijn jullie daar allemaal aan het uitspoken?! Ik ben een heleboel aan het missen maar dat dat ging gebeuren wist ik al voor ik naar Thailand kwam. En op een manier is het ook wel eens plezant om alles van een afstand te horen en mij er niet middenin te bevinden. Dat zorgt ervoor dat ik mij echt op vakantie voel! Maar je moet vooral niet verlegen om eens een mail of brief te sturen als er iets gebeurt is, jullie weten dan wel wat hier gaande is, maar ik heb maar een klein vermoeden wat daar in het kleine landje gaande is.

23 september 2005

er stond vandaag een english camp op het programma, het was eerst de bedoeling dat Paula ook ging gaan, maar na een rap telefoontje kreeg ik te horen dat ze er te lui voor was. dat was dus al een tegenslag. Eerst naar school en daar aangekomen moest ik al onmiddellijk overstappen in de pick-up van de school die het english camp organiseerde. Het was de school van Tino, de Duitser die hier drie jaar geleden een AFS-er was. hij was er dus ook van de partij. Zijn school is een kleine school verscholen in wat je wel een jungle kunt noemen, zo een tien minuutjes rijden van mijn school af. Het waren zo een 150studenten die ons twee aangapten. We moesten weer alles uit onze duim zuigen op het moment zelf, de leerkrachten hadden niets voorbereid en daarom kwamen de stomme spelletjes weer boven, the horse race, the chicken dance… en als afsluiter was er natuurlijk een schattentocht, en deze keer was er echt een schat. Zeewier, dat is hier dus een lekkernij.
Het was een vermoeiende dag, omdat er maar een stuk of twintig studenten waren die ons echt verstonden, het gevolg was dus dat alles met handen en voeten moest worden uitgelegd een hele opgave. Maar er was een beloning op het einde, een mandje met verzorgingsproducten op basis van natuurlijke producten gemaakt in het plaatselijke ziekenhuis, toch plezant om te krijgen om je één dag belachelijk te maken.
Het was gedaan in de middag en we hebben nog een heerlijke lunch gekregen met alles er op en eraan. Heerlijk.
Daarna ging ik weer naar school terug, maar daar was weer niets te doen. maar nu is het weekend, en dan begint de vakantie voor mij officieel, VOOR MIJ!!! Want al mijn klasgenoten hebben examens, maar wat ze hier examens noemen zijn voor ons testen.

dit is een plaatsje in school tussen de twee hoofdgebouwen in.

dit is de les zwaardvechten

dit is het uitzicht dat ik had vanaf mijn hotelkamer

dit is het huisje op het water, en als je goed kijkt zie je mij rechts zitten

20-21-22 september 2005

maandag hadden ze mij in de auto gevraagd als ik met mijn moeder mee naar iets wou gaan. Ik had niet veel zin om ergens heen te gaan, alleen naar school, deze morgen vroegen ze mij het weer, en ik wou echt naar school. maar toen ik even later op school stond en te horen kreeg waar ik echt naar toe kon gaan vond ik het stom van mij om nee te hebben gezegd, maar geen enkele tijd is in Thailand te laat, ik ben toen nog één les mee gaan volgen met mijn klas, boedisme, heb nog wat op het internet gezeten en toen ben ik met mijn vader terug naar huis gegaan om mijn koffer te maken. Ik ging naar zee en ging in een hotel verblijven!
Het zou erg zijn als ik dat gemist had. Mijn moeder moest dus daar naar toe voor één of andere vergadering, dus er was nog een hele bus collega’s die ons compagnie gingen houden. Ik was precies op een schoolreis met een boel tieners, zo leek het toch te zijn door al het geroep en gegiechel en de stomme mopjes.
Mijn hotelkamer is er één met een bad en warm water, een zacht bed, tv met engelse zenders, een heel normale hotelkamer dus, maar grote luxe voor mij. Ohja, we hadden ook zicht op een enorme zee.
We zijn nadat we ons genesteld hadden op onze kamer naar de zee gegaan en ik heb er wat in het zand gewandeld, nu wist ik zeker dat ik met een boel tieners weg was, er was een madam die mijn schoenen had gepikt en onder een hoopje zand had verstopt, ik heb natuurlijk naderhand hetzelfde proberen te doen.
Toen iedereen zo een beetje honger begon te krijgen zijn we beginnen wandelen op zoek naar eten, je vind hier genoeg eten in Thailand als je maar even “zoekt” maar ze wouden seafood, dus na een tijdje stappen zaten we met ons paar aan een tafel en hebben juist de vissen in de bak water uitgekozen die we wouden eten, maar de groep bleef groter worden, en waar eerst ons groepje van zes of acht zaten, zat even later een groep van zeker dertig man. Ik heb niet echt genoten van het eten, je honger gaat dan ook een beetje weg als de vis je nog aankijkt en zeker als de saus een beetje te pikant is. Maar ik ben het pikante spul en beetje gewoon aan het worden, ik kan al zeker drie chilis in één keer eten, maar alleen als ik het te laat weet.
Na het eten was iedereen te lui om heel die afstand terug te lopen, maar omdat de baas van het restaurant vandaag zo een goede zaken had gedaan door ons heeft die ons met zijn pick-up in groepjes terug naar ons hotel gebracht. Daar heb ik nog wat genoten van de tv en mijn zacht bed, terwijl mijn moeder bij haar collega’s in de kamer erlangs zat. ik ben in de hemel!!!

Mmmmmmm zacht bed… de enige gedachten die in mijn hoofd zaten deze morgen. Maar we moeten de reden niet vergeten waarom we hier zijn, mijn moeder is hier voor een vergadering, dat betekent dus voor mij heel veel vrije tijd en doen wat ik wil!!! In de voormiddag ben ik wat gaan wandelen en heb een paar winkels gezocht, chocolade!!! Laten we deze dagen helemaal compleet maken door wat chocolade, de chocolade was wel gesmolten toen ik terug in mijn kamer stond. Ik was redelijk rap terug op mijn kamer, omdat alleen is maar alleen.
Avondeten, ik werd door een vrouw die ik alleen maar van gezicht ken naar het avondeten gebracht, ik dacht laten we rap gaan eten en dan terug naar mijn bed. toen ik de vrouw naar een zaal zag lopen wist ik dat dit niet het geval ging zijn, er was nog niet veel volk in de zaal, zelfs mijn moeder niet, en ik begon mij af te vragen als we wel hier moesten zijn, we stonden aan het buffet aan te schuiven en er begon een violist te spelen. Dit was wel gezellig. Maar de sfeer sloeg plots helemaal om, waarom maken alle thaien dezelfde grappen, de goodmorning-grap in de avond die is dus niet grappig maar iedereen doet die tegen mij ook nu was er weer zo een stomme grap aanwezig, ze waren de servetten die als ezelsoren waren gevouwen op hun hoofd aan het zetten, ook niet grappig. er begon een vrouw te zingen in het thais (het leek wel of er ergens een kat gedood werd) als zag er sjiek uit maar iedereen zat er in zijn dagdagelijkse kleren, zelfs ik en naast mij zat er een vrouw de pitjes van haar stuk fruit op haar bord te spuwen!! En die muziek was niet om aan te horen, ik wou er weg!! En na een uur had ik mijn moeder duidelijk gemaakt dat ik naar mijn kamer wou, zij wou er blijkbaar ook zo rap mogelijk weg. En na een film ben ik in slaap gevallen om dan weer wakker te worden gemaakt door de telefoon, open the door, mijn moeder was weer naar haar collega’s gegaan en had de sleutel niet mee dus moest ik de deur open doen en mijn zacht bed verlaten.

Vandaag is de dag om weer naar huis te gaan en mijn was te doen van de afgelopen week om dan morgen weer klaar te staan om naar een english camp te gaan. Het lijkt nog steeds alsof ik met een bende tieners op een schoolreis ben, op een moment in de bus terug naar huis haalde mijn moeder zelfs een pak kaarten uit om te kaarten,…, voor geld. Dat is hier dus verboden in Thailand maar iedereen doet het. We hebben een paar tussenstoppen gehad, de eerste had nog iets te maken met het werk, dus ben ik mooi in de bus blijven zitten en de tweede was er één om te eten, maar ik had niet veel honger, je kon er ook heel veel ghanoom (desserten) kopen dat heeft dan ook iedereen gedaan, dus bus was volgepropt met zakjes ghanoom.
Het is raar hoe reizen je zo moe kan maken ik heb bijna heel de rit geslapen en wou zo rap mogelijk thuis zijn. maar dat duurde nog een tijdje.
Eindelijk thuis wou ik niets liever dan mijn kleren wassen en opruimen mezelf douchen en mijn site rap in orde te maken om dan het spelletje te spelen dat in het postpakket zat dat ik dinsdag in handen heb gekregen. Maar zoals jullie zien ben ik nog steeds aan het schrijven.
Toen ik mij wou gaan douchen bleek het licht in de badkamer kapot te zijn, dat word weer met het kaarsje wassen, heeft toch iets romantisch zo één klein kaarsje in zo een “grote” badkamer.

17-18-19 september 2005

weer een weekendje dat voor de deur staat, en elke keer als ik bij Paula blijf slapen ben ik dankbaar over wat ik in mijn gastgezin heb, ik heb een kamer met airconditioning, zij moet de hele nacht naar een ventilator luisteren, ik heb een badkamer met een echte douche zij heeft de Thaise manier van douche, een bak water waar je je water uitschept en over jezelf heen gooit. Ik kan luxueus mijn eten aan een tafel opeten, zij zit op een matje op de grond. Wat zeg je dan, de ene afser heeft meer geluk dan de andere.
Wat stond er weer eens op het programma voor het weekend… future rangsit park een groot winkelcentrum waar je echt alles kunt vinden. We zijn deze keer met een echte bus er naar toe gegaan, en er is iets met de bussen hier, ze hebben geen schema’s, ze hebben geen echte busstoppen, je gaat gewoon langs de weg staan en wacht op een bus of busje, als er dan een is zwaai je gewoon met je hand en de bus zal stoppen.
En we hebben daar ook een filmpje meegepikt, bewitched, ik dacht dat die beter ging zijn.
En toen we helemaal moe waren en de tijd voorbij vloog zonder dat we het besefte gingen we weer naar Paula haar thuis, daar hebben we in de avond een klein feestje gebouwd in haar kamer met een karaoke die hier net zo populair is als in Japan of China.
De volgende dag hebben we onze Thaise vaardigheden toegepast, nietsdoen. Ik ben er heel goed in geworden, in België zou je nooit met een vriend of vriendin gewoon op de grond liggen babbelen en naar het plafon kijken. Maar dat is wat je hier dus wel doet, en het is nog amusant ook. Maar in de avond zijn we naar een markt geweest waar ze leuke broeken hadden, ik heb er eentje gekocht, die zijn zo comfortabel, je zou denken dat je niets aanhad.
En natuurlijk als je weggaat met het gezin moet je ook ergens gaan eten, en omdat het toch weer eens aan het stortregen was en de hele markt plots verdwenen was gingen we maar naar een soort van fonduerestaurant. Zo verliep het, je gaat aan een ijzeren tafel zitten met een gat in het midden, dan komen er mensen met een pot vuur waarop ze een ijzeren ding leggen, in dat ijzeren ding heb je plaats voor water, hier doe je dan de noedels en groenten in die je krijgt, en op de bolling in het midden van dat ijzeren ding leg je je vlees. Een cruising dus tussen fondue en barbecue, ze noemen het hier thaise barbeceu. En om het nog eens allemaal moeilijker te maken dan dat het al is laten ze mij ook nog eens met chinese stokjes eten. Het gevolg van dit alles samen is dus dat je bijna niets gegeten hebt, maar ik vond dat ik toch heel goed met die stokjes overweg kan.
Maandag moest Paula niet naar school omdat er de examens zijn begonnen en dus kon ze nog minder doen dan dat ze er normaal deed. Wij zijn dus in ons bed blijven liggen. Maar toen zei Paula plots dat ze iets wou gaan doen… maar wat. Even later zaten we op de fiets, ik op een veel te kleine fiets, de “bezoersfiets”, en waren we op weg naar de kleine huisjes waar ook zo een ding op het water staat. Alleen stond het vandaag bijna onder water door al de regen. Maar wij waren helemaal tot daar gefietst dus zouden we er ook gaan zitten.
Dat is dus een heerlijke plaats om te zitten, het is er stil, een prachtig uitzicht en het belangrijkste je hebt er niets te doen. daar hebben we zeker nog vier uur gezeten, totdat we weer eens terug moesten omdat het voor mij tijd was om naar huis te gaan. Ik moest normaal naar de school van Paula waar mijn vader me dan zou ophalen, maar nu bleek dat dat niet doorging, dat kreeg ik natuurlijk vijf minuten ervoor te horen. Ik werd ergens aan een pompstation afgezet, en daar kwam mijn moeder en vader aan om dan nog even naar bangkok te gaan, mijn moeder moest nog even naar haar universiteit. En als we toch even in bangkok zijn moeten we toch ook even bij de lotus langs.

16 september 2005

er was vandaag een klasgenoot jarig, ik liep naar haar toe en zei happy birthday, ik weet niet wat daar zo geweldig aan is, maar ze werd heel happy en vloog me rond mijn nek, daarna opende ze haar rugzak en gaf me een paar snoepjes die ze ook al aan andere had gegeven. En ik had echt alleen maar happy birthday gezegd, ze wist niet dat ik nog een klein cadeautje in mijn rugzak had. Maar daar was nu geen tijd meer voor omdat het tijd was voor de ochtendceremonie, en op het begin stond ik altijd helemaal achter in de rij, maar nog een paar weken wachten en ik zal van voor staan, ik word steeds meer naar voor gezet door mijn klasgenoten.
Wiskunde, een ongelooflijk saaie les, en het ergste is, de leerkracht ging eens een keer zelf lesgeven. Normaal laat hij een dvd zien met een van alles over wiskunde, of laat hij zijn studenten naar de bib gaan om zelf iets op te zoeken om het dan in een PowerPoint of zo te zetten. Maar deze keer was hij het dus die les gaf, nog saaier dan anders.
Ik heb het cadeautje nog gegeven wa ik wou dat niet iedereen dat zou weten, omdat iedereen dan een cadeautje wil als die jarig zijn, maar niets gaat hier stiekem. en toen werd er mij plots een zak snoep (jellysnoepjes) in mijn handen gedrukt, for you… wat moet ik daar nu mee? Ik heb de zak geopend en ze heel stil laten rond gaan in de klas, de leerkracht had het na een tijdje wel door, maar ja wat doe je daar aan.
In de middag zat ik aan de computer toen plots het meisje dat jarig was binnenkwam en me vroeg als ik ook een ijsje wou gaan kopen, we deden dat wel vaker en wou al opstaan om mijn geld te pakken maar ze duwde plots een ijsje in mijn handen, ze had ze al gekocht. Mmmmmmm ijsje.
En om drie uur zat ik in de auto om naar Paula te gaan, om weer een weekend plezier te hebben.

ik heb hier een heeeeel stomme vraag gesteld gekregen, ik wist niet wat ik moest doen, lachen of huilen, hier komt ga er maar voor neerzitten.

is de lucht in belgie ook blauw?

dit is op een morgen dat het busje weer eens vastzat in de modder omdat mijn vader er weer eens was ingereden. je zou zeggen dat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot, ik ben nadat ik deze foto heb gemaakt natuurlijk uitgestapt, maar ik heb niet helpen duwen omdat ik niet mocht omdat ik mijn schooluniform aanhad en dat mocht niet vuil worden.

15 september 2005

het is Silvie haar verjaardag vandaag, en ik ben er niet… mijn doel was vandaag dus ook proberen te bellen naar haar om haar een gelukkige verjaardag te wensen. Dat heeft veel frustratie met zich meegebracht, eerst zeggen ze mij aan de telefoon in twee talen dat dit telefoon nummer niet bestaat thais en engels, maar het engels is op zijn thais dus heel moeilijk te verstaan. Dan krijg ik aansluiting maar ik versta niets van alles wat er gezegd wordt omdat ik alleen maar gekraak hoor. Ik wissel mijn thaise simkaart in voor mijn Belgische, hier is helemaal niet mee verder te gaan omdat hier het telefoonnummer helemaal niet bestaat. 008328975…. Of is het nu 0328975…. Of misschien wel 08975…. Geen van alle, dan maar weer terug naar de thaise simkaart en wachten dat de connectie beter wordt. Om drie uur in de middag, drie uur later dus kan ik eindelijk bellen. Nu kwam alles toch wel vijf seconden later Silvie…..Ja? gelukkige verjaardag…..dank u! natuurlijk ws er meer gezegd, maar dat ga ik hier niet vertellen, wat was ik blij dat ik gewoon even kon bellen.
Dat is al één obstakel opgelost voor vandaag, toen ik even bekomen was werd ik door mijn ooh zo lieve klasgenoten naar de karaoke van school gesleurd, de microfoon belande al rap in mijn handen, en heb er dan ook maar gebruik van gemaakt. Zombie was het liedje, één van de twee niet britney spears Engelstalige liedjes die ze hier kennen. De rest waren allemaal thaise liedjes, ze hadden er zelfs één voor mij opgedragen, welcome to thailand.

14 september 2005

het is nog niet gestopt met regen sinds gisterenavond, en dat had dan ook zijn gevolgen, in de namiddag stonden de straten op school onder water, je kon alleen maar natte voeten krijgen als je ergens heen wou. Ik moest natuurlijk nergens heen, maar ik wou gewoon in de regen lopen, er waren een paar studenten die elkaar al een beetje hadden nat gemaakt, dat is toch wat ik vanuit het lokaal kon zien, maar wat ik niet wist is dat mijn klasgenoten zeiknat waren. Ik dus daar heen, met een paraplu… ze hebben mij de paraplu afgenomen… en even later lag ik op de grond in het water. Nat was ik dus wel, daarom heb ik de andere ook maar nat gemaakt, amaai dat was een plezante schooldag geworden, maar het was wel zo dat ik iedereen nat kon maken, maar ze mij niets durfde te doen, was wel grappig.
Toen ik terug naar huis ging zat ik in het busje kou te lijden, de airconditioning stond niet aan, maar het was nog steeds koud, thuis heb ik dan maar een koude douche genomen want warm water is hier niet, toen heb ik mij heerlijk warm aangekleed, en mij met een warme malk voor de tv gezet. Dat je dat in thailand kunt doen, warme melk drinken, dat is iets wat ik nooit verwacht had.

een schoolbankje, dit is dus iets gevaarlijks, je weet nooit hoe het gaat reageren als je er op gaat zitten.

hier is een foto voor de mensen die alleen maar naar de prentjes kijken :-)

12- 13september 2005

maandagmorgen was ik zo moe dat ik niet eens mijn gsm die ik hier als wekker gebruik kon uitzetten, ik ben dan ook gewoon in mijn bed blijven liggen, en toen ik eindelijk om negen uur wakker was, was er niemand meer in het huis. Heerlijk, geen school en niemand in het huis zodat ik kon doen wat ik wou. En dat was, internet, maar toen mij dat teveel op mijn zenuwen ging werken na een uur of vier omdat het steeds uitviel, heb ik mij maar voor de megagrote tv genesteld om naar UBC te kijken. En dat is zowat hoe mijn maandag is verlopen, het enige hoogtepunt waren de berichtjes die mijn klasgenoten mij gestuurd hadden en het telefoontje die ik van jimmy had gekregen om te vragen waar ik was. ze zei dat mijn vader mij niet durfde wakker te maken in de morgen dus was hij maar vertrokken.
Dinsdag stond er dan weer school op het schema, en al die speciale dingen op school zijn zo een beetje aan het weggaan, het was weer een doodnormale dag waar ik gewoon met mijn klasgenoten meeging, en zo ben ik in de les boedisme terecht gekomen, alé ik dacht dat het de les boedisme was want ze begonnen allemaal boedistische gebeden op te zeggen, hoewel het toch met tegenzin was.
Deze keer moest ik ik weet niet hoe lang wachten tot ik thuis was, want mijn vader en ik zijn nog eerst naar de fruitmarkt in de buurprovincie gegaan om 16 pomelo’s te halen, mmmmmmm. Maar ze waren niet voor bij ons thuis, maar voor mensen op school. terug thuis bleken mijn ouders weer voor een avond weg te gaan, we waren weer met ons drieen, dat ook wil zeggen dat het eten winder is omdat mijn broer of zus het heeft gemaakt inplaats van mijn moeder. Maar dat nemen we er wel even bij.
En toen ik mij aan het klaarmaken was om mijn tweedagelijkse douche te nemen was het opeens donker. Het regende buiten zo hard dat de stroom was uitgevallen, ik ging dus op de tast terug naar benenden op zoek naar een beetje licht maar ik dacht opeens aan mijn gsm die mij de weg naar beneden zou wijzen, en met dat licht hebben we ook kaarsjes gevonden die ons de rest van de avond nog licht hebben gegeven. Maar ik moest mij nog steeds douche, dus nam ik ook zo een geel kaarsje mee naar de badkamer, amaai dat is gezellig. En zoals ik al zei hebben we de rest van de avond in het kaarslicht gezeten, kleurplaten ingekleurd, dat is trouwens mijn nieuwe hobby geworden, kleurplaten inkleuren. Maar dat is redelijk moeilijk bij kaarslicht, en als ik klaar ben met een tekening hang ik die op in mijn kamer zodat daar een beetje meer kleur is. Ik zal er eens een foto van maken.

dit is the sexy guy van op english camp, ik heb er geen idee van hoe hij aan die nickname is gekomen, maar hij was toch zo grappig om te zien, het leek alsof hij niets deed, hij lag altijd op een stoel of een zetel met zijn zonnebril, het enige wat hij deed was foto's maken filmen en gitaar spelen.

hier moesten de english camp studenten in de boom kruipen omdat we daar de volgende hint naar de schat hadden gelegd.

nog een paar foto's van op het english camp, de tweede foto is een foto van buiten aan de tafel, we hebben daar altijd onze maaltijden gegeten, en het was er heerlijk, er stond op een mysterieuze manier altijd een fris windje.

we voelde ons even een superster op het englisch camp

dit zijn zo een lekkere ijsjes, het zijn spidermanijsjes het heeft een aardbeienchocholade omhulsel en dan blauw ijs. mmmmmmm

van links naar rechts, Clayton van Brazilie, Tino van Duitsland en Paula van Argentinie

9-10-11 september 2005

het is nu maandag morgen en ik zit helemaal alleen thuis. Dat komt omdat ik deze morgen veel te moe was om op te staan en mijn ouders mijn niet durfde wakker te maken. Ik heb ondertussen wel al twee telefoontjes van mensen op school gekregen.
Mijn weekend was gewoon perfect, ik ging dus naar een english camp, en ik dacht dat het zo stom ging zijn, waarom ik dat dacht weet ik niet, maar ik had er niet alle vertrouwen in. Gewoon al heel dat gedoe op voorhand om te weten te komen hoe ik daar ga geraken.
Blijkbaar ging Paula ook en zouden wij samen gaan, ik zat dus vrijdagmorgen al heel vroeg klaar om te vertrekken, blijkbaar was ik veel te vroeg want ik heb nog een uur zitten kijken hoe mijn vader zich klaarmaakte voor school. ik ging naar de school van Paula om daar opgepikt te worden door het busje van de school die het english camp organiseerde, maar dat was pas in de middag, en Paula en ik hebben nog op internet en zo gezeten, ze hadden daar heel toevallig goed internet op school en ik heb naar de Belgische radio kunnen luisteren, fantastisch gewoon. Maar toen er eindelijk een vreemd busje op school stond konden we vertrekken, en we waren niet de enige, er was ook een Duitser bij, hij was drie jaar geleden een afs-er in Thailand geweest, eerst dacht, wat is dat voor een rare kwibus. Maar naarmate de rit vorderende (en het was een lange rit het english camp was helemaal aan de grens met Cambodja.) bleek dat die Duitser waarvan de naam tino is veel te vertellen had en enorm stomme grappige grappen kon maken. Ik heb mij op dat weekend dus geen minuut verveeld, we hebben onbewust een wedstrijd stomste grappen gehouden. Ook hebben we al onze diepzinnige gedachten over Thailand en afs op tafel gegooid, en dat is wat ons weekend zo fantastisch heeft gemaakt.
Toen we vrijdag op de school aankwamen kregen we al meteen een “kamer” toegewezen, het was the soundlab van de school, een kamer waar de Thaise studenten hun engels proberen te bevorderen door een microfoon te gebruiken. Maar de kamer had airconditioning, we kregen allemaal een matras met kussen, het kon dus naar Thaise normen niet beter. Alleen de wc kon wat beter, het was weer zo’n franse wc, jak!
We werden daarna al onmiddellijk aan de 44 engels sprekende Thaise studenten overgeleverd. We moesten ice-breaking spelletjes verzinnen binnen vijf minuten ofzo, gelukkig dat ik een beetje ervaring heb met stomme spelletjes. En het plezantste aan heel dit weekend was dat alle Thaise gewoontes overboord werden gegooid. Je mocht zitten hoe je wil, je mocht mensen aanraken, hoofden aanraken, gewoon terug even normaal doen. het spelletje krantenklop was dus iets perfects, Thaise mensen die elkaar op het hoofd slaan is iets wat je nooit buiten een englisch camp zou zien. In de avond zijn we “fruit” gaan kopen op de markt, we hebben wel degelijk fruit gekocht, maar de bedoeling was om bier te kopen om in de avond een feestje te bouwen met ons vieren (Tino, Paula, ik en nog clayton hij is een afs-er van Brazilië die net zoals Paula al vijf maanden hier is) maar omdat het een regel was om geen drank in je bezit te hebben, een reden dus om dat juist wel te doen, was ons excuus dus fruit kopen. Er was wel degelijk een feestje, en omdat er blijkbaar nog andere mensen in onze kamer sliepen hebben wij ons feestje in een thais klaslokaal gehouden, we zaten OP de houten tafels met een pint in onze handen en heel veel fruit rondom ons. Een beeld dat alle Thaise normen tegenspreekt.
Het was die avond nog laat geworden, twee of drie uur ’s nachts, en dan te weten dat er van je verwacht wordt dat je om 6uur moet opstaan, dat is toch wat het schema zei, gelukkig stond er helemaal onderaan de pagina, NOTE: this timetable is flexible. Zodat we pas om negen uur konden opstaan. Geloof het of niet, maar engels sprekende Thaise studenten bezig houden is zo vermoeiend. In de avond was er een “feestje” voor de studenten, ik heb er niet veel van gemerkt, maar naderhand besefte ik het pas, er was drank, eten dus er was een thais feestje. En tijdens dat thais feestje voelde ik mij even een superster, ik en de andere afsers moesten iedereen hun email geven en met iedereen op de foto staan, dat was zo grappig, je zou hier nog naast u schoenen kunnen gaan lopen.
En nog steeds was er de ene stomme grap na de andere. De volgende morgen zijn we naar een markt aan de grens met Cambodja geweest. Er was eerst geen kat te zien, buiten dan opdringerige verkopers die je elk moment teveel zouden laten betalen. Maar hoe langer we er rondliepen hoe meer kleine meisjes en jongetjes met een broertje of zusje op hun rug voor geld kwamen bedelen. Het enige wat je kon doen was ze totaal negeren hoewel dat zo moeilijk was, en op het laatste was ik blij dat ik daar weg was.
We hadden niets gekocht, we waren er op zoek naar een bananenbroek zoals je dat noemt, je ziet iedereen hiermee rondlopen, maar het was nergens op die hele markt te vinden, ze hadden alleen maar moderne dingen zeiden ze. Van de ene namaak all-star naar een andere namaak addidas, alleen zag je niet dat het namaak was.
De tijd om afscheid te nemen naderde, Tino moest zelfs vroeger door omdat die nog naar een Duitse afs-er op bezoek ging. Wat ga ik zijn stomme grappen missen.
En toen was er de eindceremonie, met alweer heel veel foto’s en certificaten die de mensen hier uitdelen alsof het wc-papier was. en natuurlijk kadootjes, en mooie kadootjes ook.

8 september 2005

vanmorgen stond ik in mijn sportuniform klaar om naar school te vertrekken. Sporten heb ik zeker gedaan. In de morgen was er het vaste uur zwaard vechten. Maar de les heeft weer een draai gemaakt naar iets anders. Deze keer heb ik ook nog basketbal gedaan en toen was er om één of andere reden een test lopen. ’s Morgens kan het hier dus ook al warm zijn, en op het einde van de les was ik in mijn eigen zweet aan het zwemmen. Ik had dus een rust verdiend, en in die rust ben ik in slaap gevallen op jimmy haar bureau. Daar ben ik nog heel lang blijven liggen. Totdat het middag was, want je kan hier geen enkele maaltijd overslaan in thailand.

In de namiddag was er een les engels die we van jimmy kregen, en toen was er badminton. Ik heb mij meer op het pluimpje van mijn buren geconcentreerd omdat dat zo plezant was om dat weg te slaan. Toen mijn klasgenoten te weten kwamen dat ik naar een english camp ging waren ze mij aan het smeken om juist niet te gaan, pech gehad ik ga morgen toch.

Misschien klinkt dit alles niet zo enthousiast en schitterend, maar het is moeilijk om een dag te vertellen hoe ik het echt beleef. Er zijn zoveel dingen te zien, maar je moet het allemaal zelf hebben meegemaakt om het helemaal te verstaan.

dit is de ballon waar ik over verteld heb, ze is helemaal uit krantenpapier gemaakt.

dit is wat de mensen beginnen te doen als ze niet weten hoe iets te zeggen in het engels. (grapje)

hier zijn ze muziek aan het spelen samen met de karaoke in een lokaaltje naast het muzieklokaal.

7 september 2005

woensdag, we zitten weer eens in het midden van de schoolweek. En vandaag had ik het geluk weer om de enorm saaie ochtendceremonie niet mee te maken, maar ik moet wel zeggen dat ze plezanter worden omdat ik nu bij de mensen van mateoom vijf zit, plezier gegarandeerd dus. Maar waarom waren we vandaag weer eens te laat op school? we hebben Bank en Bow ook naar school gebracht, omdat het een beetje druppelde, en hun school ligt helemaal in de andere richting.
Er was iemand van mateoom vijf die een hoepel mee had naar school, ik wist niet dat je zoveel plezier kon maken met een stomme hoepel, ik ga hier niet in het lang en in het breed uitleggen wat we er allemaal mee gedaan hebben, want het is echt te stom om waar te zijn. maar laten we maar zeggen dat het gebrek aan andere dingen om mij mee te amuseren ik het klassieke speelgoed hervonden heb. (is dat wel een woord hervonden? Mijn Nederlands is serieus aan het nalaten, mijn Thai daarentegen is beter aan het worden, ik weet hoe je lui zegt in het Thai, tot grote spijt van Jimmy, het is trouwens kiek-tjet)
En nadat we bijna plat lagen van het lachen en alle omstaanders raar hebben laten opkijken werd ik naar de sporthal meegesleurd, daar stond zo de halve school te wachten op twee mensen die gingen vechten. Joepie? Ze zeiden nog tegen mij, als er een leerkracht komt moet je zo hard mogelijk wegrennen, Maar er is niets gebeurt. Blijkbaar tot grote teleurstelling van velen. En het was woensdag dus stond er sport op het schema, eerst volleybal, en toen mijn ploeg bijna was verloren en rondjes moest gaan lopen was er iets gaande op school zodat iedereen gelukkig de match was vergeten. Er waren blijkbaar studenten van een andere school bij ons op school om iemand slaag te geven, ze zijn rap weggelopen maar de leerkracht lo was sneller op zijn brommertje en heeft ze nog kunnen pakken. En dat is zowat alle informatie die ik heb meegekregen van heel dat gedoe, ik was ondertussen basketbal aan het spelen terwijl mijn klasgenoten nog waren aan het napraten over deze gebeurtenis. Hebben ze hun gevecht toch nog gehad. Het was dus al bij al een gewelddadige dag, want toen ik nog in de sportzaal zat was er een jongen tegen mij aan het praten over zijn vriendin, en die vriendin kwam af en heeft hem toen een harde klap in zijn gezicht gegeven, geen idee waarom ze dat doet, ik denk dat die helemaal geen engels verstond en dacht dat die jong slecht over haar aan het spreken was. het was echt een rare dag vandaag, als ik dat zo terug lees.
Maar goed, toen we eindelijk (want er was weer een vergadering) naar huis vertrokken kreeg mijn vader plots telefoon, Bank en bow vergeten van school te halen!! Wij dus terug omgedraaid en mijn broertje en zusje van school gehaald. Nu was mijn zo rare dag helemaal compleet.
Ik heb ook nog met Paula gechat gehad, ze gaat ook naar een englisch camp in het weekend,en even later bleek het ook nog hetzelfde te zijn!!! yes

4-5-6 september 2005

drie stille dagen, maar er valt altijd iets te vertellen. zoals je in het verslag van 3september kon lezen waren er weer mensen die bij ons thuis bleven slapen en waarvan ik geen idee had wie ze zijn, ik weet nog steeds niet wie ze zijn. en zondag waren er hier nog meer mensen aan het rondlopen, maar deze keer kwamen mij de gezichten vaag bekend voor.
Maandag was weer een schooldag, … school…soms is het plezant en soms wil ik niet anders dan er weg zijn of helemaal niet naar toe gaan.
De maandag is er niet echt veel gebeurt, ik ben weer naar lessen gegaan waar ik niets van versta, en ik heb in de namiddag een hele tijd gewacht om naar het postkantoor te gaan, maar omdat diegene die ons (mij en jimmy) moest brengen het veel te druk had is dat uitgesteld tot vandaag. Gisteren na schooltijd heb ik weer volleybal gespeeld, en ik begin eindelijk te begrijpen hoe het in elkaar zit, ik bedoel hiermee, ik begin eindelijk te begrijpen hoe je de bal die richting op te sturen die jij wil. Er is nu meer te zien na schooltijd dan tijdens schooltijd. Er zijn werkgroepjes die allemaal aan het oefenen zijn voor wanneer die jury bij ons op school komt, zo moet jimmy altijd de Thaise dansers opleren, zo is er een groepje die de muziek voor de Thaise dans verzorgt, en er is ook een groep die gewoon muziek speelt op de karaoke (zoals je op de foto kunt zien) en overal komen wetenschappelijke dingen voor, zo hebben ze vandaag een papieren ballon opgelaten, hij is inderdaad de lucht ingegaan, maar op het einde van het voetbalterrein lag die ook weer op de grond. Ik heb vandaag weer volleybal gespeeld, maar ik denk dat dat de laatste keer was voor deze week, mijn armen doen er zoveel pijn van en ik ga de bal meer uit de weg dan dat ik die terug in de lucht gooi.
Vandaag ben ik dus ook zoals gisteren was afgesproken naar het postkantoor geweest, en daarna zijn we gaan eten in mijn favoriete restaurant maar deze keer zijn we getrakteerd geweest door mijn counselor, wat is het toch plezant om iemand uit te nodigen en dan diegene te laten betalen, dat is dus iets typisch Thai, of meer iets typisch boeddhistisch, het is hier een gewoonte dat de oudste aan tafel betaalt, en trakteren en dingen geven zou je karma dus goed doen. Mooi meegenomen, een kapoenkha (dankjewel) is natuurlijk het minste wat ik kon terug doen.
Na school dacht ik dat het weer bij het normale ging blijven, maar om een of andere reden was mijn moeder er weer niet waardoor we zijn gaan uiteten, spaghetti en daarna een heerlijk ijsje! Mmmmm en toen zijn we nog tot mijn grote verrassing aan een videotheek gestopt. En ik heb nog twaalf uur ’s nachts film gekeken, ik moest wel want na de eerste film durfde ik niet naar mijn bed gaan, en de tweede film was dan weer wat rustiger en verzachte de beelden van de eerste film.

dit is bij jimmy thuis en dat zijn haar nichtjes

dit zijn de kommen voor de monniken die nog niet helemaal vol zijn

3 september 2005

toch raar dat zo een hard bed ook goed kan liggen, wat had ik weer een moeite om op 6uur op te staan, en het was nog moeilijker dan anders omdat het een zaterdag was. Ik ging met Jimmy naar Bangkok om onze afspraak na te komen. De afspraak om één keer per maand samen naar de film te gaan. Maar voor dat we naar Bangkok zouden vertrekken moesten we nog even in een tempel langs omdat het weer een speciale dag was.
Alle ogen waren weer op mij gericht toen ik weer in een andere tempel binnenkwam. Gelukkig waren we helemaal van achter gaan zitten, en even later zat er alweer een man langs mij; “hello, from were are you? How old are you?” ok dat hebben we ook weer gehad. Aan de kant van de tempel die trouwens helemaal vol zat, stonden ongeveer vijfentwintig grote kommen waarin de mensen hun giften voor de monniken indeden. Ook ik heb er minibananen, snoep en allerhande eten ingelegd. Het duurde niet lang of de kommen waren overvol, het deed mij denken aan sinterklaas. Hopen snoep. En toen ik mijn handen ging wassen zag ik dat ik in een andere hoek van de tempel nog een hele grote hoop eten lag. En als je dan bedenkt dat monniken niet meer mogen eten na 12uur, ze moeten zich dan wel gaan haasten en het varken gaan uithangen. En raad eens wie ik daar ben tegengekomen in die tempel, Titi!!! Ze was al meteen met mijn oorbellen aan het prullen.
Toen ik even later in de auto zat te wachten was het echt grappig. Ik zat van voor in de auto en we stonden langs een weg geparkeerd en op die weg kwamen af en toe mensen langs die uit de tempel kwamen. Ze zagen mij in de auto zitten en bleven voor zeker een minuut of twee kijken terwijl ze verder liepen, dan draaide zich om en als ze weer op een bepaalt punt kwamen keken ze weer om. Ik begon er zelfs een spelletje van te maken om te raden wanneer ze zich terug gingen omdraaien.

In Bangkok aangekomen moesten we beslissen welke film we gingen zien, Jimmy wou stealth zien, maar ik denk dat dat echt geen goede film is. En ik wou jackie en de chocoladefabriek zien. Ik heb uiteindelijk mijn keuze gekregen. En maar goed ook want ik vond het zo een grappige film, Jonny Depp in een perfecte rol.
Na de film zijn we nog even in de pizzahut gestopt, maar deze keer was het niet zo smakelijk dan de vorige keer, ik zou niet weten waarom. En daarna hebben we nog wat rond gewandeld en af en toe iets gekocht.
Toen we aan de bus aankwamen zagen we dat we weer moesten staan, de hele weg…
Jimmy stond er naderhand op dat ik ook even met haar meeging om met haar familie te eten, veel heb ik er niet gegeten omdat ik nog steeds vol zat met pizza, het is wel een gezellige familie waar iedereen binnen en buiten kan lopen.
Thuis aangekomen bleek dat bij ons ook zo te zijn, er zaten weer twee mensen bij ons in de living die ik niet ken, uitleg heb ik niet gekregen en ook niet gevraagd.

2 september 2005

er was weer een beetje meer kleur op school, want op vrijdag draagt niemand z’n schooluniform, ze dragen allemaal hun sportkleding met zijn kleur van de sportweek, Blauw,rood of geel.
Op 15 september is er dus een soort van jury op school om de school te beoordelen voor een wedstrijd waar de school heel veel geld kan winnen van de regering. En omdat die jury komt is iedereen zich al een hele tijd aan het voorbereiden. Al van de dag dat ik hier aankwam zijn ze grote verbouwingswerken aan het doen op school, tegels leggen in lokalen, muren bijbouwen. Dat zijn de grote werken, maar ook de leerlingen moeten iets doen, ze zijn hier de laatste tijd dus heel veel borden aan het maken met allerhande informatie op. Zoals ook vandaag, mateoom vijf heeft een bord gemaakt, en ik heb geholpen. Was wel plezant om eens iets te doen zonder te hoeven na te denken. En toen ik daar mee klaar was het alweer middag. In de namiddag ben ik weer naar de bib geweest om eens te weten te komen wat er gaande is in de wereld. Wat ben ik blij dat er zoiets als internet bestaat, als dat er niet was zou ik niet weten dat er 8000 leerkrachten in België mogen gaan stempelen, dat Katerina voor rellen zorgt… het Thaise nieuws is dus niets waard, ook al zou ik het verstaan, alles gaat over Thailand. Ze hebben hier niet éné keer vermeld dat er weer een natuurramp is geweest in Amerika. Wel weet ik dat de koningin weer eens diploma’s heeft mogen uitdelen.
In de namiddag was er nog een les Thai en toen was er sport. Volleybal… alweer. Ik ben er moet ik zelf zeggen wel beter in het aan het worden. Dat heb ik nog gedaan totdat ik naar huis kon gaan, op het laatste zat ik nog volleybal te spelen met drie meisjes van mijn klas die zo lief waren om nog even op school te blijven om mij gezelschap te houden.
En deze avond, misschien een minuut of twintig geleden heb ik de slechtste film ooit gezien. Het was een dvd die ze hier hadden, mijn familie is erg goed in de slechtste film ooit te vinden en dan ook nog te kopen want dit was niet de eerste keer dat ik hier een enorm slechte film zag. Het was iets met heksen en zwarte magie en lelijke gezichten. Echt een heel stomme en slechte film.
Maar nu ben ik er vandoor want morgen moet ik er weer om 6uit. Ik ga naar Bangkok met jimmy voor een film en meer… . yes

dit ben ik (in de sporthal) voor als je niet meer zou weten hoe ik eruit zie. :-)

1 september 2005

dit was een dag waarop ik niet heb stilgezeten. De eerste les die ik gevolgd heb was zwaardvechten, hoewel dat weer niet doorgegaan is om één of andere reden, in plaats heeft iedereen zichzelf een beetje bezig gehouden, ik heb met titi en haar compagnie basketbal gespeeld maar toen ik dat een beetje beu was omdat iedereen er niets van kan en de bal uit elkaars handen trok ben ik koordje gaan springen, hé ik moest toch iets doen met de tijd.
Toen ik dacht even terug op kleur te komen in de leraarskamer kwam titi me vragen als ik misschien met haar klas wou meegaan,… hmmmm wat zou ik doen, hier blijven zitten en mijn thais een beetje bijschaven met mijn woordenboek of naar een klas gaan met leerlingen die een stuk jonger zijn dan mij en constant aan mijn hoofd zitten te babbelen? Ik heb gekozen om mee te gaan omdat dat Thais leren op momenten saai kan zijn. En welke les hadden zij, je raad het nooit,.. Thai. Maar de leerkracht was niet komen opdagen en ze zaten allemaal te kleuren en te tekenen. Ik heb mij dan ook maar neergezet en getekend. Er was een meisje, (waarvan ik de naam niet ken, maar ze is zo zot als een achterdeur en ze roept altijd mijn naam) die een portret van mij heeft gemaakt, was wel heel grappig om te zien.
Daarna was ik even gaan zien als er een computer vrij was om op het internet te surfen. Dat was er en ik heb er gretig gebruik van gemaakt, maar na een tijd stonden er tiental ogen op mij en mijn scherm gericht. Dat zorgde er dan voor dat ik er zo rap mogelijk vandoor ging.
Jimmy was vandaag niet op school. dus kon ik nergens heen vluchten als ik het even beu was, ik kon in de leraarskamer gaan zitten, maar daar is het dan zo saai. Nu stond ik daar, waar moest ik naar toe? Ik heb toen even een telefoontje gedaan naar mijn klasgenoten van mateoom vijf om te vragen waar zij waren. Ze zaten al aan hun middagmaal, allen daar heen. Noedels,… had er niet heel veel zin in… in de namiddag heb ik nog een les gevolgd bij mateoom vijf en daarna hadden ze een les badminton. Ik ben er helemaal voor gegaan. Zodat ik er weer kleurrijk uitzag, dat zijn ze hier dus niet gewoon, ze vroegen constant met een bezorgde blik als ik ok was waarop ik dan weer moest lachen. Ze begrepen er niets van.
En op het einde van mijn schooldag heb ik nog volleybal gespeeld om de tijd te doden, nu moet je één ding weten, ik kan helemaal geen volleybal en dat is juist de sport die iedereen hier speelt. Het is het voetbal van Thailand. Dus ik stond daar maar een beetje voor schut, vond ik, die thaise mensen durven daar toch niets van te zeggen en ze zijn al blij als je de bal raakt.
Weet je hier staat een huis naast ons huis, eerst dacht ik dat het een huis was waar niemand meer in woonde, maar nu blijkt dat het huis te zijn van mijn grootouders die al heel de tijd in het ziekenhuis waren. Ze zijn dus terug want mijn grootvader heeft zijn operatie gehad, het was iets met zijn rug.

feit

vanaf nu is er ook af en toe een bericht van mij en van andere afser in andere landen te lezen op www.zoepa .be